Dodał admin, 2008-03-22

Jest to źródło wykorzystujące w procesie przetwarzania energię słoneczną występującą w rozmaitych postaciach, w szczególności promieniowania słonecznego, energii wiatru, czy biomasy

Energia wiatru
Wykorzystywanie siły wiatru do wytwarzania energii elektrycznej kryje w sobie ogromny potencjał. Z badań wykonanych dla Wspólnoty Europejskiej wynika, że w różnych miejscach w Europie można by postawić ok. 400 000 silników wiatrowych, co wystarczyłoby do wytworzenia energii w ilości trzykrotnie przewyższającej bieżące potrzeby Europy.
Współczesne silniki wiatrowe nie są podobne do starych wiatraków. Przypominają raczej gigantyczne śmigła z dwoma-trzema łopatami zwanymi wirnikami, umocowanymi na szczycie wysokich wież stalowych lub betonowych.
Ilość energii elektrycznej produkowanej przez silnik wiatrowy zależy od wielkości łopat i wysokości wieży. Wiatr na ogół wzmaga się wraz z wysokością, zaś energia wiatru, którą można uwięzić, zależy od powierzchni łopat. Jeżeli podwoi się ich powierzchnię, energia zwiększy się czterokrotnie. Ważniejszym czynnikiem jest jednak prędkość wiatru, przechwycona energia jest bowiem wprost proporcjonalna do sześcianu prędkości wiatru – jeżeli siła wzmaga się dwukrotnie, uzyskuje się ośmiokrotnie więcej energii.
Silniki wiatrowe nie potrzebują jednak sztormu. Większość z nich przystosowana jest do pracy przy prędkościach wiatru 3-10 stopni w skali Beauforta, czyli od 21 do 97 km/h. Powyżej 10 stopni zamykają się one automatycznie, co chroni je przed zniszczeniem.
Większość z nich skonstruowano w taki sposób, aby w całym roboczym paśmie prędkości wytwarzały równomierne ilości energii. Przy silniejszym wietrze łopaty automatycznie ustawiają się w chorągiewkę, co zapobiega nadmiernym przyspieszeniom silnika. Bardziej opłaca się bowiem uzyskiwać stałą moc wyjściową niż wykorzystywać nieliczne naprawdę silne podmuchy wiatru.
Silniki wiatrowe muszą być stale zwrócone w odpowiednim kierunku, tzn. dokładnie pod wiatr lub z wiatrem. Z tego powody wirniki mocuje się na obrotnicy, a podłączony do czujników silnik elektryczny steruje je ruchami określając kierunek zwrotu.
Ustawienie łopat w osi pionowej zamiast poziomej całkowicie eliminuje problem ustawienia silnika zgodnie z kierunkiem wiatru. W tym wypadku nie jest ważne, skąd wieje wiatr. Silniki pionowe zwane turbinami Darreiusa mają też inne zalety. Ich ciężkie oprzyrządowanie przetwarzające energię wiatru w energię elektryczną można ustawić bezpośrednio na ziemi. Często do ich rozruchu potrzebna jest siła zewnętrzna – uruchamia się je ręcznie, lub za pomocą silnika elektrycznego.
Ludzie akceptują wykorzystywanie siły wiatru, lecz nie bardzo podoba im się wizja krajobrazu upstrzonego wirującymi turbinami na każdym pagórku.
Wykonano poważne badania na temat możliwości ustawienia silników wiatrowych na otwartym morzu. W tym wypadku trudności nastręcza ich zakotwiczenie i przesyłanie energii na ląd. Brytyjski Departament Energetyki obliczył, że grupy turbin wiatrowych ustawionych na płytkich wodach wzdłuż brzegu mogą dostarczyć 1,5 raza więcej energii niż wynosi obecne zapotrzebowanie Wielkiej Brytanii.
Kalifornia wytwarza energię elektryczną za pomocą wiatru na potrzeby gospodarstw domowych w ilościach pokrywających zapotrzebowanie miasta większego niż San Francisco, natomiast w Danii za pomocą wiatru wytwarza się 3 procent energii elektrycznej.