Dodał admin, 2008-04-16 Autor / Opracowanie: Gośka U

Wszelka działalność gospodarcza wiąże się z ponoszeniem korzyści jak i strat. Ponadto, zmiana działalności gospodarczej wywołuje korzyści i straty w różnym stopniu odczuwalne przez społeczeństwo.

Nie będzie zaskoczeniem jeżeli stwierdzimy, że ci, którzy są odpowiedzialni za zwiększenie zasobów pieniądza i przyczynienie się do inflacji zwykle na niej korzystają. Ta obserwacja sprawdza się bez względu na to czy pieniądz jest zrobiony ze złota czy z papieru. Choć korzyści są zwykle mniejsze w przypadku pieniądza metalowego.
Ponieważ pieniądz papierowy można wytwarzać dużo łatwiej i taniej niż pieniądz metalowy, korzyści wytwarzających go mogą być dużo większe. Współczesne rządy często wykorzystują inflacje. Rząd może wytwarzać pieniądz dwoma sposobami. Po pierwsze, może bezpośrednio zwiększyć zasoby pieniądza, bądź to drukując nowe banknoty, bądź podnosząc posiadane przez siebie saldo w banku centralnym. Rząd wykorzystuje następnie te nowo wytworzone pieniądze do kupowania nowych dróg lub baz wojskowych. Dopóki ludzie są skłonni akceptować nowe pieniądze lub czeki wystawiane na achunek Rezerwy Federalnej, dopóty zasoby pieniądza będą rosły a rząd będzie z tego korzystał. Politycy, którzy popierają program finansowania przez rząd, pracownicy, którzy bezpośrednio z nich korzystają – wszyscy oni odnoszą korzyści z inflacji. Stracą ci, którzy posiadają aktywa denominowane w dolarach oraz ci, którzy musza płacić wyższe ceny za dobra i usługi ponieważ mniej zasobów będzie dostępnych dla zastosowań , którym nie patronuje rząd .
Tak więc rząd kreując pieniądz może dokonać redystrybucji zasobów odciągając je od zachowań prywatnych na rzecz publicznych. Bezpośrednio lub pośrednio inflacja pieniądza zwiększa siłę nabywczą rządu. Ponieważ podatki również powodują redystrybucję siłą nabywczą od ludności na rzecz rządu, inflacja może być uznana za formę ukrytego opodatkowania. Podatki zebrane w ten sposób maskowane są przy pomocy skomplikowanego mechanizmu kreacji pieniądza. Inflacja nakłada jednak ciężar kosztów realizacji programów rządowych w sposób bardziej nieuporządkowany niż normalne podatki, tak że inflacja jest formą opodatkowania bez uzyskiwania sankcji izby przedstawicielskiej. Kongres nigdy nie udziela na nią oficjalnej aprobaty. Dla polityków, którzy chcą w głosowaniu popierać realizację publicznych programów wsparcia finansowego. Ale nie godzą się na uchwalenie podatków służących do płacenia za nie, inflacja może być idealnym systemem podatkowym .
Wielu ludzi doznaje szkód z powodu inflacji, szczególnie dotyczy to długoterminowych wierzycieli, żyjących ze stałych dochodów. Niektórzy korzystają z niej, szczególnie dłużnicy i rząd. Koszty zapobiegania inflacji, ponoszą w formie utraconej produkcji i zatrudnienia, są niższe niż koszty jej leczenia wdrażane w czasie jej trwania. Gdy inflacja trwała już przez pewien czas, trudno ją zahamować bez szkodzenia tym, którzy dokonali racjonalnych przystosowań do niej. Jeżeli wydaje się, że inflacja będzie trwała, nabywcy domów będą skłonni zaciągnąć kredyt hipoteczny o wysokiej stopie oprocentowania, przy założeniu, że będzie można spłacić zaciągnięte pożyczki przy pomocy zdeprocentowanego pieniądza. Jeśli stopa inflacji ulegnie redukcji, będą musieli ponosić ciężar spłaty wysokich odsetek przy pomocy pieniądza, którego wartość nie będzie ulegać tak szybkiej deprecjacji jak się spodziewali. Kredyty hipoteczne mogą być refinansowane lub spłacone przy pomocy funduszy uzyskanych dzięki zaciągnięciu nowych kredytów hipotecznych o mniejszym oprocentowaniu .
Normatywna kwestia powstająca w związku z inflacja dotyczy tego, czy można oczekiwać by ludzie byli zdolni radzić sobie z takimi zmianami stopy wzrostu cen – zmianami, których nikt nie jest w stanie kontrolować. Stabilność monetarna może być uznawana za dobro publiczne, korzyść ogółu ludności, którą może wytworzyć rząd jeśli elektorat uzna ją za potrzebną. Ponieważ inflacja w ostatecznym rachunku zależna od nadmiernej kreacji pieniądza, rząd współpracuje z Rezerwą Federalną dysponuje potencjałem zdolnym do jej kontrolowania. Tak więc w długim okresie wzrost zasobów pieniądza jest koniecznym, ale nie wystarczającym warunkiem kontynuacji inflacji. Szybka inflacja jest zawsze związana z szybką kreacją pieniądza, ale szybka kreacja pieniądza nie musi zawsze wywołać szybkiej inflacji. Ponieważ nieoczekiwana inflacja niesie ze sobą zarówno koszty jak i korzyści, ścisłe oszacowanie jej wpływu na dobrobyt społeczny jest skomplikowane i trudne. W ostatnich latach nadmierna kreacja pieniądza była rezultatem finansowania wydatków rządu federalnego z deficytu budżetowego w celu pobudzenia gospodarki i realizacji różnorodnych programów pomocy społecznej, a nie z racji prowadzenia wojny, jak to miało miejsce w przeszłości.