Dodał admin, 2008-07-26

Po znacznym osłabieniu dynamiki wzrostu gospodarczego w latach 2001-2002, rok 2003, a szczególnie 2004, przyniosły wyraźną poprawę koniunktury.

W 2005 r. - mimo niskiej, szczególnie w drugiej połowie roku, inflacji - wyraźnie osłabła dynamika spożycia, zwłaszcza indywidualnego (wzrost wyniósł 1,8%, wobec 4,3% w 2004 r). Jednak w I półroczu 2006 r. odnotowano jej znaczące przyspieszenie (5,1%). W konsekwencji, ponownie zwiększyła się rola popytu krajowego jako czynnika wzrostu.
Inflacja średnioroczna w 2005 r. wyniosła 2,1%, wobec 3,5% w 2004 r.     kształtując się w granicach dopuszczalnych odchyleń od celu inflacyjnego, określonego przez Radę Polityki Pieniężnej (2,5%ą1 punkt procentowy). W skali I półrocza br. wyniosła ona 0,7%.
Przy znacznym napływie na rynek pracy ludzi młodych w ostatnich latach  (ludność w wieku produkcyjnym zwiększyła się w 2005 r. o ponad 165 tys. osób,  tj. w skali nie notowanej w innych krajach europejskich) i wzroście popytu    na pracę, zarówno aktywność zawodowa, jak i zatrudnienie pozostawały na niskim poziomie, przy wysokim - choć zmniejszającym się - bezrobociu. W końcu 2005 r. urzędy pracy rejestrowały prawie 2,8 min bezrobotnych, tj. o 227 tys. mniej niż przed rokiem, a stopa bezrobocia obniżyła się do 17,6% (z 19% w końcu 2004 r). Mimo to, była ona najwyższa wśród krajów UE-25. W 2006 r. wzrost zatrudnienia i spadek bezrobocia są jeszcze szybsze. W końcu I półrocza br. stopa bezrobocia wyniosła 16%.
Problemem rynku pracy jest wysokie, jawne i ukryte bezrobocie występujące na obszarach wiejskich. W końcu 2005 r. zarejestrowanych było prawie 1,2 min bezrobotnych zamieszkałych na wsi. Stanowili oni 42,6% ogółu bezrobotnych.
Powszechny Spis Rolny wskazał jednocześnie na znaczną nadwyżkę osób pracujących w indywidualnych gospodarstwach rolnych.
Jednocześnie obserwuje się duże zróżnicowanie stopy bezrobocia między województwami.
Wskaźnik zatrudnienia dla osób w wieku 15-64 lata wyniósł w IV kwartale 2005 r. 53,7%. Najwyższy notowano w województwach: mazowieckim (59,2%), lubelskim (57,5%) i małopolskim (56,2%), a najniższy - w zachodniopomorskim (49,7%), śląskim, warmińsko-mazurskim i dolnośląskim (po 50,7%).
    Polska gospodarka weszła w fazę ożywienia, jednak jego skala i trwałość zależeć
będą w znacznej mierze od polityki fiskalnej. W latach 2001-2004 deficyt finansów
     publicznych w relacji do PKB oscylował w granicach 3,3-4,8% (zgodnie z metodologią
    unijną), co w dużej części było spowodowane strukturą wydatków. Ponad 70%
z nich to wydatki „sztywne”, prawnie zdeterminowane. Ogranicza to pulę środków
budżetowych, które można by przeznaczyć na inwestycje infrastrukturalne, badania
i rozwój, poprawę jakości służb publicznych, aktywną politykę rynku pracy.