Dodał admin, 2007-10-06 Autor / Opracowanie: Bednar

Wzrost nastrojów rewolucyjnych po wojnie stworzył ogromną możliwość przyciągnięcia w strefę wpływów Związku Radzieckiego wielu państw.

 Można dodać, że UW przewidywał, że w przypadku utworzenia w Europie systemu bezpieczeństwa zbiorowego i zawarcia ogólnoeuropejskiego układu w tej sprawie UW przestanie obowiązywać, co oczywiście było czystą fikcją.
Na potencjał militarny Układu Warszawskiego składało się około 200 dywizji radzieckich i 80 dywizji krajów członkowskich, gdyż zgodnie z zasadami Układu, każde państwo miało przeznaczyć do dyspozycji Zjednoczonego Dowództwa odpowiednie siły i środki, zwykle były to wartościowsze jednostki, które miały stanowić część sił zbrojnych poszczególnych państw dowodzonych przez międzynarodowych dowódców. Członkowie układu musieli zakupywać uzbrojenie w ZSRR. Sprzedawano im jednak tylko broń przestarzałą. Broń najnowszej generacji posiadała tylko Armia Radziecka. Strona radziecka otrzymywała wszelkie informacje na temat wojsk Układu, ich organizacji, uzbrojenia, dyslokacji poszczególnych jednostek, personaliów wyższych dowódców, sama natomiast nie podawała żadnych danych dotyczących swych wojsk, nawet tych wchodzących w skład sił zbrojnych Paktu Warszawskiego. W radzieckim Sztabie Generalnym znane były plany mobilizacyjne i czynności państw Układu Warszawskiego związane ze stanem wojny, nie dzielono się jednak zamierzeniami Armii Radzieckiej.
W ramach Układu były przeprowadzane wspólne manewry, ćwiczenia rodzajów sił zbrojnych czy ćwiczenia taktyczne. Na terytorium niektórych członków zostały rozlokowane wojska radzieckie, a ich status regulowały umowy zawarte przez ZSRR z tymi krajami. Oficjalnie wszystko to odbywało się za zgodą zainteresowanych państw i przy pełnym poszanowaniu ich suwerenności. Jednak w praktyce decyzje o rozlokowaniu wojsk były wymuszane przez stronę radziecką.
Układ był zdominowany przez b. ZSRR. Był on elementem równowagi strachu w Europie, na przeciwstawnym biegunie było NATO. Nie doszło nigdy do starcia miedzy tymi dwiema organizacjami. Z jednej i drugiej strony było zachowane status quo. Dla samych satelitów ZSRR udział w Układzie był zabójczy dla ich budżetów, gdyż państwa te musiały o wiele więcej przeznaczyć na obronę oraz przemysł obr