Dodał admin, 2008-03-22 Autor / Opracowanie: eud

Sondy kosmiczne to bezzałogowe statki służące do badań Układu Słonecznego. Rozpędzone do drugiej prędkości kosmicznej, tak że odrywają się całkowicie od ziemskiego przyciągania

Sonda Voyager
Pierwsze sondy japońskie Sakigake i Susei wzięły w 1986 r udział w międzynarodowym programie badań komety Halleya. Sakigake po japońsku znaczy „pionier” a Susei- „kometa”. W 1985 roku wprowadzono je na orbity wokół Słońca, na których zbliżyły się do celu. Sakigake przeleciała między Słońcem a kometą, dokonując pomiarów wiatru słonecznego. Susei podeszła znacznie bliżej do komety, badając wpływ wiatru słonecznego na jej komę. Dwie sondy japońskie były najmniejszymi z pięciu statków które wyruszyły na spotkanie komety Halleya. Nie miały osłon przeciwpyłowych, które chroniłyby je przed cząstkami pyłowymi komy, a zatem nie mogły przelecieć tak blisko jądra komety jak trzy pozostałe sondy tj. Wega 1 i 2 oraz Giotto.

Sonda Susei
Sonda Galileo została wyniesiona w przestrzeń kosmiczną przez wahadłowiec Atlantis (lot STS 34) 18 października 1989 w kierunku Jowisza, dwukrotnie wykorzystała grawitacje Ziemi dla nabrania odpowiedniego przyśpieszenia. Po wejściu na orbitę obserwował zmiany układów chmur i jego 4 największe księżyce. Wypościła też próbnik, który opadając poprzez warstwę chmur, przez 57 minut przesyłał wyniki pomiarów do sondy macierzyste. W 2001 sonda zbliżyła się na odległość jedynie 181 km od powierzchni Io.

Sonda Galileo
Ulysses sonda kosmiczna powstała w wyniku wspólnego projektu European Sapce Agency (ESA) i National Aeronautics and Space Administration (NASA), zaprojektowana do badań aktywności słonecznej. Wyniesiona w kosmos na pokładzie wahadłowca Discovery 6 października 1990. Był pierwszą sondą która wyleciała poza wyimaginowaną płaszczyznę w przestrzeni, na której leżą orbity planet. Osiągnął to, wykorzystując dla przyśpieszenia sondy pole grawitacyjne Jowisza. Ulysses wykonał pomiary wiatru słonecznego i pola magnetycznego słońca w okolicy biegunów - w 1994 roku znajdował się nad biegunem południowym, a w 1995 roku - nad północnym. Okres obiegu sondy wokół Słońca wynosi 6 lat, zatem sonda zbierze informacje dotyczące różnych faz cyklu aktywności słonecznej. Na przełomie 2000 i 2001 znajdowała się nad biegunem południowym Słońca, od listopada do grudnia 2001 nad biegunem północnym.

Sonda Ulysses
Magellan amerykańska sonda kosmiczna, nazwana na cześć portugalskiego podróżnika F.Magellana. Wyniesiona w przestrzeń kosmiczną przez wahadłowiec Atlantis (lot STS-30) 4 maja 1989. Sonda została wystrzelona w kierunku Wenus w celu sporządzenia map powierzchni tej planety przy pomocy radaru. Krążyła przez ponad cztery lata wykonując sześć serii pomiarów przy pomocy radaru, który pozwalał przeniknąć gęstą powłokę chmur. Zebrał dane na temat pola grawitacyjnego planety i jej właściwości elektrycznych. Zgromadzone dane sonda przesyłała na ziemie drogą radiową, ukazywały one górzysty, wulkaniczny krajobraz. Sonda została sprowadzona na niższą orbitę i 12 października 1994 sonda uległa zniszczeniu wchodząc w atmosferę Wenus.