Dodał admin, 2007-08-10 Autor / Opracowanie: Monika

Pakietowa transmisja danych szybko zdobyła sobie uznanie wśród użytkowników telefonii komórkowej. Na sukces usługi GPRS wpłynęło kilka czynników: po koszt rozbudowy sieci o obsługę protokołu GPRS

Terminale GPRS
Przez pewien czas po wprowadzeniu usług GPRS na rynku nie było aparatów obsługujących te technologię. Wkrótce pojawiła się Motorola T260 i był to przez dłuższy czas jedyny dostępny u polskich operatorów telefon obsługujący GPRS. Na początku roku 2002 liczba aparatów obsługujących GPRS była już znacznie większa. Niezależnie od marki, wielkości oraz szybkości przesyłania danych, aparaty obsługujące GPRS podzielić można na trzy grupy - tzw. terminale klasy A, B i C. Terminale klasy A pozwalają na jednoczesną transmisję dwóch strumieni informacji przesyłanych z wykorzystaniem standardowego połączenia komutowanego oraz połączenia GPRS. Możliwe jest więc jednoczesne prowadzenie rozmowy oraz np. pobieranie danych z Internetu. Teminale klasy B również obsługują oba rodzaje transmisji jednak tylko jeden z nich w określonej chwili. Oznacza to, że np. podczas przeglądania stron WWW w chwili, gdy nadchodzi połączenie głosowe, transmisja GPRS jest chwilowo zawieszana. Terminale klasy C mogą obsługiwać jedną z technik transmisji po jej ręcznym wyborze przez użytkownika - niektóre z nich mogą być w ogóle pozbawione możliwości prowadzenia standardowych połączeń głosowych.

Konfiguracja GPRS
Konfiguracja komputera oraz telefonu do korzystania z usługi GPRS nie jest trudna, jednak w wielu przypadkach potrzebne informacje trudno znaleźć w instrukcji obsługi lub na stronach operatorów GSM. W przypadku telefonów różnych producentów konfiguracja przebiega na różne sposoby. Czasem wymagane jest dokonanie pewnych zmian w ustawieniach telefonu - w większości przypadków wystarczy jednak dokonanie zmian tylko w konfiguracji komputera. W pierwszym przypadku do telefonu wpisujemy zwykle APN (Acces Point Name) - czyli nazwę bramki dostępowej oraz nazwę użytkownika i hasło. Nazwy APN polskich operatorów oraz inne dane konfiguracyjne podane są w tabeli. Po skonfigurowaniu telefonu należy przystąpić do konfiguracji komputera. Pierwszą czynnością jaką należy wykonać jest instalacja sterowników. W zależności od tego jaki program instalacyjny dostarczył nam producent telefonu instalacji dokonujemy ręcznie (otwierając panel sterowania i podając lokalizację plików .inf) lub odbywa się ona automatycznie. Po zainstalowaniu sterowników przystępujemy już do właściwej konfiguracji połączenia. Tutaj w zależności od modelu proces instalacyjny może się różnić.

Konfiguracja GPRS w telefonach Motorola
W przypadku telefonów Motoroli wraz z instalacją sterowników automatycznie instalowany jest program GPRS Wizard for Motorola. Po uruchomieniu programu należy wybrać ikonę "nowe połączenie". Po otwarciu okienka podajemy adres APN oraz dowolnie wybraną przez nas nazwę połączenia. Potem podajemy nazwę i hasło użytkownika (jeśli są wymagane). Kolejną czynnością jest podanie adresów DNS. W tym celu należy wybrać opcję advanced i w kolejno otwartym oknie wpisać primary i secondary DNS.