Dodał admin, 2008-01-06 Autor / Opracowanie: Jacek Tomczak - Janowski

Dla zwiększenia dokładności i pewności działania stosuje się rozszerzenie GPS o różnicowe stacje stałe (referencyjne), komunikujące się z systemem pokładowym.

Najpowszechniej stosowanym standardem transmisji jest RTCM-104 (Radio Technical Commision For Marine Services), w którym poprawki różnicowe zawiera depesza nawigacyjna pseudosatelity.
Najbardziej perspektywicznym systemem stacji różnicowych GPS/GLONASS jest europejski program EGNOS (European Geostationary Navigation Overlay Service), będący częścią projektu cywilnego systemu nawigacji GNSS-2 (Global Navigation Satellite System). Projekt przewiduje użycie czterech do sześciu satelitów geostacjonarnych w charakterze orbitalnych stacji DGPS.
Taki różnicowy segment satelitarny (SBAS - Satellite Based Augmentation System) pozwala uzyskać pokrycie większej części powierzchni Ziemi.
Nowe możliwości stosowania poprawek róznicowych otwiera projekt Eurofix, opracowany przez holenderski uniwersytet w Delft przy współpracy prywatnych firm. Pomysł polega na przesyłaniu poprawek różnicowych GPS wraz z sygnałami systemu hiperbolicznego LORAN.
Systemy o zasięgu lokalnym są określane jako LAAS (Local Area Augmentation System) albo LADGPS (Local Area Differential GPS). Projektuje się użycie LADGPS tam, gdzie WAAS nie sięga, albo w rejonach, w których trzeba lokalnie podnieść jego dokładność i niezawodność. Największe zalety systemów różnicowych o zasięgu lokalnym to:
• Systemy lądowania kategorii II i III.
• Podejścia do lądowania, także "łamane", jak w MLS kategorii II i III.
• Prowadzenie samolotów także po powierzchni lotniska.
Projekty przepisów ICAO (SARP - Standards and Recommended Practices) dotyczących LAAS będą rozpatrywane już w tym roku. Tym niemniej nie należy spodziewać się wielkich rewolucji, szczególnie w dziedzinie podejścia do lądowania kategorii III.