Dodał admin, 2008-07-26

Po znacznym osłabieniu dynamiki wzrostu gospodarczego w latach 2001-2002, rok 2003, a szczególnie 2004, przyniosły wyraźną poprawę koniunktury.

Innowacyjność: Polska gospodarka wykazuje niski poziom innowacyjności. Słabości Sektor nauki charakteryzują m.in. małe nakłady na B+R, rozproszone przy tym sfery B+R na zbyt dużą liczbę kierunków badawczych. Ponadto nakłady te w dominującej części pochodzą z sektora publicznego, a nie z prywatnego. Słabą stroną sfery B+R wpływającą na innowacyjność gospodarki jest niedopasowanie prowadzonych prac badawczych i rozwojowych do potrzeb przedsiębiorców. Ponadto występuje mała skłonność do współpracy między przedsiębiorcami a jednostkami naukowymi, spowodowana m.in. obawami przedsiębiorców przed wysokim ryzykiem inwestowania ich ograniczonych środków w prace badawcze. Wyznacznikiem słabości sfery B+R i jej działania dla potrzeb gospodarki jest niższa niż w innych krajach UE liczba wynalazków, opatentowanych przez polskich twórców w kraju i za granicą. Również udział przemysłów wysokiej techniki w handlu zagranicznym znacznie odbiega od wyników osiąganych przez kraje wysokorozwinięte. Wzrasta natomiast udział produktów nowych i zmodernizowanych w produkcji sprzedanej ogółem.
Infrastruktura: Infrastruktura techniczna w Polsce (drogi, linie kolejowe, mosty,     kanalizacja, wodociągi) jest słabiej rozwinięta niż w krajach zachodnich, mimo   istotnego postępu w tym zakresie w ostatnich latach. Bez jej szybkiej poprawy     rozwój gospodarczy będzie utrudniony, a inwestycje zagraniczne trudniejsze    do przyciągnięcia. Niezadowalający jest również stan infrastruktury niezbędnej do tworzenia społeczeństwa informacyjnego. Pod względem szerokopasmowego dostępu do internetu Polska zajmuje jedno z ostatnich miejsc w Unii Europejskiej. Braki w zakresie infrastruktury społecznej utrudniają dostęp do edukacji, ochrony zdrowia, administracji i wymiaru sprawiedliwości, a także wykorzystanie wolnego czasu. Wielkim wyzwaniem jest wprowadzenie rozwiązań, które zapewniłyby poprawę sytuacji mieszkaniowej Polaków, w tym zwłaszcza osób o stosunkowo niskich dochodach oraz młodych małżeństw.
Zróżnicowanie regionalne: Coraz bardziej aktywna polityka regionalna     t nie zapobiegła narastaniu zróżnicowań w wielkości PKB na mieszkańca    w poszczególnych regionach Polski. PKB na mieszkańca najsilniejszego gospodarczo    województwa mazowieckiego stanowił (w 2003 r.) 73% średniej UE-25, tj. około    dwukrotnie więcej niż najsłabszych gospodarczo województw (lubelskie,    podkarpackie, podlaskie, świętokrzyskie i warmińsko-mazurskie). Różnice te są przede wszystkim efektem szybkiego rozwoju lokalnych biegunów wzrostu (głównie aglomeracji miejskich).
Cztery województwa uzyskują PKB na mieszkańca powyżej średniej krajowej (mazowieckie, śląskie, wielkopolskie i dolnośląskie) i charakteryzują się najlepszymi perspektywami rozwojowymi. Istnieje też tzw. Polska Wschodnia (województwa: podkarpackie, lubelskie, podlaskie, warmińsko-mazurskie oraz zaliczane do tej grupy województwo świętokrzyskie) - pięć najbiedniejszych województw w Polsce i w całej Unii, położonych wzdłuż wschodnich i północnych granic Polski. Ich przyszłość zależy min. od współpracy transgranicznej (w tym wymiany gospodarczej z Białorusią, Ukrainą i Rosją) i wykorzystania środków unijnych.
Administracja publiczna: Pomimo znacznych zmian, jakich dokonywano w ciągu ostatnich kilkunastu lat, w administracji publicznej nie udało się w pełni wprowadzić pożądanych nowoczesnych technik zarządzania i systemów informatycznych, nie usprawniono też zasadniczo zarządzania finansami publicznymi. Bez znaczącej poprawy sytuacji w tym zakresie, stan administracji publicznej pozostanie ograniczeniem, utrudniającym rozwój Polski. Ponadto na funkcjonowanie administracji publicznej negatywnie wpływa niskie zaufanie do władz i instytucji publicznych.
Ocena i konkluzje: Powyższe uwarunkowania wskazują na przesłanki budowy strategicznej wizji rozwoju. W perspektywie długookresowej Polska nie powinna opierać zdolności konkurencyjnych na niskich kosztach pracy. Nie można również oczekiwać, że przewagi konkurencyjne zostaną osiągnięte przez znaczne nakłady kapitałowe. Zasoby naturalne, choć dość bogate, również nie występują w Polsce w ilościach pozwalających na stworzenie z nich podstawowego źródła konkurenci na rynkach światowych.