Dodał admin, 2008-03-15

Karty interfejsu sieci komputerowej są konstruowane tak, aby pasowały do typowego złącza znajdującego się na płycie głównej komputera

 Kable koncentryczne.
Kable koncentryczne są często spotykane w codziennym życiu. Za pomocą takich kabli doprowadzany jest np. sygnał z anteny do odbiorników telewizyjnych czy radiowych. W przypadku sieci komputerowych stosowane są dwa rodzaje kabla koncentrycznego - kabel cienki i gruby. Oczywiście rozróżnienie pomiędzy kablem cienkim a grubym jest dokonywane na podstawie ich średnicy. Standardowy kabel wykorzystywany w sieci Ethernet (wersja Thicknet) jest mniej więcej grubości kciuka. Ethernet w wersji z cienkim kablem (zwany także Thinnet lub CheaperNet) korzysta z kabla nieco cieńszego (od grubości małego palca). Kabel gruby charak-teryzuje się większą odpornością na zakłócenia, trudniej go fizycznie uszkodzić, ale wymaga zastosowania specjalnych złączy (zwanych po angielsku yampire tąp), których zęby są w stanie przebić zewnętrzną izolację kabla, a także specjalnych kabli przyłączeniowych dla stacji roboczych. Przy wykorzystaniu kabla cienkiego można wprawdzie przesyłać dane tylko na mniejsze odległości, jednak kabel ten pozwala na zastosowanie popularnych złączy BNC (złączy bagnetowych przezna-czonych dla cienkich kabli koncentrycznych), i jest tani. Kabel ten jest bezpośred-nio dołączany do wejść kart sieciowych, jest ogólnie łatwiejszy w instalacji, jed-nakże bardziej podatny na wszelkie uszkodzenia mechaniczne i mniej odporny na zakłócenia. Rysunek 5.9 przedstawia wygląd wtyku BNC typu T wykorzystywa-nego w sieci Ethernet, a rysunek 5.10 wygląd samego kabla koncentrycznego

 Kable światłowodowe
W przypadku kabli światłowodowych do przenoszenia informacji zamiast przebie-gów elektrycznych wykorzystywane są impulsy świetlne. Dzięki temu kable takie są w pełni odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, które to przede wszystkim decydowały o maksymalnych długościach połączeń wykonanych za pomocą prze-wodów elektrycznych. Także tłumienie (zjawisko osłabiania sygnału w miarę jego przemieszczania się wzdłuż kabla) w przypadku światłowodów jest zjawiskiem drugorzędnym, co w sumie pozwala na przesyłanie za ich pośrednictwem danych na ogromne odległości z bardzo dużymi szybkościami. Niestety do wad kabli światłowodowych należy zaliczyć ich bardzo wysoką cenę i trudność ich montażu. Łączenie światłowodów, mocowanie złączy, diagnozowanie połączeń światłowo-dowych są czynnościami naprawdę trudnymi do przeprowadzenia.
Kable światłowodowe są bardzo przydatne w przypadku łączenia odległych fragmentów sieci ze sobą, a to z przynajmniej dwóch powodów. Po pierwsze bez dodatkowych nakładów takie połączenie może mieć do 2.2 km długości. Po drugie nie stwarza ono problemów z uziemianiem ekranu.
Konstrukcja kabla światłowodowego jest bardzo prosta. Jest on zazwyczaj zbudo-wany z rdzenia z włókna szklanego o średnicy pojedynczych mikronów, otoczone-go szklaną okładziną umieszczoną w zabezpieczającej osłonie. Początkowo świa-tłowody wykonywane były jedynie ze szkła, obecnie w tym celu stosuje się także tworzywa sztuczne. Źródłem światła przesyłanego przez światłowody jest dioda świecąca LED. Przesyłana informacja jest zwykle kodowana w postaci zmian natę-żenia przesyłanego światła. Nadawane impulsy świetlne są przetwarzane z powrotem na impulsy elektryczne przez specjalny detektor odbiorczy. Istnieją dwa rodzaje kabli światłowodowych: jednopasmowe i wielopasmowe. Światfmm-dy jednopasmowe mają mniejszą średnicę, są droższe i pozwalają na przesyłanie sygnałów na większe odległości.