Dodał admin, 2007-10-15

Rynek nieruchomości jest rynkiem lokalnym, ograniczonym, a więc innym niż rynek dóbr masowych. Wynika to z faktu, że nieruchomości nie można przenieść na rynek, gdzie są wyższe ceny.

Człowiek posiada wiele potrzeb, które na ogół dzielimy na podstawowe i wyższego rzędu, a które można określić jako uczucie braku(niedostatku). Aby potrzeba stała się popytem, musi być wsparta środkami finansowymi. Najbardziej klasycznym przykładem różnicy między potrzebami a popytem jest budownictwo mieszkaniowe w Polsce. O ile potrzeby można ocenić na minimum 1,6 miliona mieszkań, to popyt realizowany w ciągu ostatnich kilku lat wahał się w okolicach liczby 100 tysięcy mieszkań rocznie. W rzeczywistości był on większy, gdyż na jedno nowe oddane do użytku mieszkanie przypada ok.. trzech transakcji na wtórnym rynku mieszkaniowym.
W gospodarce rynkowej przyjmuje się, że oba spotykające się na rynku podmioty, tj. sprzedawca(reprezentujący stronę podażową) i nabywca(reprezentujący stronę popytową) działają z chęci zysku, a więc dokonując transakcji próbują go maksymalizować. Sprzedający(oferujący) dąży do najwyższej ceny, kupujący natomiast próbuje uzyskać maksymalna korzyć przez dążenie do zapłaty jak najniższej ceny za poszukiwane dobro. Oba te podmioty gry rynkowej mają swobodę działania, w tym przede wszystkim- podejmowania decyzji. To powoduje, że w tradycyjnym pojęciu rynek jest nieograniczony, kształtuje się żywiołowo pod wpływem swobodnych decyzji jego uczestników. Posiada jednak mechanizm samoregulacji ściśle powiązany z podażą towarów i popytem na nie.
Rynek jest niezmiernie ważnym źródłem informacji dla obu stron. Sprzedawcy dowiadują się jakie kolory, modele, rodzaje przedmiotów są szczególnie poszukiwane, za które kupujący są w skłonni zapłacić wyższą cenę, natomiast nabywcy pozyskują informacje o ruchach cenowych, o rodzajach dóbr, które można kupić dziś lub w przyszłości. Indywidualne decyzje konsumentów powodują falowanie podaży i popytu różnych dóbr. Przyczynia się do tego ciągłe wprowadzanie przez producentów nowych asortymentów towarów, doskonalszych modeli, coraz bardziej stymulującej do kupna reklamy i innych działań marketingowych, których celem jest nakierowanie strumienia popytu na określone, oferowane właśnie przez nich dobra i usługi.
Sytuacja taka występuje nie tylko na rynku dóbr konsumpcyjnych, ale również na rynku dóbr inwestycyjnych. Producenci podobnych maszyn, linii technologicznych konkurują miedzy sobą o pozyskanie nabywcy, a część tych dóbr jest produkowana dopiero po uzyskaniu zamówienia. Sytuacja taka przenosi się na część rynku inwestycyjnego(kapitałowego), jakim jest rynek nieruchomości. On również ulega zmianom, przekształceniom i modom, ale ma też swoje cech specyficzne.
Specyfika tego rynku wynika przede wszystkim z tego, że dobro o którym mówimy, czyli nieruchomość, jest nieprzenoszalna. Nie można wyprodukować jej w jakimś tanim miejscu na świecie, a następnie dowieźć na ten rynek, gdzie można uzyskać najwyższą cenę. Innymi słowy, ze specyficznych cech nieruchomości wynika specyfika tego rynku, który w zasadniczych kwestiach, np. kształtowania podaży i popytu, zachowuje się jak każdy rynek.
Większość specjalistów zajmujących się rynkiem nieruchomości za najważniejszy czynnik kształtujący popyt na nieruchomości uważa zatrudnienie. Zatrudnienie jest początkiem reakcji łańcuchowej, która kończy się popytem na nieruchomości. Powstające nowe miejsca pracy lub ich likwidacja na danym obszarze mają istotny wpływ na popyt na nieruchomości na tym obszarze. Decyzja firmy o nowej lokalizacji powoduje zapotrzebowanie na zatrudnienie pracowników, powstają nowe miejsca pracy, wzrasta popyt na powierzchnie komercyjne( biura, magazyny, sklepy), wzrasta popyt na mieszkania, towary i usługi.