Dodał admin, 2007-08-08 Autor / Opracowanie: Zenon Depta

Szlak Orlich Gniazd prowadzi z Krakowa, przez Ojców do Pieskowej Skały, skąd biegnie dalej do Olkusza, zahacza o Pustynię Błędowską, skąd przez Bydlin, Smoleń, Ogrodzieniec, Bobolice, Mirów…

PIESKOWA SKAŁA - usytuowany na wysokim cyplu skalnym, nad doliną Prądnika Zamek w Pieskowej Skale przyciąga uwagę turystów wspaniałą architekturą. Przeżywał w swej historii zmienne koleje losu. Zmieniali się właściciele, zmieniał się wygląd budowli, a nawet jej przeznaczenie. Początkowo była to wybudowana przez Kazimierza Wielkiego strażnica królewska, mająca strzec ważnej drogi wiodącej doliną Prądnika, łączącej Kraków ze Śląskiem. Był to kamienny zamek wybudowany w trudnych warunkach terenowych i składał się z części górnej i dolnej. Nie zachowany do dzisiaj zamek górny usytuowany był na niedostępnej skale zwanej "Dorotka". Stała tu najwyższa wieża zamkowa pełniąca jeszcze w XV wieku funkcje mieszkalną. Zamek dolny znajdował się na miejscu obecnego dziedzińca renesansowego i obejmował zabudowania gospodarcze zgrupowane wokół podwórca i otoczone murami obronnymi. W późniejszym okresie zamek był wielokrotnie przebudowywany aż do obecnego kształtu przez kolejnych właścicieli. Po II wojnie światowej Pieskową Skałę przejęło Ministerstwo Kultury i Sztuki. Rozpoczęły się wówczas gruntowne prace remontowe. Przeprowadzono badania architektoniczne, odnaleziono elementy renesansowej architektury i dekoracji i zrekonstruowano szesnastowieczny dziedziniec arkadowy i loggię widokową.

We wnętrzach urządzono ekspozycję ukazującą przemiany w sztuce europejskiej od średniowiecza po wiek XIX. Wszystkie eksponaty pochodzą ze zbiorów Zamku Królewskiego na Wawelu.

OLKUSZ - charakterystycznym dla okresu powstawania „orlich gniazd” zabytkiem jest baszta w Olkuszu. Jest to zrekonstruowany fragment kamiennego muru obronnego z czasów Kazimierza Wielkiego. Mur miał ponad 1100 metrów długości i 9 metrów wysokości. Broniło go dodatkowo 14 baszt zbudowanych na planie prostokąta. Odbudowana baszta jest dwukolorowa. Fragmenty muru i baszty zbudowane z czerwonego piaskowca pokazują stan z XIV wieku. To czasy kiedy powstawał olkuski system obronny. Wtedy baszta była otwarta od strony miasta, wznosiła się na wysokość muru i podobnie jak on była zakończona blankowanym krenelażem. Powyżej domurowano część z białego wapienia, zadaszono basztę i mur. Tak wyglądał olkuski system obronny w XV wieku. We wnętrzu baszty, gdzie znajduje się popularna kawiarnia, można zobaczyć oryginalne fragmenty muru pochodzące z XIV wieku.

BYDLIN - przypuszczalna budowla - kamieniec, była częścią systemu obronnego na pograniczu Śląskim. Wzniesiono ją na zniwelowanym ostańcu skalnym, na surowym korzeniu w XIV w. jako myśliwski zamek obronny. Niektóre źródła podają, że mógł być on wybudowany przez ród Toporczyków ale najprawdopodobniej powstał on z inicjatywy rycerza Niemierzy herbu Strzała właściciela Bydlina w 1388 r. lub nawet jego ojca Pełki (zm. przed 1379 r.). Wiadomo też że w tym samym wieku fortyfikacja była również własnością nieślubnego syna Kazimierza Wielkiego. Obecnie zachowały się tylko ruiny, które są dostępne do zwiedzania bez ograniczeń. U podnóża wzgórza od strony parkingu przy miejscowym cmentarzu stoi tablica opisująca krótką historię zamku.