Dodał admin, 2007-08-05

Objawy dzieli się na psychiczne, cielesne i zachowania, prowadza one do narastających trudności w stosunkach z ludźmi i pełnieniu określonych ról społecznych. (luniaa)

Nerwica histeryczna
Charakterystyczne są zaburzenia świadomości i układu uczuciowo ruchowego. Najczęściej występuje nagły początek i niekiedy nagle ustąpienie zaburzeń. Role decydująca odgrywają procesy uczenia się w zetknięciu z trudnymi sytuacjami, których jednostka nie potrafi opanować i rozwiązać.
Zaburzenia dysocjacyjne
Objawy imitują rożne choroby somatyczne i neurologiczne, maja niekiedy symboliczny charakter, przekazują określone treści i komunikaty otoczenia, zależne od wyobrażeń, wiedzy i pragnień chorego. Zaburzenia czuciowo- ruchowe mogą mieć charakter ostry i przewlekły. Objawy są podobne jak w przebiegu chorób organicznych. Charakteryzują się zmiennością obrazu związaną z zachowaniem się otoczenia chorego, czytelnym charakterem niekiedy określonym jako mowa ciała, motywacja wzbudzająca skojarzenia z dążeniem chorego do uzyskania ulg, korzyści. Występują drgawki, omdlenia, nadmierna senność, osłupienie lub pobudzenie psychoruchowe, zespól depersonalizacyjny, zamroczenie, trans.

Natręctwa
Mogą mieć charakter pojedynczych obsesji (myśli, słowa, wątpliwości) lub ich ciągów oraz kompulsji (działanie proste lub czynności złożone). Obsesje mogą występować samodzielnie lub razem z kompulsjami. Wśród najczęstszych można wymienić myśli związane ze stanem zdrowia, możliwością zakażenia się, religijnymi, moralnymi.
Funkcje intelektualne chorych na nerwice natręctw charakteryzują się tendencja do przewagi myślenia abstrakcyjnego, symbolicznego i magicznego, do nadmiernego uogólniania. Pacjenci często sprawiają wrażenie skutych, ruchy są mało płynne, brak rozluźnienia postawy ciała i wyrazu twarzy. Widoczne jest wzmożone napięcie mięśniowe, uboga mimika twarzy.. Pacjenci najczęściej nie mówią o swoich objawach, jakby się ich wstydzą, często nie mówiąc o tym lekarzowi. Sprawiają wrażenie, ze nie są w pełni krytyczni wobec treści natręctw oraz ich absurdalności, jednocześnie domagają się wyjaśnień, zapewnienie i uspokojenia
Nerwica hipochondryczna
Istnienie tej postaci nerwicy jest podawane w wątpliwość, ponieważ zespół hipochondryczny zwykle występuje w przebiegu innych zaburzeń np. schizofrenii czy depresji. Niekiedy hipochondryczne nastawienie jest charakterystyczne dla całego życia pacjenta. Nerwice hipochondryczna należy rozpoznawać u pacjenta wtedy, gdy u pacjenta dominuje zainteresowanie własnym zdrowiem. Hipochondryczne skargi należy odróżniać w stosunkowo licznej grupie pacjentów w starszym wieku, którzy systematycznie odwiedzaj lekarzy różnych specjalności, zwłaszcza internistów. Są to zazwyczaj ludzie samotni o bardzo ograniczonych więzach społecznych.
Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne F43.
Podstawa dla wyodrębnienia tej kategorii zaburzeń stały się obserwacje, ze po przeżyciu wyjątkowo nieoczekiwanego, „stresującego” wydarzenia mogą wystąpić zburzenia o określonym obrazie psychopatologicznym i przebiegu.
Wyróżnia się ostra reakcje na stres, która charakteryzuje się szybkim ustąpieniem po nagłym przeżyciu katastroficznej sytuacji przez osobę, która poprzednia nie miała zaburzeń psychicznych. Do tych wydarzeń zalicza się katastrofy żywiołowe, wypadki, sytuacje wojenne – bitwy itp., napady, gwałty. W obrazie dominują początkowo zwężenie pola świadomości, zaburzenia orientacji, później rozpacz, gniew, lęk, depresja lub pobudzenie i nadmierna aktywność. Zwykle po trzech dniach objawy ustępują.