Dodał admin, 2007-08-07

W swoich pracach Schütz rozwijał fenomenologię Edmunda Husserla, łącząc ją z rozwijaną przez Maxa Webera teorią działania oraz z amerykańskim interakcjonizmem symbolicznym. Schütz nie był... (Jezebel)

Typizacja to zasadnicza cecha doświadczenia spostrzegawczego; leży u źródeł świadomości pojęciowej i sama ją tworzy. To, w jaki sposób typizujemy, uwarunkowane jest historycznie i kulturowo.
Warunkiem interakcji społecznych jest proces autotypizacji, który jest sprzężony z procesem typizacji innych.
Proces typizacji jest bezrefleksyjny.
Założenie idealizacyjne: przekładalność perspektyw .To pewien proces oczekiwania w interakcji społecznej od partnera tej interakcji, że mój motyw „ażeby” stanie się jego motywem „ponieważ” („ażeby” to cel moich działań).
Struktury istotnościPostrzeganie intersubiektywne świata jest możliwe, bo:
Każdy z nas dysponuje innym rodzajem wiedzy podręcznej.
Istnieje odmienność punktów widzenia tej sytuacji.

Aby intersubiektywność wiedzy była możliwa, przyjąć należy przekładalność perspektyw.
Zmienność punktów widzenia – uznaję, że samo przez się zrozumiałe i zakładam, że mój partner czyni to samo, iż gdybym zmienił moje miejsce tak, że jego „tu” stałoby się moim „tu” to byłbym w tej samej odległości od rzeczy i widziałbym je tak samo (i typizował).
Zgodność systemów istotności – założenie, pozwalające wierzyć, że mój partner podzieli moje założenie. Różnice perspektyw, które pojawiają się na poziomie interakcji, mają swe źródła naszych niepowtarzalnych biografiach, ale mogą być one ignorowane, jeżeli chodzi o możliwość realizacji celów, które chcemy zrealizować w danej sytuacji. Biograficzna ścieżka może zakłócić realizację tych celów.
Zasób wiedzy podręcznej – wszelka wiedza, pozwalająca na funkcjonowanie w codziennej rzeczywistości; wiedza, w której mieści się sformułowanie „świat istnieje”. Zaopatruje nas w nią socjalizacja pierwotna. Wiedza podręczna pozostaje w relacji z wiedzą ekspercką. Zasób wiedzy podręcznej posiada każdy człowiek. U Schütza jest ona wkomponowana w intersubiektywność.

Fenomenologia – definicja świata społecznego sprowadza się do wiedzy; socjologia jest typem nauki o wiedzy.
Status wiedzy socjologicznej:
-> konstrukty pierwszego rzędu (wiedza podręczna, która umożliwia relacje społeczne; proces dokonywania interpretacji)
-> konstrukty drugiego rzędu (np. socjologia; wiedza o sposobie interpretacji świata społecznego)
Homunkulus – socjolog wg Schütza.
Fenomenologia została odkryta przez anglojęzyczne nauki społeczne całkiem niedawno filozofów z nurtu fenomenologicznego ściągnęły na siebie powszechną uwagę.Kiedy mówimy o fenomenologii , nie mamy na myśli pojedynczego ,jednolitego nurtu myśli. Husserl miał wielu znaczących następców , ale tylko nieliczni z nich kontynuowali wskazane przez niego wątki w taki sam sposób jak on .Z grona uczniów Husserla jedynie Schütz od początku do końca swojej działalności dążył ku zastosowaniu idei fenomenologii do rozwiązywania problemów , jakie ma socjologia z ugruntowaniem filozoficznym ;i jedynie Schulz przez całe swoje życie pozostał wierny stanowisku racjonalistycznemu , zgodnie z którym fenomenologia mogłaby dostarczyć podstawy w pełni dojrzałej nauce o działaniach społecznych. I chociaż Schutz czyni obowiązkowy ukłon w stronę transcendentalnego ego, jego program jest właściwie w całości poświęcony deskryptywnej fenomenologii życia-w-świecie. Intersubiektywność jawi się nie jako problem filozoficzny, ale socjologiczny .Schutz koncentruje się na samym nastawieniu naturalnym .Nastawienie naturalne nie zakłada zawieszenia wiary w rzeczywistość materialną i społeczną , ale wręcz przeciwnie –zawieszenie wątpliwości , że mogłaby ona być czymś innym niż się objawia .