Dodał admin, 2008-03-13 Autor / Opracowanie: Julia Wasilewska

Fale radiowe są formą promieniowania elektromagnetycznego. Teorię przewidującą i objaśniającą własności fal elektromagnetycznych stworzył James Clerk Maxwell.

Transmisje radiowe
Technologia elektroniczna potrzebowała czasu, aby się rozwinąć i upowszechnić, poza tym pierwsze lampy elektronowe były stosunkowo drogie. Gdy w latach dwudziestych XX wieku rozpoczęto nadawanie audycji radiowych, ludzie słuchali ich za pomocą słuchawek podłączonych bezpośrednio do odbiornika kryształowego. Wewnątrz słuchawek elektromagnes, zasilany energią fali radiowej, powodował drgania cienkiej metalowej płytki zwanej diafragmą, które to drgania wytwarzały dźwięki. Większość odbiorników tego typu rozdzielała dźwiękową falę modulującą od fali nośnej za pomocą kryształu galeny i zaostrzonego drutu, Gdy drut ustawiono odpowiednio pod względem kryształu, tak aby miał z nim kontakt, całość tworzyła prostą diodę prostowniczą, która pozwalała na przepływ prądu tylko w jednym kierunku. Jeśli przepuścić odbierany sygnał radiowy bezpośrednio przez słuchawki, to nie otrzymalibyśmy żadnego dźwięku. Diafragma nie jest bowiem w stanie poruszać się zgodnie z częstotliwością fal radiowych.

Odbiorniki kryształowe zapewniają zupełnie przyzwoitą jakość odbioru, a poza tym były bardzo wygodne, gdyż nie
wymagały żadnego źródła czy to sieciowego, czy bateryjnego. Do wytwarzania dźwięku używały energii fali radiowej chwytanej przez antenę. Jednak powodowało to, że aby móc słuchać oddalonych stacji o słabym sygnale, należało używać bardzo długich anten. Inna wadą takiego typu odbiorników była rozdzielczość

FALE RADIOWE
Fale radiowe, a właściwie fale elektromagnetyczne, o dł. 10–4–105 m (odpowiada im częstotliwość 3 ˇ 1012–3 ˇ 103 Hz). Tradycyjnie dzielą się na fale radiowe długie 1–100 km, średnie 100–1000 m, krótkie 10–100 m, ultrakrótkie 1–10 m i mikrofale 10–4–1 m.

WYKORZYSTANIE:
Fale elektromagnetyczne są nośnikiem energii elektrycznej. Są wykorzystywane w łączności radiowej, radiofonii, telewizji, radiolokacji, radioastronomii, spektroskopii i badaniach nieniszczących, grzejnictwie indukcyjnym, medycynie.

Źródłami fal radiowych są prądy wielkiej częstotliwości, płynące w antenach urządzeń nadawczych, radioźródła. Fale radiowe mogą rozchodzić się w przestrzeni w sposób swobodny lub być prowadzone w falowodach; rozchodząc się ulegają odbiciu, załamaniu, ugięciu, rozproszeniu i pochłanianiu.

Na propagację (rozchodzenie się) fal radiowych w warunkach ziemskich mają wpływ: powierzchnia ziemi, troposfera i jonosfera. Ze względu na sposób propagacji rozróżnia się fale:
- przyziemne - rozchodzące się w pobliżu powierzchni ziemi jako fale powierzchniowe oraz nad powierzchnią ziemi jako fale nadziemne
- troposferyczne - rozchodzące się w troposferze
- jonosferyczne - odbite od jonosfery

Prędkość rozchodzenia się fali jest zależna od rodzaju zjawiska okresowego i środowiska. Przyjmuje się że fale elektromagnetyczne rozchodzą się z prędkością światła
c=300 000 000 m/s. Mogą się rozchodzić w próżni, gazach, cieczach i ciałach stałych (z wyjątkiem metali). Ich częstotliwość jest narzucona przez źródło (generator) i w drodze nie ulega zmianie.