Dodał admin, 2007-11-18 Autor / Opracowanie: Paweł Stasiak

Zdarzyło się kiedyś, że dwóch młodych brodatych radykałów, dziś może niektórzy powiedzieliby-ekstremistów, przystąpiło do tajnej- można powiedzieć, że dzisiaj to by była nielegalna organizacja

Dewiza jej było humanistyczne, bo ograniczone tylko egoizmem gatunkowym, jak fala powracająca w dziejach tysiącletniej Europy hasło; „ Wszyscy Jesteśmy Braćmi”
Działo się to sto kilkadziesiąt lat temu, bo na początku 1847r., w Brukseli. Tymi młodymi radykałami, to potem zaczęto nazywać ich rewolucjonistami, byli Karol Marks, doktor filozofii i publicysta w swym wówczas 29-letnm życiu dwukrotnie już wydalany z Prus, a następnie z Francji, oraz Fryderyk Engels, syn raczej średniego kapitalisty, samouk, ale wnikliwy obserwator życia upośledzonych klas społecznych. Organizacja zaś, do której obaj Niemcy przystąpili, nazywała się Związek Sprawiedliwych i skupiała początkowo emigrantów niemieckich na terenie Francji tej Mekki dziewiętnastowiecznych bojowników z całej europy o wolność ludów i ludzi, jak dziś powiedzielibyśmy o suwerenność i podmiotowość społeczeństw i prawa człowieka.
Przystąpienie Marksa i Engelsa do związku Sprawiedliwych zdynamizowało jego ideową i organizacyjną pracę. Już w czerwcu tegoż 1847r, odbył on w Londynie swój pierwszy zjazd, który przeszedł do historii jako 1 Kongres Związku Komunistów, decyzje Kongresu były brzemienne dla rodzącego się ruchu robotniczego, rodzącego się tzw., świadomą organizacją
( tak by ja można nazwać było dzisiaj), zmieniono nazwę na Związek Komunistów, uchwalono jego statut , program ideowo-organizacyjny pod nazwą „ Komunistycznego wyznania wiary i zastąpiono hasło „ Wszyscy Ludzie są braćmi” innym, pozornie bardziej egoistycznym , bo sugerującym , że tylko niektórzy ludzie są braćmi , ale jakżesz płodnym dla przedsięwzięć praktycznych pariasów XIX. Wieku proletariuszy. „ Proletariusze wszystkich krajów łączcie się”.
Wspomniany wyżej program nie zadowolił gmin- tak nazywały się podstawowe ogniwa byłego Związku Sprawiedliwych, w związku, z czym Engels przygotował na II kongres własny projekt, ale i on nie zyskał aprobaty, wobec czego przygotowanie kolejnej i ostatecznej jak się okazało, wersji programu zostało powierzone Marksowi i Engelsowi. Tak doszło do napisania w 1848r. Manifestu Komunistycznej Partii, zwanego od 1872r. Manifestem komunistycznym I od owej chwili zdecydowanie doszliśmy do historii, jak to napisał 47 lat później Antonio Labrioła w swym słynnym eseju O Manifeście Komunistycznym. I zaraz doda „ Od tej daty zaczyna się nowa era, która rodzi się i rośnie, a raczej wyzwala się z łona ery obecnej i rozwija się z łona ery obecnej i rozwija się zgodnie z właściwymi jej prawami rozwoju. Proces ten jest nie unikniony i nieodwracalny, bez względu na to, jakie będą jego późniejsze fazy rozwojowe, których dziś nie jesteśmy w stanie ściśle przewidzieć.
Ta zmiana haseł do dziś fascynuje. Na jakiej historycznej glebie, w jakiej intelektualnej przestrzeni, pod wpływem, jakich przyczyn dokonało się to dziejowe przejście,

III REWOLUCJE
Europejski świat antyczny rozpadł się w pierwszych wiekach naszej ery. Na jego gruzach (a może na wozie?), We krwi i przemocy, we wzniosłości i podłości, w krzywdzie i poświeceniu rozwijała się Europa Nowa, Europa w kostiumie, dla duszy i dla ciałóa-chrześcijańskim. To zadecydowało o ugruntowaniu się w świadomości ludzi ( jak dziś powiedzielibyśmy) platońskiego wyobrażenia o9 wtórności porządku ziemskiego wobec niebiańskiego. W chrześcijaństwie to wyobrażenie znalazło swoją monistyczną konkretyzację z ideą Boga stwarzającego świat z niczego. Dopiero ekspansja poza kontynentalna począwszy od wypraw krzyżowych a skończywszy na wielkich odkryciach geograficznych przełomu XV i XVI wieku uprzytomniała Europejczykom, że porządek ziemski nie zawsze bywa odblaskiem niebiańskiego, że może być nie jako sam w sobie, względnie autonomiczny wobec Stwórcy, a zależny od woli ludzi.