Dodał admin, 2007-09-01 Autor / Opracowanie: meteormez

Szerokość pasma ma zasadnicze znaczenie dla działania sieci komputerowej. Decyzje dotyczące szerokości pasma są jednymi z najważniejszych, które trzeba podjąć podczas projektowania sieci

Zorientowano się, że technika sieciowa może zwiększyć wydajność przy jednoczesnym obniżeniu kosztów. Prędkość wdrażania i upowszechniania się sieci zaczęła dorównywać tempu wprowadzania nowych technologii i produktów sieciowych na rynek. We wczesnych latach 80. XX w. nastąpiło masowe upowszechnienie sieci komputerowych, pomimo tego, że początkowo ich rozwój nie był zorganizowany.
W połowie lat 80. pojawiające się technologie sieciowe były tworzone na bazie różnego sprzętu i oprogramowania. Każda firma produkująca urządzenia i oprogramowanie sieciowe stosowała własne standardy. Tworzenie indywidualnych standardów wynikało z panującej na rynku konkurencji. W wyniku tego wiele technologii sieciowych było ze sobą niezgodnych. Wzajemna komunikacja sieci opartych na różnych specyfikacjach stawała się coraz trudniejsza. Wdrożenie nowego sprzętu często powodowało konieczność wymiany starych urządzeń sieciowych.
Jednym z wczesnych rozwiązań tych problemów było utworzenie standardów sieci lokalnych LAN. Ze względu na to, że standardy LAN zawierały otwarty zbiór wytycznych dotyczących projektowania sprzętu i oprogramowania sieciowego, urządzenia produkowane przez różne firmy mogły stawać się zgodne z systemami konkurencji. Pozwoliło to na ustabilizowanie się implementacji sieci LAN.
W systemie LAN każdy dział firmy jest rodzajem elektronicznej wyspy. Wraz ze wzrostem znaczenia komputerów dla przedsiębiorstw stało się jasne, że sieci LAN nie są rozwiązaniem wystarczającym.
Pojawiła się potrzeba opracowania sposobu szybkiej i wydajnej wymiany informacji nie tylko w ramach jednej firmy, ale także między przedsiębiorstwami. Rozwiązaniem stało się utworzenie sieci miejskich MAN (ang. metropolitan-area network) i sieci rozległych WAN (ang. wide-area network). Ponieważ sieci WAN pozwalały na łączenie użytkowników rozproszonych na dużych obszarach geograficznych, możliwa stała się wzajemna komunikacja na wielkie odległości. Rysunek przedstawia porównawczo rozmiary sieci LAN i WAN.

Historia sieci komputerowych jest złożona. W rozwój sieci w ciągu ostatnich 35 lat było zaangażowanych wielu ludzi z całego świata. W tym miejscu przedstawiono skrócony opis rozwoju Internetu. Procesy tworzenia nowych rozwiązań i ich wprowadzania na rynek są daleko bardziej skomplikowane, ale spojrzenie na podstawy rozwoju jest bardzo pomocne.
W latach 40. XX w. komputery były łatwo psującymi się, ogromnymi urządzeniami elektromechanicznymi. Wynalezienie w 1947 roku tranzystora półprzewodnikowego otworzyło wiele możliwości budowania mniejszych i bardziej niezawodnych komputerów. W latach pięćdziesiątych komputery klasy mainframe, które wykonywały programy zapisane na kartach perforowanych, zaczęły być wykorzystywane przez duże instytucje. W późnych latach pięćdziesiątych wynaleziono układ scalony, który składał się z kilku, później wielu, a obecnie z milionów tranzystorów umieszczonych na małym kawałku półprzewodnika. W latach 60. komputery mainframe z terminalami nie były niczym niezwykłym i upowszechniły się układy scalone.
W późnych latach 60. i w trakcie następnej dekady powstały mniejsze komputery nazywane minikomputerami. Jednak nawet tamte minikomputery były ogromne według współczesnych standardów. W roku 1977 firma Apple Computer Company przedstawiła mikrokomputer nazywany także komputerem osobistym. W roku 1981 firma IBM zaprezentowała swój pierwszy komputer osobisty. Przyjazny użytkownikowi komputer Mac, otwarta architektura komputera IBM PC i dalsza miniaturyzacja układów scalonych doprowadziły do rozpowszechnienia się komputerów osobistych w domu i w biznesie.
W połowie lat 80. XX w. użytkownicy autonomicznych komputerów zaczęli wykorzystywać modemy do łączenia się z innymi komputerami i wymiany plików. Nazywano to komunikacją punkt-punkt lub komunikacją komutowaną (dial-up). Pomysł ten rozwinięto, wykorzystując komputery jako centralne punkty komunikacji w połączeniach komutowanych. Komputery te nazywano biuletynami BBS (ang. bulletin boards). Użytkownicy mogli połączyć się z biuletynem BBS i pozostawić tam lub pobrać stamtąd wiadomości bądź pliki.