Dodał admin, 2008-01-01 Autor / Opracowanie: Dominika

Metoda lecznicza wykorzystująca: wody lecznicze, peloidy oraz gazowe składniki wód i powietrza, dostępne najczęściej w uzdrowiskach, w postaci kuracji pitnych wziewań, kąpieli, płukań, okładów.

KĄPIELE SIARCZKOWO - SIARKOWODOROWE
• używana siarka występuje w postaci gazowej, siarkowodoru, jonu wodoro-siarkowego, jonu siarczanowego, siarki koloidalnej.

• wody mają odczyn pH od 6 do 8 (lekko zasadowe lub lekko kwaśne),

• dobrze przenika przez skóra w postaci siarkowodoru i siarki koloidalnej, w naskórku ulega przemianie w siarczany , które przenikają do krwioobiegu ,

 Stężenia są zależne od stężenia siarkowodoru,
• małe do 50 mg/l,
• średnie od 50 -100mg/l
• duże ↑ 100 mg/l

Działanie biologiczne:
• miejscowe działanie keratolityczne i keratoplastyczne,
• silnie rozszerzają naczynia położone głębiej (rumień),
• silnie pobudzają mechanoreceptory skóry (swędzenie i pieczenie),
• rozszerzają naczynia na obwodzie z decentralizacją krążenia,
• pobudzenie osi hormonalnej przysadka ↔ nadnercza
• uzupełniają niedobory siarki w organizmie (aminokwasy tzw. siarczkowe, melatonina, cystyna), wzrost syntezy kwasu chondroitynosiarkowego (chrząstka stawowa),
• działanie odtruwające przy zatruciu Hg., As, Pb, Bi

Obliczono, że podczas kąpieli wchłania się od 6 do 20 mg suchej siarki, przy tzw. obrocie dobowym ok. 2000 mg
• Metodyka:
• wanna płytsza, przykryta, z głową ponad brzegiem wanny (siarkowodór jest trujący),
• sprawna wentylacja przypodłogowa (siarkowodór jest cięższy od powietrza),
• właściwe napełnianie wanny,
• uwaga na metale (agresywne dla metali – biżuteria).