Dodał admin, 2007-12-26 Autor / Opracowanie: Weronika Żórawska

Rynek kapitałowy jest segmentem rynku finansowego, który tworzą transakcje zawierane długoterminowymi instrumentami finansowymi, tzn. instrumentami o terminie realizacji dłuższym niż rok

Fundusze inwestycyjne
Fundusze Inwestycyjne to instytucje finansowe, które lokują powierzone sobie pieniądze w przedsięwzięcia mające przynosić zysk, przede wszystkim na rynkach finansowych. Inwestowanie za pośrednictwem funduszu pociąga za sobą mniejsze ryzyko niż indywidualne podejmowanie decyzji. Fundusz dysponuje znacznie większym rozeznaniem, które możliwości inwestowania są bardziej atrakcyjne z punktu widzenia uzyskania odpowiednio wysokiej stopy zwrotu. Osoba inwestująca za pośrednictwem funduszu ma także gwarancje, że jej portfel inwestycyjny, w którym oprócz akcji mogą znaleźć się także inne instrumenty finansowe, będzie zarządzany profesjonalnie. Fundusze zostały stworzone dla ludzi, którzy chcieliby wykorzystać duży potencjał zysków na rynku finansowym, ale nie chcą, nie potrafią lub nie mają czasu samodzielnie prowadzić analiz i na bieżąco podejmować decyzji inwestycyjnych.
Fundusze inwestycyjne to efektywna forma lokaty kapitału, która w ostatnich latach zyskuje na popularności. Obserwując zmiany jakie zachodzą na polskim rynku kapitałowym można być pewnym burzliwego rozwoju funduszy w perspektywie najbliższych lat. Ich funkcjonowanie możliwe jest teraz dzięki ustawie z 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych. Ustawa przewiduje możliwość tworzenia czterech typów funduszy inwestycyjnych:
•    fundusze otwarte - mają zmienną liczbę uczestników. Uczestnicy funduszy tego typu wykupują dowolną liczbę jednostek uczestnictwa, którą kreuje bieżący popyt. Jednostki uczestnictwa w funduszu są niezbywalne i mogą być tylko umarzane. Umorzenie jednostek może być całkowite - oznaczające wycofanie się inwestora z funduszu - bądź jedynie częściowe - powodujące zmniejszenia zaangażowania kapitałowego uczestnika funduszu,
•    specjalistyczne fundusze otwarte - wzorowane są na funduszach otwartych z tym, że istnieje możliwość określenia w statucie warunków odkupienia jednostek uczestnictwa; wyróżnikiem jest także powołanie organu kontrolnego Rady Inwestorów, fundusze zamknięte - są funduszami, w których liczba jednostek uczestnictwa jest stała. Jednostki te nie mogą być umarzane na podstawie ich wykupu przez fundusz. Nabycie uczestnictwa
w funduszu jest możliwe przez nabycie jednostek będących w obrocie bądź nowo emitowanych - certyfikatów depozytowych, które są przedmiotem obrotu giełdowego,
•    fundusze mieszane - są odmianą funduszy zamkniętych; podstawową różnicą jest możliwość wykupienia certyfikatów na żądanie uczestnika.
Do oceny funduszy inwestycyjnych stosuje się 2 poniżej wymienione wskaźniki:
Wskaźnik Sharpe'a - jest to stosunek osiągniętego dodatkowego zwrotu do poziomu ryzyka całkowitego, a więc miara o konstrukcji typowego wskaźnika, gdzie w liczniku znajduje się zmienna korzystna, a w mianowniku - niekorzystna dla inwestora. Taka konstrukcja umożliwia jednoczesną maksymalizację zwrotu i minimalizację ryzyka: osiąga się to poprzez wybór jak największego wskaźnika. Wskaźnik Sharpe'a jest odpowiedni dla inwestora, który chce wybrać najlepszy z istniejących funduszy, nawet jeśli uważa, że jego ryzyko jest zbyt wysokie, ponieważ w fundusz nie lokuje całości środków, część przeznaczając na zakup obniżających ryzyko obligacji.
Wskaźnik Alfa Jensena - na podstawie wartości tego wskaźnika możemy dokonać oceny zarządzającego portfelem inwestycyjnym Przy dodatniej alfie Jensena można uznać, że menedżer posiada umiejętność selekcji akcji 'niedowartościowanych', czyli za nisko wycenionych przez rynek, więc jest to dowód na jego ponadprzeciętne umiejętności. Natomiast jeśli alfa jest ujemna, oznacza to przekroczenie granicy, do której ponoszenie kosztów analizy papierów wartościowych było jeszcze uzasadnione. Fundusze o ujemnej alfie Jensena są dominowane przez inwestycję w losowy portfel akcji lub indeks giełdowy.