Dodał admin, 2007-09-26 Autor / Opracowanie: Joanna Żarnicka

Tempo zmian technologicznych we współczesnym świecie jest oszałamiające. Multimedialne technologie docierają do biur, szkół oraz również do domów.

 Tekst na ekranie kłębi się obficie, odpowiedź na czyjąś wypowiedź może pojawić się od razu poniżej tejże, (jeśli odpowiadający ma szczęście lub ruch nie jest zbyt duży) lub po kilkakrotnym przesunięciu się ekranu (w przypadkach przeciwnych), pojawia się potrzeba specyficznego zorganizowania wypowiedzi, aby uczestnicy mogli się zorientować, kto mówi, do kogo i na jaki temat. Tym bardziej, że na niektórych czatach zaczęły pojawiać się… reklamy, a dokładniej: skrypty, które po uruchomieniu wstawiają, co jakiś czas jakiś tekst. Stąd wypowiedzi skierowane do konkretnej osoby są poprzedzone jej nickiem, a uczestnicy starają się pisać w różnych kolorach.
W przypadku komunikatorów p2p taka organizacja wypowiedzi została wprowadzona przez projektantów programów: nad każdą wypowiedzią znajduje się nick osoby, z którą rozmawiamy, oraz godzina, o której tekst został wpisany, co więcej wypowiedzi drugiej osoby (gdyż zazwyczaj przez komunikatory rozmawiają dwie osoby) są lekko zaszarzone, czyniąc rozmowę jeszcze bardziej czytelną. Co więcej, nawet, jeśli jednocześnie prowadzi się kilka rozmów z różnymi osobami, na odrębne tematy, każdy wątek pojawia się w osobnym oknie. Dlatego rozmawiając przez komunikator, użytkownik ma większe poczucie kontroli nad rozmową, jej przebiegiem, doborem tematów i interlokutorów (na zadane pytanie nie odpowie nagle zupełnie nieznana pytającemu, przypadkowa osoba), zaś w rozmowach na czacie dynamiczność i synchroniczność medium wyklucza taką kontrolę i znacznie utrudnia, nawet przy zastosowaniu wspomnianych powyżej środków, śledzenie toku rozmowy. Poza tym, po wyrzuceniu z czata (w ramach kary lub przez awarie połączenia), uczestnik zazwyczaj traci orientację w sytuacji, gdyż rozmowa w krótkim czasie może radykalnie zmienić temat, a po ponownym połączeniu z danym pokojem w oknie pokazane zostaje zaledwie kilka ostatnich wypowiedzi. W przypadku komunikatorów nawet po utracie połączenia z głównym serwerem z reguły nie traci się wątku w rozmowie, gdyż wysłane do danej osoby komunikaty przechowywane są na serwerze dopóki adresat ponownie się nie połączy.
Jeśli chodzi o słownictwo, obficie pojawiają się na czacie anglicyzmy, w tym nie tylko słowa zapożyczone z języka angielskiego, mniej lub bardziej spolszczone (jak np. "sorki", "oki"), ale i polskie wyrazy zapisane jak gdyby po angielsku ("goopia", "joosh", "mooffie" czyli "mówię", czy "jeshche") , jak w poniższym przykładzie.
Często można też natknąć się na czatach na bardzo niestandardowe użycie wielkich i dużych liter, mogących się pojawić gdziekolwiek w słowie czy zdaniu (np. zetknęłyśmy się z nickami "oBłedNa" i "TrAvIaTa"). Zazwyczaj takie zmiany nie mają żadnego znaczenia, pełnią tylko funkcję ozdobników. Zarówno w anglicyzacji polskich słów, jak i w nietypowych wielkich literach specjalizują się szczególnie nastolatki (sądząc po podawanym w nickach wieku).
Wszystkie wspomniane cechy szczególnie często pojawiają się na czatach, i to do tego stopnia, że niektóre pokoje zaczęły zabraniać w regulaminach używania grafiki, kolorowych czcionek czy anglicyzmów i zanglicyzowanych słów. Wszak, co za dużo to niezdrowo, o czym dobitnie świadczy poniższa rozmowa, której fragment pozwoliłyśmy sobie zacytować, gdyż świetnie ilustruje problem tego nadmiaru:
Faks
Pod koniec XX wieku faks stał się podstawową metodą komunikacji w biznesie. Jednak, aby w dzisiejszych czasach skutecznie konkurować z nowymi technologiami, komunikacja faksowa musiała zaoferować dodatkową funkcjonalność i niższe koszty transmisji. W ten sposób powstała usługa przesyłania faksów przez Internet.
Tradycyjna komunikacja faksowa:
Największą zaletą faksu jest prostota obsługi. Wystarczy podłączyć urządzenie do gniazdka telefonicznego i już. Każdy potrafi włożyć dokument do podajnika, wybrać numer telefonu i wysłać faks. Drugą ważną cechą tej technologii jest szybkość komunikacji.