Dodał admin, 2007-10-07 Autor / Opracowanie: Mirelka

Wprowadzone jednorazowo, a także w małych dawkach przez dłuższy czas, do organizmu mogą powodować zatrucia ostre lub przewlekłe.

Mianem pierwiastków śmierci nazywa się kilkanaście pierwiastków występujących w przyrodzie, które wpływają na organizm człowieka negatywnie a bardzo często nawet zabójczo. Pierwiastkami śmierci są przede wszystkim metale ciężkie, uznawane obecnie za zbędne a często toksyczne. Wprowadzone jednorazowo, a także w małych dawkach przez dłuższy czas, do organizmu mogą powodować zatrucia ostre lub przewlekłe. Niektóre z nich jednak występują w śladowych ilościach w organizmie człowieka, inne natomiast nie wchodzą w jego skład, a zatrucie nimi jest bardzo szkodliwe i niebezpieczne.
Do najbardziej szkodliwych pierwiastków występujących w przyrodzie należy ołów. Został on uznany za jedną z najgroźniejszych trucizn. Obecnie ołów wykorzystywany jest w produkcji akumulatorów, amunicji, farb, lakierów, tworzyw sztucznych, w przemyśle szklarskim i pirotechnicznym. Znaleźć go można wszędzie - w powietrzu, glebie, organizmach roślinnych i zwierzęcych. Do atmosfery dostaje się poprzez emisje przemysłowe pyłów z różnych hut, cementowni oraz stalowni, a także w wyniku emisji spalin samochodowych. Następnie opada lub zostaje wypłukiwany do gleby. W wodzie może się znaleźć w wyniku użytkowania przestarzałych rur ze spawami zawierającymi ołów oraz zanieczyszczeń pochodzących ze ścieków. Źródłem ołowiu są także produkty, które zawierają go w swoim składzie: baterie i akumulatory, farby, dodatki do paliw, amunicja, stopy do lutów. Biorąc pod uwagę pojedynczego człowieka palenie tytoniu jest także źródłem ołowiu. W związku z faktem, iż znajduje się on prawie wszędzie, tj. w każdym prawie fragmencie środowiska życia człowieka, bardzo łatwo dostaje się on do organizmu przez układ pokarmowy, oddechowy, skórę (rozprowadzany z krwią). Ołów gromadzi się głównie w nerkach, wątrobie, kościach i zębach. Ołów po przedostaniu się do organizmu jest bardzo toksyczny, w szczególności jeśli organizm jest narażony na długotrwałe oddziaływanie tego pierwiastka. Ołów w organizmie powoduje silne osłabienie, anemię, zapalenie mózgu, neuropatie, uszkodzenie nerek i wątroby, uszkodzenie kości i układu nerwowego, a także częściowe paraliże w szczególności stawów. Działa również rakotwórczo. U dzieci natomiast pierwiastek ten powoduje zaburzenia w rozwoju umysłowym, problemy z ruchliwością i słuchem. Jedną z głównych chorób, jakie wywołuje przedawkowanie ołowiu jest choroba zwana ołowicą. Powoduje ona złe samopoczucie, nudności, a następnie szarzenie skóry, anemie, a nawet prowadzi do niepłodności, uszkodzenia nerwów i mózgu. Dawka ołowiu przekraczająca 35 mg w 100 mililitrach krwi może już wywołać zmiany w centralnym układzie nerwowym człowieka.
Kolejnym pierwiastkiem, który ma negatywny wpływ na organizm człowieka, kiedy się do niego przedostanie jest kadm. Pierwiastek ten w przyrodzie występuje w minerałach cynku. Źródłem kadmu są przede wszystkim kopalnie i huty cynku, odpady tworzyw sztucznych, zużyte baterie, ścieki bytowe i przemysłowe oraz nawozy, a także dym papierosowy (jeden papieros zawiera 1-2 mikrogramy kadmu, przy czym przeszło 70% przechodzi do wdychanego dymu). Używany jest on do powlekania powierzchni metali, jako składnik lutów i stopów, do wyrobu lamp kadmowych, barwników, powłok antykorozyjnych. Kadm jest szeroko rozpowszechniony w przyrodzie oraz produktach codziennego spożycia. Do atmosfery jednak dostaje się głównie przez emisje przemysłowe. Wchłanianie dymów tlenku kadmu następuje przez drogi oddechowe. Nie mają one specyficznego zapachu, ani żadnego drażniącego działania i dlatego bez problemu mogą zostać wchłonięte ilości stanowiące niebezpieczeństwo dla człowieka. Kadm przechodzący do organizmu w niewielkich dawkach do 48 mikrogramów dziennie nie jest groźny, ale większe dawki są szkodliwe, gdyż nie są wydalane przez organizm i powodują naruszenie procesu przetwarzania soli wapnia, cynku, żelaza, magnezu i miedzi. Z przewodu pokarmowego wchłania się on również bardzo szybko i gromadzi się głównie w wątrobie i w nerkach. Objawy zatrucia występują po 4 –5 godzinach i charakteryzują się ślinotokiem, uporczywymi wymiotami, silnymi biegunkami, bólem głowy, dusznościami i bólami brzucha. Zatrucie przewlekłe rozwija się powoli i przez pierwszy rok przebiega zwykle bezobjawowo. Dopiero po 5 latach pojawiają się bóle mięśniowo stawowe, zmiany w układzie kostnym., niewydolność krążenia, nadciśnienie, a także uszkodzenie płuc i nerek, zaburzenia nowotworowe i bezpłodność.