Dodał admin, 2007-12-19 Autor / Opracowanie: Sebastian Kosowski

Zawierając umowę w pełnym wymiarze czasu pracy, pracownik zobowiązuje się pracować w danym miesiącu tyle, ile ten pełny wymiar czasu pracy w skali miesiąca wynosi.

W przypadku natomiast, gdy pracownik świadomie zgodzi się w treści umowy o pracę na taką sytuację, w pełni świadom konsekwencji z niej wynikających, to takie rozwiązanie mogłoby ewentualnie zostać zaakceptowane. Nie sądzę jednak, abyśmy mieli do czynienia z powszechnym charakterem tego typu rozwiązań.
Nie wolno zapominać o tym, że jednym z podstawowych obowiązków wywodzonych z umowy pracy jest obowiązek dbałości o dobro drugiej strony stosunku pracy.
Pracodawca, który narusza obowiązek dbałości o dobro pracownika może być nawet pociągnięty do odpowiedzialności odszkodowawczej, gdyż zdaniem Sądu Najwyższego dopuszcza się czynu niedozwolonego – art. 415 K.c. przez art. 300 K.p. (por. wyrok SN z dnia 11.06.2003 r. I PK 273/02, OSNP 2004/16/279).
W proponowanym przez A. Sobczyka rozwiązaniu realizowanym bez zgody pracownika, dopatruję się właśnie takiego działania na jego szkodę. Nie można przecież zapominać o podstawowej zasadzie sprawdzenia słuszności głoszonej tezy na praktycznych przykładach, bo tylko w ten sposób kształtuje się w efekcie poprawne wykładnie prawa.
Prawo bowiem, ma w pierwszym rzędzie służyć właściwemu organizowaniu stosunków społecznych, a nie teoretycznym, być może subiektywnie i partykularnie interesującym rozwiązaniom.
Reasumując, prawdziwa jest teza, iż istnieje podstawa normatywna do twierdzenia, że pracodawca jest obowiązany w każdym miesiącu zatrudnienia wypłacić pracownikowi wynagrodzenie odpowiadające pracy w takim wymiarze czasu pracy, jaki wynika z treści zawartej umowy o pracę, chyba, że z umowy o pracę wyraźnie wynika inne niż miesięczne gwarancyjne wynagrodzenie za pracę (por. też na ten temat zamieszczone w serwisie prawo-pracy.pl w części Dla Pracownika – Wynagrodzenie, artykuły pt. „Wynagrodzenie za pracę wykonaną” i „Wynagrodzenie za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy”).