Dodał admin, 2007-08-07

W swoich pracach Schütz rozwijał fenomenologię Edmunda Husserla, łącząc ją z rozwijaną przez Maxa Webera teorią działania oraz z amerykańskim interakcjonizmem symbolicznym. Schütz nie był... (Jezebel)

 W codziennych działaniach społecznych podmiot posiada liczne przepisy na stosunki z innymi ale zazwyczaj nie umiałby wyjaśnić ich jako świadomie sformułowanych teorii. Oprócz kategorii „partnerów” w relacji MY , inni pojawiają się w świadomości aktorów także jako „współcześni ”, o których słyszeli lub o których im wiadomo, ale z którymi nigdy nie spotykają się bezpośrednio ;albo jako „przodkowie”. W większości swoich prac koncentruje się na relacji MY , gdyż –jak wywodzi –z jej analizy wynika znaczenie , jakie nadawane jest kategoriom współczesnych i przodków .Nie istnieją , twierdzi Schütz, jasno zaznaczone granice między tymi kategoriami społecznymi :przechodzą one płynnie jedna w druga.
Metoda socjologii interpretatywnej ma , zdaniem Schulza , za zadanie zbudować konstrukty teoretyczne typowych sposobów zachowania w celu naświetlenia subiektywnego podłoża działania. Każda nauka społeczna –pisze Schutz –która zawiera socjologię interpretatywną traktuje jako swój pierwszoplanowy cel możliwie najprecyzyjniejsze objaśnienie tego , co myślą o świecie społecznym ludzie , którzy w nim żyją .Pojęcia formułowane w naukach społecznych nazywa konstruktami drugiego stopnia , ponieważ muszą się odnosić do pojęć , których sami aktorzy używają do konstruowania znaczącego świata społecznego.
Główną cześć Schützowskiej koncepcji intencjonalności , świadomości czasu i działania wywodzi się wprost z prac Husserlowskiego programu epistemologicznego , związek z subiektywnością ego, co odróżnia ją od późniejszego projektu fenomenologii transcendentnej .Dla Schulza świat społeczny jest ściśle mówiąc moim światem .W konsekwencji problemy z rekonstruowaniem świata zewnętrznego , którym początek dała Husserlowska świadomość intencjonalna , zwłaszcza w związku z intersubiektywnością , wracają w schutzowskiej fenomenologii świata społecznego .Przyjąwszy za punkt wyjścia redukcję fenomenologiczną , Schütz nie jest w stanie zrekonstruować rzeczywistości społecznej jako świata o charakterze obiektu .Wynika to przede wszystkim z mało przekonującego zestawienia „współczesnych” i „przodków”, których miejsce w Schützowskiej analizie pozostaje ściśle uzależnione od tego , w jakim stopniu pojawiają się oni w świadomości działającego . „To co na pierwszy rzut oka może zdawać się relacją społeczna między mną i jednym z moich przodków , zawsze okazuje się przypadkiem mojej własnej , jednostronnej orientacji na innego”. Jednym z nielicznych przykładów , jaki Schulze jest w stanie wskazać , kiedy zachowanie przodków , bezpośrednio wpływa na ich następców, okazuje się dziedziczenie własności !Jednak jak w pełni zasadnie podkreślał Durkheim , kolejne generacje dziedziczą po poprzednikach o wiele więcej; rzeczywistość społeczna nie może być tworzona (w transcedentalnym znaczeniu tego terminu)z intencjonalnych świadomości. Nawet sam Schütz przyznaje zresztą , że tak jest , kiedy w swojej egzogenezie pism Husserla nie podejmuje żadnej próby zmierzenia się z problemem intersubiektywności. Aby przeprowadzić badanie świata społecznego –czytamy u Schulza –musimy zrezygnować z metody ściśle fenomenologicznej :winniśmy rozpocząć od przyjęcia , że świat społeczny istnieje”. Mimo że koncepcja działania subiektywnie znaczącego Webera może nie wydawać się przekonywująca , był on przynajmniej świadomy znaczenia , jakie w analizie socjologicznej mają obiektywne konsekwencje , zarówno zamierzone jak i niezamierzone , które dana linia działania może mieć dla innych. Tej świadomości nie ma w pracach Schulza , w pełni zorientowanych na objaśnienie warunków działania a nie jego konsekwencji ;także Weberowskie niestrudzone rozróżnienia władzy znajdują jedynie śladowe odbicie w tym , co ma do powiedzenia Schulze. Weber kładł nacisk na to ,że analiza społeczna musi obejmować znacznie więcej , aniżeli „objaśnienie tego , co myślą o świecie społecznym ludzie , którzy w nim żyją”- zarówno pod względem nieznanych skutków działania jak i pod względem determinujących warunków, nie zapośredniczonych przez świadomość działającego.