Dodał admin, 2007-08-10 Autor / Opracowanie: monika

Zobaczmy zatem z czego się składa sieć GSM i jakie trudności musi pokonać często operator podczas jej budowy.

I to czego nie widać
Ale przekaźniki nie komunikują się bezpośrednio z centralą. Wtedy sieć musiałaby mieć ogromne zaplecze techniczne, niezliczoną ilość łączy i jej budowa zupełnie by się nie opłacała. Prostszym rozwiązaniem tego problemu stało się ogniwa pośredniego pomiędzy centralami a stacjami przekaźnikowymi, którego to rolę pełni BSC, czyli kontroler stacji bazowych. Jego rola jest dużo większa, gdyż nie odpowiada on tylko za łączenie rozmów w sieci komórkowej. Jego zadaniem jest kontrolowanie ruchu w obszarze działania stacji bazowych z którymi jest połączony, spełnia również funkcję pomostu łączącego sieci komutowane z sieciami opartymi o protokół IP, umożliwiając w ten sposób możliwość korzystania z pakietowej transmisji danych (GPRS). Dzięki kontroli jaką sprawuje nad abonentami znajdującymi się na obszarze jego działania, kontroluje również proces przełączania abonenta z jednej stacji bazowej do drugiej. Urządzeniem nadrzędnym dla BSC są już tylko centrale regionalne MSC, których obszar działania jest dużo większy niż pojedynczych BSC. Nadzorują pracę sieci w regionie oraz spełniają funkcję pomostu pomiędzy całą siecią i wszystkimi abonentami. Aby ułatwić komunikację, często kilkunastu central regionalnych, powinny one być połączone każda z każdą. Ale nie tylko komunikują się one z innymi centralami w tej samej sieci komórkowej. Ponieważ w dużych miastach nasi operatorzy mają tzw. punkty styku, które łączą ze sobą wszystkie sieci, w tym sieci komórkowe i stacjonarne ich zadaniem jest odpowiednie kierowanie ruchu i nadzór nad nim, tak by w sieci nie zdarzały się przeciążenia. Sytuacja taka ma miejsce, gdy nagle duża ilość abonentów w jednej chwili próbuje uzyskać połączenie. W tym przypadku duże znaczenie mają zasoby radiowe, ale również struktura sieci i zastosowane rozwiązania. W siedzibie firmy znajduje się także centrum zarządzania siecią NMC, w którym odbywa się kontrola całej sieci. W dowolnej chwili otrzymać możemy informacje o uszkodzonym nadajniku, o tym, że w jednym z fragmentów sieci wystąpiło przeciążenie sieci. Bardzo ważnym elementem sieci jest też rejestr abonentów macierzystych, w którym to przechowywane są informacje o każdym z abonentów. W przypadku logowania abonenta do sieci, system porównuje jego wpis w rejestrze i w zależności od zawartych w nim informacji, abonent uzyskuje dostęp do sieci i do przypisanych mu w tymże rejestrze usług. Oprócz tego prowadzony jest rejestr terminali sprzętowych, który zawiera informacje o telefonach włączonych do sieci. Dzięki niemu możliwe jest wykluczenie terminali uszkodzonych lub skradzionych, przez co nie uzyskają one dostępu do zasobów sieci. Pozwala to zapobiec kradzieżom telefonów lub przynajmniej ograniczyć ten proceder.
Z centrum zarządzania siecią współpracuje centrum identyfikacji, które zawiera informacje o kodach dostępu każdego z abonentów. Centrum to jest bardzo silnie strzeżonym systemem komputerowym. Jednym z ważnych systemów jest też system bilingowy, na podstawie którego wystawiane są rachunki z opłatami dla abonentów sieci. Zbiera on informacje w określonych cyklach rozliczeniowych ze wszystkich central i nalicza opłaty dla każdego abonenta z osobna. Tak w dużym skrócie wygląda budowa sieci GSM. Jednak to nie wszystko co można o tym napisać, każdy z opisanych systemów jest bardzo skomplikowanym systemem komputerowym, który można by opisać w niejednej książce. Poza tym sieć GSM składa się z wielu podsystemów, usług itd., które to ciągle są unowocześniane, przez co ona żyje i ewoluuje coraz bardziej w kierunku sieci trzeciej generacji. Takim krokiem milowym jest tutaj na pewno standard GPRS.