Dodał admin, 2007-12-31 Autor / Opracowanie: Dominika

Układ krążenia możemy porównać do systemu wodociągowego albo układu transportującego wodę i substancje odżywcze w drzewie. Substancją transportową jest w organizmie ludzkim krew

Unaczynienie serca
Mięsień sercowy, pracujący od powstania jego w ciele zarodka aż do śmierci każdego człowieka, wymaga intensywnego ukrwienia. Serce zaopatrują w krew tętniczą tętnice wieńcowe, prawa i lewa, odchodzące od początkowego odcinka aorty.
Tętnice wieńcowe
Tętnice wieńcowe (arteriae coronariae) odchodzą nad płatkarni pół-księżycowatymi prawym i lewym, od rozszerzonego początku aorty, zwanego opuszką (bulbus aortae). Opuszka składa się z trzech zatok aorty (sinus aortae), leżących między jej ścianą i zastawkami półksiężycowatymi.
Tętnica wieńcowa prawa biegnie w bruździe wieńcowej w prawo i ku tyłowi, leżąc pod uszkiem prawym. Po dojściu do bruzdy międzykomorowej tylnej wchodzi do niej i biegnie do koniuszka serca jako gałąź międzykomorowa tylna (ramus interventricularis po-sterior). W miejscu zagięcia może oddawać gałązkę, biegnącą dalej w bruździe wieńcowej w jej przedłużeniu. Oddaje gałązki do komory prawej oraz do prawego przedsionka.
Wzdłuż gałęzi międzykomorowej tylnej biegnie od koniuszka serca w kierunku bruzdy wieńcowej żyła średnia serca, która uchodzi do zatoki wieńcowej.
Tętnica wieńcowa lewa biegnie między uszkiem lewym a pniem płucnym. Krótki jej pień przebiega w tkance tłuszczowej i dzieli się na dwie gałęzie. Gałąź międzykomorowa przednia (ramus interventricularis anterior) biegnie w jednoimiennej bruździe do koniuszka serca. Gałąź okalająca (ramus circumflexuś) biegnie w bruździe wieńcowej na powierzchnię przeponową serca i nie dochodząc do bruzdy międzykomorowej tylnej, zawraca w kierunku koniuszka serca.
Tętnica wieńcowa prawa zaopatruje głównie prawą część serca wraz z mięśniami brodawkowatymi komory prawej, tylną trzecią część przegrody międzykomorowej, częściowo mięsień brodawkowaty tylny komory lewej, część ściany komory lewej w pobliżu bruzdy międzykomorowej tylnej na przeponowej powierzchni serca oraz przeważnie główne części układu przewodzącego. Tętnica wieńcowa lewa zaopatruje większą część lewej połowy serca wraz z mięśniami brodawkowatymi komory lewej, przednie 2/3 przegrody międzykomorowej oraz część mięśnia brodawkowatego przedniego komory prawej i odcinek przedniej ściany komory prawej w sąsiedztwie bruzdy międzykomorowej przedniej. Wypełnianie tętnic wieńcowych następuje w fazie rozkurczu komór, kiedy to część krwi tętniczej w aorcie cofa się i zamyka płatki półksiężyce watę.
Obserwowane na preparatach serca gałęzie tętnic wieńcowych mają przebieg wężykowaty, gdyż — jak wspomniano wyżej — serce kończy swą pracę skurczem komór. Przy rozkurczu komór tętnice serca mają przebieg prosty. Pochodzi to stąd, że gałęzie tętnicze ściany serca mają długość odpowiednią dla serca rozkurczonego. Podczas skurczu stają się one za długie i wobec tego muszą się układać wężykowato. Gdyby były krótsze, hamowałyby swobodę ruchów serca przy rozkurczu.
Rozgałęzienia tętnic ściany serca mają liczne zespolenia, zwłaszcza w przegrodzie międzykomorowej. Nie są więc tętnicami końcowymi z anatomicznego punktu widzenia. Są one jednak fizjologicznie końcowe, co oznacza, że ich zespolenia nie mogą zapewnić dostatecznego ukrwienia obocznego mięśnia sercowego, bardzo wrażliwego na niedostateczne zaopatrzenie przede wszystkim w tlen. W przypadku za-czopowania większej gałęzi tętniczej zwykle następuje nagły zgon. Jeżeli zamknięcie dotyczy mniejszego naczynia, część mięśnia ulega martwicy i zostaje wygojona przez powstanie blizny łącznotkanko-wej. Jest to tzw. zawał mięśnia sercowego. Podobne blizny powstają stosunkowo często w mięśniach brodawkowatych, które również mają zespolenia naczyniowe.