Dodał admin, 2007-08-07

Cooley od dzieciństwa był idealistą, dlatego uważał, ze jego praca badawcza powinna przyczyniać się do reform społecznych, obrony przed załamaniem systemu ekonomicznego, politycznego... (Jezebel)

 Według Cooley’a pierwotnym typem porozumiewania się ludzi była komunikacja „niewerbalna”, czyli wyraz twarzy, zwłaszcza oczu i ust, wysokość tonu głosu, modulacja głosu i jego emocjonalny ton, gesty głowy i kończyn. Początkowo były to zachowania niein-tencjonalne, potem przybrały charakter zamierzony, kiedy to ludzie zaczęli celowo reprodu-kować swe instynktowne ruchy i okrzyki, aby przywołać pamięcią związane z nimi idee.
Mowa mogła pojawić się dopiero, kiedy istniała już jakaś w miarę świadoma wspól-nota ludzka. Język jest strukturą względnie stabilną, która jednak oczywiście ulega pewnym zmianom w czasie, dokonywanym przez każdego człowieka. Na podstawie komunikacji, wymieniania i rozpowszechniania przez ludzi idei powstawała opinia publiczna, kształtowały się pewne koncepcje, wartości, które były przekazywane z pokolenia na pokolenia, aż prze-kształciły się w instytucje społeczne.
Następnym krokiem w rozwoju komunikacji międzyludzkiej było wynalezienie pisma, które utrwala idee i umożliwia lepsze zabezpieczenie przed nagłymi przerwami, zapewnia ciągły i zróżnicowany rozwój umysłu ludzkiego (indywidualnego i zbiorowego). Pismo jest warunkiem powstania nauki i literatury, „wymagają one bowiem środka, za pomocą którego ważne idee mogą być przekazywane w sposób bardzo dokładny ludziom odległym od swych autorów zarówno w czasie, jak i w przestrzeni”. Ponadto pismo jest konieczne dla właści-wego funkcjonowania państwa, poprzez utrwalanie zasad prawnych i obyczajowych. Podob-nie religia, która zawsze posiada jakieś „pisma” swojego założyciela lub jego bezpośrednich uczniów, na których mogą opierać się jej wyznawcy.
Jako kolejne udogodnienie pojawił się druk, który, oprócz tego, że przechowuje idee, to w ogromnym zakresie rozszerza do nich dostęp, także masom i umożliwia praktycznie
i technicznie powszechną naukę pisania i czytania. Wynalazek Gutenberga oznacza także demokratyzację kultury, daje szanse na uzyskanie wiedzy przez gmin, co prowadzi w konse-kwencji do „politycznego przebudzenia mas”.
Zdaniem Cooley’a, poza mową, pismem czy drukiem, w społeczeństwach nowocze-snych symbole nadal odgrywają znaczącą rolę w procesie komunikacji (flagi, tarcze herbowe, także sztuka: malarstwo, rzeźba, architektura, muzyka). Mają one funkcję ilustracyjna oraz funkcję przenoszenia uczuć.
Cooley wyróżnia cztery czynniki, mające zasadnicze znaczenie dla dynamiki stosun-ków społecznych:
1) ekspresywność – zakres idei i uczuć, które może przekazać system komunikacyjny,
2) trwałość zapisu – możność przezwyciężenia czasu,
3) szybkość – przezwyciężenie przestrzeni,
4) rozprzestrzenianie – dostęp idei do wszystkich klas, wchodzących w skład danego społeczeństwa.
W czasach współczesnych Cooley’owi mamy do czynienia z ogromnym poszerzeniem się i ożywieniem kontaktów międzyludzkich, na co wpływ miały: tani druk, nowoczesny sys-tem pocztowy, telefon, telegraf, szerokie drogi, nowe techniki reprodukcji obrazu, fotografia itp. Jednak uczony miał ambiwalentny stosunek do rozwoju technologii w dziedzinie komu-nikacji, dostrzegał zarówno pozytywy, jak i negatywy, jako przykład podawał gazetę co-dzienną, która służy informacji i wymianie idei, ale jednocześnie szerzy i upowszechnia plot-ki, banalność i powierzchowność. Działanie współczesnej komunikacji jest więc zarazem stymulujące i szkodliwe. Cooley był jednak przekonany, ze te negatywne aspekty komunika-cji są przejściowe i ustąpią, gdy upowszechni się edukacja, a system społeczny „dojrzeje”. „Jak widzimy, dostrzegając różne niepożądane aspekty nowoczesnej technologii komunika-cyjnej, nie wiąże ich Cooley z postępem materialnym, lecz raczej z brakiem społecznych wa-runków jego pełnego wykorzystania”