Dodał admin, 2007-10-06 Autor / Opracowanie: Bednar

Jednymi z podstawowych cech Internetu jest jego globalność i masowość, a głównym jego elementem jest społeczność, która używa w poszukiwaniu informacji czy też komunikacji z innymi użytkownikami

 
Internet i właśnie telefonia komórkowa stały się zupełnie niezależną od oficjalnych mediów przestrzenią komunikacji młodzieży. Okazało się, że można poprowadzić wielką i skuteczną kampanię wyborczą bez dostępu do telewizji i najważniejszych gazet, a wzajemne mobilizowanie się przez Sieć młodych wyborców, aby szli do urn, dało Roh wyborcze zwycięstwo .

VII. Wirtualne społeczności
Intrygującym problemem jest, czy Sieć jest dla człowieka w swoistym Matrixem, w którym przebiega część życia człowieka (a niekiedy i całe), czy też Internet jest tylko narzędziem, które jest przez niego wykorzystywane . Ludzie krążą w przestrzeni wirtualnej w poszukiwaniu informacji, rozrywki, pracy, towarów i usług, znajomych przyjaciół czy nawet męża lub żony (ciekawy jest pogląd amerykańskiej publicystki Racheli Chalmers, że współczesnego homo sapiens wędrującego po Internecie w poszukiwaniu potrzebnych mu informacji w warstwie instynktów wciąż niewiele odróżnia od dzikiego zwierzęcia - informacja jest dziś odpowiednikiem zwierzyny łownej, współczesnym mamutem, którego upolowanie może zagwarantować dostatek, spokój i bezpieczeństwo. Zmieniły się tylko narzędzia i obiekt łowów; metody od wieków pozostają te same ). Czy ludzie mogą tworzyć wspólnoty bezpośrednio w Internecie? Bardzo trudno na to pytanie jednoznacznie odpowiedzieć. Członkowie wspólnot wirtualnych twierdzą, iż sieci komputerowe są także pewnym rodzajem sieci społecznych, pokonujących wielkie dystanse przestrzenne. Głównym powodem wchodzenia w owe „społeczności” sieciowe jest chęć poznawania nowych ludzi, możliwość anonimowego wypowiadania swoich poglądów, łatwość wchodzenia do takich grup, poszukiwanie rozrywki, chęć przynależności do jakiejś wspólnoty czy chęć udawania kogoś innego. Wirtualne wspólnoty cechuje mniejszy stopień spoistości (niż w społecznościach realnych), więzi społeczne często są słabsze i krótkotrwałe, można do nich zarówno łatwo przystąpić, jak i wyjść. Członkostwo ma charakter otwarty i jest anonimowe, odrzucenie nie powoduje tak dużej traumy jak w świecie realnym, a członków tych zbiorowości nie łączą żadne zobowiązania. Sceptycy twierdzą, że środowiska oparte o porozumiewanie się za pośrednictwem Internetu nie mogą w ogóle tworzyć grup społecznych, głównie ze względu na efemeryczność oraz przejściowość interakcji . Z kolei badania Korenmana i Wyatta wykazały, że można mówić o silnym poczuciu grupowości wśród internautów . Większość wirtualnych respondentów ich ankiety odpowiedziała, że grupa daje im informację, poczucie przynależności do społeczności oraz możliwość dyskusji na tematy osobiste. Wśród grup wirtualnych można wyróżnić wiele typów - grupy składające się z ludzi znających się osobiście, którzy wykorzystują Sieć jako środek komunikacji w przerwach pomiędzy osobistymi spotkaniami czy znajdujące się na przeciwległym biegunie grupy, których członkowie raczej nie spodziewają się spotykać w świecie realnym. Wydaje się to być zaskakujące, ale w internetowych grupach występują zachowania konformistyczne, pomimo anonimowości, braku fizycznej obecności i ograniczonych środków zmuszających jednostkę do podporządkowania się. Za przykład może tu posłużyć dostosowywanie się większości członków do panującej w Sieci netykiety.