Dodał admin, 2007-12-25 Autor / Opracowanie: Weronika Żórawska

Przedsiębiorstwo to zorganizowany przez przedsiębiorcę zespół pracy i środków materialnych, działający dla zaspokojenia cudzych potrzeb z uwzględnieniem dobrowolnego ryzyka.

Strategia globalizacji przedsiębiorstwa:
1.    uczestnictwo w rynku – obejmuje wybór rynków krajowych, na które przedsiębiorstwo kieruje ekspansję. Dobór krajów, na których zamierza zaistnieć firma globalna następuje na podstawie kryterium umacniania globalnej pozycji konkurencyjnej całego przedsiębiorstwa.
2.    produkty lub usługi – dotyczy standaryzacji lub adaptacji produktów oferowanych przez firmę globalną na poszczególnych rynkach. Przedsiębiorstwo globalne dąży do jak największej standaryzacji oferowanych produktów, gdyż ta gwarantuje spore oszczędności.
3.    lokalizacja działalności – dotyczy wyboru miejsca, w którym zlokalizowane będzie każde ogniwo z łańcucha tworzenia wartości dodanej. Skrajnie zglobalizowany łańcuch wartości dodanej oznacza, że każde ogniwo jest zlokalizowane w innym kraju (występuje sporadycznie, bo niesie ze sobą wysokie ryzyko).
4.    marketing globalny – na ile możliwe i celowe jest stosowanie tych samych elementów marketingu na każdym rynku. Przedsiębiorstwo może niektóre elementy marketingu globalizować w większym, inne w mniejszym stopniu. Wyznacznikiem powinno być zawsze znalezienie równowagi pomiędzy lokalnym dostosowywaniem strategii marketingowej a jej standaryzacją.
5.    posunięcia konkurencyjne – na ile przedsiębiorstwo traktuje działania konkurencyjne na poszczególnych rynkach jako część strategii globalizacji.

Zasoby naturalne nie są wytworem pracy ludzi, lecz darem natury. Pełnią one 2 podstawowe funkcje: tworzą środowisko życia człowieka i stanowią czynniki procesów produkcyjnych.

Zasoby ludzkie – tworzą ludzie wraz ze swoimi umiejętnościami.
Zasoby kapitałowe – składają się zasoby fizyczne takie jak: budynki, urządzenia, maszyny, surowce, materiały, wyroby, zasoby finansowe organizacji będące w jej posiadaniu oraz możliwe do zdobycia.
Zasoby niematerialne – umiejętności zarządzania oraz technologiczne, na które składają się umiejętności jednostek, grup i ich organizacja, a także wiedza i doświadczenie naczelnego zarządu firmy, średniego personelu a dalej pracowników sfery badawczo-rozwojowej oraz techników i robotników. Do zasobów niematerialnych zalicza się również nazwę przedsiębiorstwa, tradycję, markę firmy, kontakty i położenie.

Cechą majątku trwałego jest jego długotrwałe użytkowanie przez przedsiębiorstwo
i posiadanie pewnej wartości.
Składniki majątku trwałego to:
• aktywa trwałe
• WNiP
• finansowe aktywa trwałe
• należności długoterminowe
Środki trwałe, które uczestniczą w procesie produkcji lub okresowo są z niego wycofane wskutek różnorodnych przyczyn, podlegają procesowi zużycia, czyli stopniowej utracie wartości i wartości użytkowej (stopień jej przydatności do pełnienia określonych funkcji). Rozróżnia się 2 rodzaje zużycia:
a)    fizyczne – polega na zmianie pierwotnych właściwości mechanicznych i chemicznych,
w rezultacie czego kapitał trwały nie jest w stanie wypełnić zadań produkcyjnych, do których został przeznaczony.
b)    moralne – środki trwałe tracą swą wartość użytkową przed upływem okresu ich fizycznej trwałości