Wyszukiwarka
Amerykańska propaganda filmowa
Dodał admin, 2007-10-06 Autor / Opracowanie: Bednar
W latach 1942-1946 wykształciły się trzy centra filmowej produkcji propagandowej w zjednoczonych siłach zbrojnych USA

1  2    >

Wbrew pozorom amerykańska produkcja propagandy podczas II wojny światowej była procesem niezwykle złożonym, w którym indywidualni pisarze, artyści i filmowcy niejednokrotnie nie zgadzali się z naturą i głównymi założeniami narodowej kampanii propagandowej. Niezgoda i zgrzyty otaczały większość krajowych projektów propagandowych, lecz chyba najwięcej kontrowersji i konfliktów narosło wokół Armii Stanów Zjednoczonych i jej prób stania się głównym centrum filmowej produkcji.
Podczas II wojny światowej hollywoodzcy filmowcy jawili się jako jedni z najbardziej prowojennych amerykańskich propagandystów. Silnie powiązani z europejskimi społecznościami imigranckimi filmowcy ci byli w przeważającej większości wielkimi patriotami i zagorzałymi przeciwnikami faszyzmu. Już we wczesnym 1939 zaczęły powstawać antynazistowskie obrazy takie jak film „Wyznania nazistowskiego szpiega” (Confessions of a Nazi Spy) Anatole’a Litvaka. Kiedy USA przystąpiło do wojny amerykańscy filmowcy zaczęli produkować setki filmów o wymowie antynazistowskiej. Wielu co bardziej zagorzałych patriotów z branży filmowej zaciągnęło się nawet do wojska.
Podczas pierwszych trzech lat wojny siły zbrojne Stanów Zjednoczonych zwerbowały część najbardziej kreatywnych filmowców do produkcji rządowych obrazów propagandowych. Wielu wybitnych hollywoodzkich reżyserów, producentów, scenarzystów i wydawców czynnie odpowiedziało na to swoiste wezwanie do broni. Wielokrotnie ci hollywoodzcy filmowcy pracowali w hierarchicznej strukturze, która nie pozwalała na wiele własnej inwencji i kreatywności, a ponadto była kontrolowana przez wszechobecną cenzurę. Mimo to filmowcom takim jak Frank Capra czy John Ford, najbardziej znanym amerykańskim propagandystom z okresu II wojny światowej, udało się stworzyć propagandowe obrazy, w których zamieścili własne, osobiste postrzeganie wojny i dodatkowo zaaprobowane przez rząd ideologiczne przesłanie. Jak wcześniejsze pokolenia amerykańskich propagandystów stale walczyli o to, aby rozkwitła ich własna inwencja, żeby delikatna równowaga pomiędzy polityczną poprawnością tamtego okresu a osobistą autonomicznością została zachowana. Czasami im się to udawało, a czasami nie. Lecz w wyniku ich pracy powstało filmowe imperium, które pod względem złożoności i kreatywności rywalizowało nawet z klasycznym Hollywood. To imperium było złożone z kilku rywalizujących ze sobą nurtów, każdy specjalizujący się w innych produkcjach filmowych.
W latach 1942-1946 wykształciły się trzy centra filmowej produkcji propagandowej w zjednoczonych siłach zbrojnych USA: jedno Johna Forda specjalizujące się w śmiałych filmach ukazujących wojnę w całej okazałości oraz pracę wywiadowczą za liniami wroga; drugie Franka Capry specjalizujące się w inspirujących filmach propagandowych; i trzecie zajmujące się głównie filmami z prawdziwych sytuacji bitewnych oraz obrazami o ekipach jednostek wojskowych. Funkcje i styl każdego z tych centrów był zależny od kilku wybranych reżyserów. Oprócz wymienionych już Forda i Capry, pod koniec wojny powstały obrazy takich reżyserów jak John Houston i Goeroge Stevens, którzy stworzyli nową generację dokumentów wyrażających ich narastającą sprzeczność uczuć wywołaną przez okrucieństwa wojny.
Jako pierwszy propagandowe filmy dla amerykańskiej armii zaczął tworzyć John Ford, sławny hollywoodzki reżyser westernów. Ford już w późnych latach 30-tych zdawał sobie sprawę, że udział USA w wojnie jest nieunikniony. Wiedział, że najcenniejszymi zasobami w czasie wojny jest solidna siatka wywiadowcza i informacyjna. Zaczął organizować ekipę filmową, która byłaby gotowa do kręcenia zdjęć na polu walki. Z tego powodu przeprowadził dwuletnie szkolenie, które miało przygotować ponad 200 osobową ekipę do takich zadań. Następnie zgłosił się do Najwyższego Dowództwa Marynarki Wojennej proponując swoje usługi. Ford nawet zademonstrował próbkę swoich możliwości - film dokumentalny o chorobach wenerycznych stworzony specjalnie dla marynarki, a zatytułowany „Higiena seksualna” (Sex Hygiene). Po wielu perturbacjach znalazł wreszcie zatrudnienie w amerykańskiej armii, a jego pierwszym filmem z pola walki był „Bitwa o Midway” (The Battle of Midway).Ford czynnie brał udział w pracy nad filmem sam zajmując jedną z najbardziej zagrożonych japońskim atakiem lokacji – zajął pozycję na wieży nad generatorami elektryczności, które były jednym z kluczowych celów. Został nawet ranny w trakcie kręcenia zdjęć, przez kilka minut leżał ranny i oszołomiony, jednak nie na tyle, żeby nie powstać i nie dokończyć filmowania bitwy.

1  2    >






WARTO PRZECZYTAĆ
  • Radio internetowe Pierwszym polskim radiem internetowym jest Radio NET. Powstało w grudniu 1998 roku, założone przez Michała Marcinika. Transmisja odbywała się na bazie technologii RealNetworks z prędkością 20kbps.
  • Telewizja W systemach telewizji cyfrowej cyfrowe sygnały wizyjne mogą być przesyłane z modulacją OFDM (ortogonalne zwielokrotnianie z podziałem częstotliwościowym).
  • Telewizja komercyjna w RFN Blisko 90 procent gospodarstw domowych w Niemczech korzysta z sieci kablowej bądź telewizji satelitarnej.
  • Telewizja satelitarna Aparatura nadawczo-odbiorcza satelity telewizyjnego obejmuje kilka (najczęściej dziesięć) przekaźników przesyłanych z Ziemi sygnałów, odrębnych dla każdego z kanałów.
NEWSY
Copyright © 2007-2009seoteka