Dodał admin, 2008-07-04

Do systemów łączności bezprzewodowej należy radiokomunikacja stacjonarna. Opiera się ona na wykorzystaniu fal elektromagnetycznych wypromieniowanych w przestrzeń.

Na system GSM składają się: zespół stacji bazowych wraz ze sterownikami, część komutacyjno-sieciowa, stacje ruchome oraz centrum eksploatacji i utrzymania. Stacje bazowe wykrywają poprzez interfejs radiowy zgłoszenia stacji ruchomych, przetwarzają sygnał w kierunku nadawczym i odbiorczym, szyfrują i rozszyfrowują sygnały przesyłane w kanale radiowym, realizują skakanie po częstotliwościach. Część komutacyjno-sieciowa składa się z central (zwykłych i tranzytowych) i sprzężonych z nimi rejestrami stacji obcych, rejestrem stacji własnych i centrum identyfikacji. Stacje ruchome podzielone są na 5 klas. Dwie pierwsze klasy obejmują stacje przewoźne i przenośne, pozostałe odpowiadają terminalom kieszonkowym o różnych mocach.
Do zrealizowania połączenia potrzebne są każdorazowo 2 kanały fizyczne: jeden do transmisji „w górę” i drugi do transmisji „w dół”. Stacje ruchome, a do pewnego stopnia również stacje bazowe, pracują w trybie impulsowym. Nadajnik stacji ruchomej włącza się na czas trwania jednej szczeliny czasowej (około 0,57ms), a pozostaje nieaktywny przez następne 7 szczelin.
Usługi GSM obejmują m.in. transmisję mowy, transmisję danych, przesyłanie krótkich wiadomości, kolejkowanie rozmów, połączenia konferencyjne, usługi dodatkowe. Jakość transmisji sygnałów mowy jest wyższa od jakości sygnałów mowy w analogowych sieciach komórkowych. System zapewnia bezpłatne połączenia alarmowe do policji, straży i pogotowia. Jako system w pełni cyfrowy nadaje się szczególnie do transmisji danych. Mogą to być: tekst lub pliki komputerowe, sygnały telefaksowe lub zakodowane obrazy.

GLOBALNY SYSTEM POZYCJONOWANIA-GPS
Globalny System Pozycjonowania składa się z trzech, powiązanych ze sobą elementów:
1) segmentu kosmicznego- satelitów okrążających Ziemię
2) segmentu kontroli- stacji kontrolujących i monitorujących, prowadzonych przez DOD (Departament Obrony USA)
3) segmentu użytkownika- odbiorników GPS, będących w posiadaniu osób prywatnych, instytucji, firm i wojska
Poniższy tekst dotyczy segmentu kosmicznego i segmentu użytkownika z pominięciem segmentu kontroli.
Nawigacyjny odbiornik GPS ma w założeniu być przyjaznym w obsłudze towarzyszem górskich wędrówek, żeglowania i lotniarstwa. Podczas długich wycieczek rowerowych czy nocnej jazdy samochodem nawigacyjny odbiornik GPS umożliwi powrót „po śladach”, określi godzinę dotarcia do celu oraz umożliwi zapisanie ulubionych miejsc w najtrwalszy sposób: przez określenie współrzędnych geograficznych. Dokładność odbiorników nawigacyjnych waha się w granicach 30-100m (jest identyczna dla wszystkich modeli).
Turystyka górska tak piesza jak i rowerowa zyskuje nowe możliwości z GPS-em: nie ma problemu powrotu do punktu wyjścia, stracenia orientacji. Nie sprawia kłopotu zapadnięcie zmroku – GPS działa równie dobrze niezależnie od pogody i od pory dnia. Łatwo trafić do atrakcyjnego punktu, jeżeli tylko zna się jego współrzędne geograficzne – informacje te pojawiają się w przewodnikach turystycznych. Jest to też świetne pole dla wymiany informacji pomiędzy przyjaciółmi z turystycznych szlaków: osoba, która była w ciekawym miejscu naciska przycisk zapamiętania pozycji a następnie może w dowolnym momencie podzielić się „zdobyczą” ze znajomymi. To samo dotyczy amatorów żeglarstwa – łatwa staje się wymiana informacji o atrakcyjnych miejscach.
Producenci odbiorników prześcigają się w oferowaniu coraz to wymyślniejszych funkcji i czynienia odbiorników mniejszymi, tańszymi i prostszymi w obsłudze. Standardem jest możliwość nazywania zapamiętanych punktów i grupowania ich w trasy. Po trasie takiej użytkownik zostanie automatycznie przez odbiornik poprowadzony. W czasie poruszania się do wyznaczonego punktu stale będzie otrzymywał informacje o kursie, prędkości, prędkości zbliżania się do celu i szacowania czasu przybycia.