Dodał admin, 2007-12-12 Autor / Opracowanie: Studentka_1984

J. M. Keynes przedstawił swoją teorię pieniadza, zwaną teorią preferencji płynności,

W miarę wzrostu spekulacyjnego popytu na pieniądz (MA) spada stopa procentowa
 i. Punkt i1 wyznacza tak wysoki poziom stopy procentowej, że wszyscy spodziewajaą się jego obnizenia (wzrost kursu papierów wartościowych), nikt więc nie trzyma zasobów w formie pieniądza, lecz w formie akcji i obligacji. Natomiast punkt ip wyznacza tak niski poziom stopy procentowej, że wszyscy spodziewają się jej podwyższenia, nikt wiec nie chce nabywać papierów wartościowych. Jest to właśnie owa pułapka ptynościi, czyli sytuacja, w której popyt na pieniądz staje sie doskonale elastyczny i nieskończony, a polityka pieniężna całkowicie bezsilna.
Wczesniej stwierdziliśmy, że inwestycje reaguja na zmiany stopy procentowej. Nie we wszystkich jednak wypadkach. Zależy to bowiem od stopnia elastyczności wydatków inwestycyjnych na zmiany stopy procentowej. Im elastyczność jest niższa, tym w mniejszym stopniu rynkowa stopa procentowa kształtuje wielkość inwestycji.
J. M. Keynes uważał jednak, że generalnie omawiana wspołzależność jest wysoka. Tylko w wyjatkowych wypadkach, gdy np. krańcowa wydajność kapitału spadnie w wiekszym stopniu niż stopa procentowa, poziom inwestycji zamiast wzrosnąć będzie spadał. Jest to sytuacja rzeczywiście wyjatkowa, generalnie bowiem im niższa stopa procentowa, tym wyższe wydatki inwestycyjne przedsiębiorstw.
Keynesowski mechanizm transmisji dosć szybko zaczął być krytykowany. Wskazywano, że może on być załócony przez inne kanały oddzialywania polityki monetarnej na dochody społeczeństwa. Jeszcze przed pojawieniem się alternatywnej, krytycznej wobec keynesizmu, monetarystycznej teorii pieniądza, powstały modyfikacje   Keynesowskiej   teorii   pieniądza,  które  wiązały  się z istnieniem tzw. efektów zmiany majatku.
Pierwszy z nich, zwany efektem Pigou, zostat przedstawiony przez tegoż autora w 1943 r. A. C. Pigou twierdził, że nie może istnieć stan równowagi monetarnej w warunkach niepełnego zatrudnienia czynników produkcji. Jak pamietamy, Keynes twierdził, że z powodu braku elastyczności cen i płac w dół, istnienia pułapki płynności oraz ewentualnego braku reakcji inwestycji na zmiany stopy procentowej, równowaga między podażą a popytem na pieniądz może mieć miejsce przy wolnych mocach produkcyjnych i bezrobociu. Tymczasem, według Pigou, taki stan nie jest możliwy ze względu na elastycznosc cen i płac w dół. Depresja gospodarcza, jego zdaniem. powoduje spadek cen, czego skutkiem jest wzrost realnej wartości majątku społeczeństwa. Jesli zaś wartość majątku jest wyznacznikiem wydatków, to nastąpi wzrost wydatków inwestycyjnych oraz konsumpcyjnych i poprzez efekty mnożnikowe wzrost dochodów nominalnych. Gospodarka i rynek pieniężny wrócą do stanu równowagi przy pełnym zatrudnieniu.
Drugim zjawiskiem modyfikującym nakreślony przez Keynesa mechanizm transmisji jest tzw. efekt wzrostu realnych zasobów pieniężnych. Jeżeli polityka monetarna jest nieefektywna z powodu istnienia pułapki płynności, a inwestycje nie reaguja na zmiany stopy procentowej, to wzrost podaży pieniądza odkładany jest w formie nieczynnych zasobów pieniężnych. Posiadacze tych zasobów czują sie bogatsi. Część przyrostu podaży pieniądza będzie jednak wydatkowana. To z kolei będzie rozkręcać produkcję i dochody realne. W sumie polityka monetarna będzie przynosić jakieś pozytywne efekty. Istnienie pułapki płynności jest niemożliwe.
Trzecim rodzajm efektu zmiany majątku jest efekt wzrostu wartości aktywów finansowych. Gdy na skutek wzrostu podaży pieniądza spada stopa procentowa, to wzrastaja, ceny rynkowych aktywów finansowych, zwiększając zasobność posiadaczy walorów, powodując zwiększenie konsumpcji i inwestycji, a w konsekwencji dochodów (na zasadzie dziłlania mnożnika).
Teoria pieniądza Keynesa jest równocześnie teorią dochodów i wydatków.
W przeciwieństwie do teorii klasycznej, dowodzącej, że podaż pieniądza oddziałuje na ceny, Keynes wykazywał, że podaż pieniądza oddziałuje na stopę procentową, wydatki, inwestycje i dochody społeczeństwa. Wpływ podaży pieniądza na ceny ma miejsce dopiero przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Gdy istnieją wolne moce produkcyjne, interesująca nas zależność nie wystepuje. Nawet w tym pierwszym przypadku może ona nie wystąpić. Wynika to ze zmienności popytu na pieniądz.