Dodał admin, 2007-08-07

Mała grupa społeczna – grupa z dominującymi interakcjami bezpośrednimi (face to face). Grupy z wyłącznie interakcjami bezpośrednimi nie istnieją w rzeczywistości. Typ idealny to...(Jezebel)

 Stąd też całość jest czymś więcej niż sumą składników. Warto wspomnieć iż w ramach holizmu ontologicznego przyjmuje się także, że cechy całości są determinowane przez całość.
T. Parsons przyjmuje, że system społeczny dopasowuje sobie cechy jednostek pod kątem ich przydatności w realizowaniu funkcji systemu.
Ujęcie metodologiczne holizmu uznaje że w wyjaśnianiu zjawisk społecznych należy skupić uwagę na badaniu całości a nie tylko ich elementów. Mówiąc krótko, części nie mogą być w pełni rozumiane w oderwaniu od całości. Holizm łączy się często z emergetyzmem który jako kierunek filozoficzny zakłada że świat rozwija się według zasady emergencji zaś rzeczywistość społeczna i przyrodnicza składa się z odrębnych i w miarę nieustającego rozwoju poziomu coraz to wyższych poziomów organizacji.
Sposób wyjaśniania zjawisk jest tutaj przeciwstawny redukcjonizmowi. Zakłada on ponadto że własności zjawisk nie można wywieźć na podstawie znajomości cech ich składników. Za przykład mogą służyć właściwości grup, których nie można ustalić bez (na podstawie) cech ich członków. Emergencja oznacza pojawianie się nowych cech i właściwości na wyższych poziomach bądź wymiarach organizacji. Zarówno Alfred Kroemer jak i Parsons wyróżniają 4 poziomy zjawisk – biologiczny, psychiczny, społeczny i kulturowy. Zjawiska poziomu wyższego posiadają pewne specyficzne cechy których nie da się w pełni wyjaśnić odwołując się do właściwości zjawisk na poziomach niższych. J. Szmatka rozpatrując relacje pomiędzy jednostką a społecznością rozróżnia 4 poziomy integracji zjawisk społecznych.


15 – 11 -2005
Jacek Szmatka rozpatrując relacje pomiędzy jednostką a społecznością, rozróżnia 4 poziomy integracji zjawisk społecznych:
1. Poziom jednostkowy (działających jednostek). Ludzi traktuje się jako pojedyncze, indywidualne izolowane w pewien sposób jednostki, które jednak funkcjonują w pewien określonych grupach, strukturach, środowiskach traktowanych jako tło ewentualnych działań czy zachowań.
2. Poziom małych grup społecznych (mikrostruktur społecznych). Pomimo dość dużej różnorodności mss cechuje je wyraźna wspólność cech i właściwości stąd też są one bliskie
3. Poziom wielkich grup społecznych (makrostruktur społecznych). Na tym ujawniają się całkowicie swoiste właściwości tego typu struktur i całości społecznych, a tym samym pojawiają się nowe rodzaje mechanizmów zależności i konfliktów. Są one również podobnie jak mikrostruktury wewnętrznie zróżnicowane nie mniej jednak podstawowe generalne i istotne cechy pozostają takie same.
4. Poziom społeczeństwa. Świat społeczny ujmowany jest en block (całkowicie i ogółem). W stosunku do tego typu struktury pozostałe 3 poziomy integracji zjawisk społecznych są elementami strukturalnymi. Ich sposób ułożenia oraz rodzaj wzajemnych zależności i oddziaływań tworzą nową pewną jakość – generalną strukturę świata społecznego.
Szmatka zauważa, iż cechy tych poziomów są w stosunku do siebie emergentne. Można przyjąć że oznacza to że rzeczywistość społeczna ma charakter nieciągły. Emergencja może być ujmowana ontologicznie jako właściwość zjawisk występująca na różnych poziomach, lub epistemologicznie jako cecha wiedzy czy myślenia o rzeczywistości. Przyznaje on, że strukturalizm socjologiczny wysuwa tezę o występowaniu własności emergentnych na poszczególnych poziomach integracji świata społecznego. Emergencyjność traktuje on jako jakościową różnorodność zjawisk społecznych. Ponadto wspomniany wyżej emergencyjny strukturalizm socjologiczny przyjmuje takie rozumienie pojęcia emergencji zgodnie z którym twierdzi się iż w stosunku do danego obiektu społecznego można wskazać istnienie nieprzewidywalnych (na podstawie analizy elementów składowych) charakterystyki tej całości społecznej. Zakłada się istnienie nowości. Istnienie owych nowości jest istotną ontologiczną własnością świata społecznego.