Dodał admin, 2007-10-06 Autor / Opracowanie: Arczimedes

Kataklizm- a co to takiego ? Słowo to pochodzi od greckiego kataklysmós, co znaczy powódź, potop.

W przypadku tsunami trudno właściwie mówić o jakichkolwiek korzyściach dla człowieka. Przyczyny zamieszkiwania terenów zagrożonych są takie same jak w przypadku trzęsień ziemi (w końcu "fale w porcie" są ich konsekwencją). Możemy jednak spojrzeć na to z innej strony. Otóż nie da się ukryć, że tsunami jest rodzajem fali morskiej. A ta oprócz tego, że daje niezapomniane wrażenia "surferom" , może jak się okazuje być niewyczerpanym źródłem energii, na podobieństwo wiatru, czy energii słonecznej. Niejaki Fred Gardner stworzył projekt pierwszej podmorskiej elektrowni "Archimedes Wave Swings". Jej działanie uwarunkowane będzie umieszczeniem w miejscu gdzie występują wysokie fale . AWS zbudowany jest z kopuły umieszczonej na ruchomej głowicy. Pod wpływem falowania woda wypiera powietrze spod kopuły i powoduje jej ruch, co w konsekwencji prowadzi do wytworzenia energii. Owe podwodne bąki mają być jakoby najlepszym źródłem energii w przyszłości, lepszym od wiatru i słońca. Jak będzie w rzeczywistości pokaże czas .
Silny, stały ruch mas powietrza potrafi przenosić góry. Ziarnko po ziarnku przesuwa okruchy piasku. Najpierw usypuje niewielki pagórek a potem toczy go przed sobą, tworząc wydmę. Im silniejsze podmuchy tym szybszy marsz wydmy. Iście gigantyczne powstają na Saharze w środkowej Algierii. Tamtejsze wydmy osiągają wysokość 400 metrów. W przypływie furii wiatr może wzniecić burze piaskową, która w ciągu kilku minut może zasypać karawanę, czy nawet przynieść zagładę całej osadzie. Nic więc dziwnego, że Beduini boją się tych wiatrów i uważają, że kierują nimi złośliwe demony. Z drugiej jednak strony wiatr jest im niejednokrotnie niezbędny do życia (podobnie z resztą jak ludziom w wielu innych regionach Afryki). Mianowicie w klimacie suchym, z definicji trudno o wodę. Trzeba ją wydobywać spod ziemi. Do tego celu miejscowa ludność używa między innymi wiatraków, które pełnią rolę pomp.
Innym rodzajem wiatru, który z jednej strony niesie zagładę, z drugiej zaś jest największym dobroczyńcą jest monsun. Jest to wiatr wiejący tam, gdzie wielkie masy wody graniczą z dużymi obszarami lądowymi . Mamy dwa rodzaje monsunów: letni i zimowy. Ten pierwszy jest ciepły i niezwykle wilgotny. Przynosi ogromne opady, wywołujące katastrofalne powodzie. Rzeki występują z koryt i niszczą miasta i wioski. Jednak te same opady potrzebne są ludziom do życia. Pozwalają one spragnionej roślinności rozwijać się. Dzięki temu ludzie mają co jeść. Dlatego powodzie są niczym w porównaniu z klęska głodu, która miałaby miejsce, gdyby monsun nie przyniósł opadów...
Na koniec zostawiłem "najsmaczniejszy" kąsek. Mianowicie tornado. Jest to nieposkromiony żywioł. Niszczycielski, ale jednak piękny i fascynujący. Stał on się przyczyną tragedii wielu ludzi, jednak chciałbym choć raz w życiu zobaczyć go na własne oczy (miejmy nadzieję, że nie byłaby to ostatnia rzecz, którą bym zobaczył).
Tornado jest potężną trąbą powietrzną w kształcie leja, z wiatrami wirującymi z ogromna szybkością wokół osi, biorącej swój początek od chmury burzowej. By powstał taki wir musi dojść do starcia mas powietrza o różnych temperaturach i wilgotności oraz pojawić się impuls rotacyjny. Tornado przesuwa się z prędkością około 50 km/godz., natomiast prędkość wiatrów w jego wnętrzu dochodzić może nawet (w ekstremalnych wypadkach) do 500 km/godz.
Najwięcej tornad wieje w USA . Jednak ludzie mieszkają na terenach zagrożonych. Mają tam swoje gospodarstwa, uprawiają ziemię. Myślę, że dzieje się tak dlatego, iż po prostu na tak wielkich obszarach prawdopodobieństwo zniszczenia domu, gospodarstwa, nawet przy 300 tornadach rocznie , nie jest aż tak duże. Poza tym ludzie nauczyli się żyć z żywiołem i o ile trudno uratować dobytek, o tyle ofiary śmiertelne nie zdarzają się tak często. Dzieje się tak z tego względu, że uczeni potrafią przewidzieć tornado na kilkanaście minut przed jego nadejściem, co oczywiście nie wystarczy do ewakuacji całego dobytku, ale na zejście do schronu, a w takowy wyposażony jest każdy dom na tych terenach, owszem.
W ten sposób nasza wędrówka po kataklizmach dobiega końca. A końce mają to do siebie, że zawierają podsumowanie. W związku z tym zaczynam (a raczej kończę).
Z powyższych dywagacji jasno wynika, że wszelkie kataklizmy przynoszą tragedię, śmierć i zniszczenie, jednak są nieodłącznym elementem życia na naszej Ziemi. My jako istoty rozumne, najdoskonalsze ewolucyjnie potrafimy przystosować się do życia w warunkach nawet ekstremalnych. Powiem więcej: my nawet w niektórych przypadkach umiemy pośród tego co niszczy znaleźć i to co buduje i w umiejętny sposób to wykorzystać.