Dodał admin, 2007-08-07

Mała grupa społeczna – grupa z dominującymi interakcjami bezpośrednimi (face to face). Grupy z wyłącznie interakcjami bezpośrednimi nie istnieją w rzeczywistości. Typ idealny to...(Jezebel)

 Można więc przyjąć że twierdzenie o emergencji jest kluczowe dla zrozumienia rzeczywistości społecznej.
Zgodnie z tym twierdzeniem główną własnością świata społecznego jest to, że charakteryzuje się on nieciągłością własności. Stąd też rzeczywistość emergentna jest rzeczywistością wielopoziomową.
(Szmatka = zagorzały strukturalista, uparcie szukał jednego czynnika konstytutywnej grupy społecznej).


22 – 11 – 2005
Główne orientacje teoretyczne mikrostruktur społecznych.

Ważnym elementem w analizie MSS jest próba odpowiedzi na pytanie o właściwości i zasady funkcjonowania mikrostruktury rozumianej jako struktury dalekiego dystansu. Założenie jakie w związku z tą analizą się pojawia można sprowadzić (jak zauważa Szmatka) do tezy iż zarówno mniejsze układy strukturalne tj. zespoły ról, sekwencje statusów, komplety statusów itp. Jak i przede wszystkim struktury wewnątrzgrupowe charakteryzują się tymi samymi podstawowymi cechami jakościowymi.
Można więc stwierdzić że u podłoża każdej struktury wewnątrzgrupowej bliskiego dystansu, czy też struktury quasi – grupowej, odnajdziemy tę samą głęboko ukrytą strukturę dalekiego dystansu. ( quasi – grupy – grupy na podstawie których mogą się wytwarzać inne grupy, ale jako całość nie są grupą, np.: studenci, młodzież(w sensie demograficznym), subkultury, ludzie starsi. Publiczność kinie czy w filharmonii to quasi – grupa.)
Stąd też głównie z tego powodu wszystkie powyższe typy grup społecznych oraz różnorodne powiązane z nimi procesy i zjawiska tj. konformizm, dewiacja, tworzenie się koalicji, krystalizowanie się statusów, tworzą odrębny poziom zjawisk społecznych, odrębny poziom integracji świata społecznego który nacechowany jest swoistymi właściwościami emergentnymi ze względu na własności i cechy.
Pewnego rodzaju odmienność jakościowa tych zjawisk przejawia się przede wszystkim tym, że pewne typy struktur obecne są jedynie na mikrostrukturalnym poziomi integracji zjawisk społecznych i głównie w tej postaci w obrębie zjawisk z innych poziomów rzeczywistości nie występują. Warto tu zaznaczyć iż syndromy właściwości tych struktur, sposób ich funkcjonowania oraz specyficzne układy i konstelacje strukturalne jakie tworzą przejawiają się w obrębie tej szczególnej skali zjawisk jaką tworzą procesy w małych zbiorowościach społecznych. Jak zauważa A. P. Hare od połowy lat 50. badaniem małych grup zajmowały się głównie 3 szkoły:
• Socjometrii;
• Dynamiki grupowej;
• Teorii małych struktur.
W pierwszej fazie każda z tych szkół była reprezentowana przez jednego człowieka, z czasem zyskując grono przysięgłych zwolenników. Socjometria została uznana za odrębną szkołę w 1940 roku.
Dynamika grupowa jako dzieło Kurta Levina, pojawiła się w słowniku mikrosocjologii w 1945 roku, natomiast teoria małych grup społecznych wykreowana przez R. Balesa swoim rodowodem sięga 1950 roku.
Wszystkie te szkoły pomimo wyraźnych związków różniły się pod względem podejścia do badania małych grup. Warto też zaznaczyć że żadna z powyższych szkół nie była w stanie dotrzeć do struktury dalekiego dystansu. Socjometria de facto była zdolna do wyjaśnienia struktur relacji afektywnej w grupie.
Dynamika grupowa Levina także posiadała ograniczenia, a teoria Balesa była, i jest teorią struktur, statusów i ról.