Dodał admin, 2007-12-30 Autor / Opracowanie: Dominika

Inhalacje - wziewania - aerosoloterapia - metoda lecznicza polegająca na wprowadzeniu leku do układu oddechowego (tzw. aerozolu leczniczego) o różnym stopniu rozproszenia , aparat Schnitzlera , .

Rozróżniamy:
- aerozole pierwotne monodyspresyjne = pierwotne równomierna wielkość cząsteczek i związana z tym większa trwałość ,- aerozole  wtórnie monodyspresyjne = o zróżnicowanej wielkości kropelek, poprzez osiadanie, opadanie i wyparowywanie kropelek najmniejszych, osiągają tzw. wielkość pośrednią.
Lecznicze  zastosowanie aerozoli jest uzależnione od:
1.  głębokości = zasięgu penetracji w drogach oddechowych,
2.  szybkość prądu powietrza w drogach oddechowych,
3.  wielkość kropelek aerozolu,
4.  częstości oddychania,
5.  temperatury aerozolu:
Ţ  głębokość wnikana jest uzależniona od stanu układu oddechowego, zaburzeń wentylacji
Ţ szybkość prądu  powietrza w drogach oddechowych, zależna min. o stanu drożności dróg oddechowych, ograniczenia ruchomości płuc itp. zrosty pozapalne, pourazowe, skrzywienie kręgosłupa,
Ţ wielkość kropelek aerozolu - efekt terapeutyczny uzależniony jest od poziomu penetracji: przy  średnicy od 0,1, do 0,3 mm istnieje możliwość poddawania się cząsteczek aerozolu ruchom oddychania (i nie będą one  wchodzić w kontakt ze śluzówką dróg oddechowych).
Rozproszenie użytego leku, znacznie zwiększa jego powierzchnię no. wg. T. Miki 1 ml wody w postaci kuli o średnicy 1,24 cm ma powierzchnię 4,84 cm2. Przy rozproszeniu na krople o średnicy 1mm, łączna ich powierzchnia wynosi ok. 6 cm2.
Optymalną wielkością zawieszonych w gazie cząsteczek jest przedział od 0,5 do 10 mm
• częstość oddychania = im oddech  jest szybszy i płytszy tym gorsza jest dostępność aerozolu.
Wg T. Miki przy częstości  ok. 30 oddechów na 1 min. wykorzystuje się  ok. 10 % wdychanego aerozolu; przy 5-6 oddechach na 1 mm - 50-60 %,- temperatura aerozolu = najbardziej optymalna jest temp. ok.30oC; temperatura wyższa sprzyja kondensacji (skraplaniu) przy zetknięciu się z chłodniejszym powierzchniami,                                     temperatura niższa aerozoli wpływa drażniąco i może wywołać skurcz oskrzeli (min. ograniczenie dalszej penetracji  leku).
Rozróżniamy obecnie następujące metody uzyskiwania aerozoli leczniczych.
• za pomocą sprężonego powietrza = o ciśnieniu 1,5 - 3 atm. poprzez dyszę  o średnicy 0,3 - 1mm, wywołuje podciśnienie zasysające cząsteczki wody o średnicy Ý 10 mm i gęstości od 50 do 500 mm3 na 1 l (urządzenie grzewcze umożliwia osiąganie wymaganej temp.,- za pomocą ultradźwięków = zogniskowanie fal ultradźwiękowych na granicy cieczy z powietrzem, wytwarza mgłę o dużej gęstości.  
Wielkość kropelek jest zależna  od częstotliwości fal ultradźwiękowych, np. 1 Mhz Ţ ß 1 mm
Duża trudność w rozpraszaniu cieczy lepkich
- aparat Schnitzlera = wytwarzający spray o średnicy kropelek Ý50mm, które uderzają  pod ciśnieniu błonę śluzowa nosa i gardła (stosowane w tzw. zanikowym nieżycie błon śluzowych),
- aparat do inhalacji tzw. szkockich = umożliwia zmiany temperatury aerozoli w granicach od 20o do 40o C,
- aparaty do wytwarzania i wziewań elektroaerozoli.
•     naładowane ujemnie cząsteczki przyspieszają i ułatwiają oczyszczanie dróg oddechowych, zwiększając wydzielanie śluzu, pobudzają ruch mgiełkowy rzęsek (także i wodospady, tężnie),
•     naładowane dodatnio aerozole oddziałują niekorzystnie (pyły, zanieczyszczenia).