Dodał admin, 2007-12-12 Autor / Opracowanie: Studentka_1984

Pieniądz – współcześnie oznacza powszechnie akceptowalny instrument finansowy, za pomocą którego dokonuje się płatności za towary lub usługi oraz realizuje zobowiązania płatnicze.

Odwrotnie jest z rynkową, krótkoterminową stopą procentową. Jej wzrost w stosunku do oprocentowania wkładów terminowych obniża wskaźnik wkładów terminowych i podwyższa wskaźnik kreacji pieniądza.
5. Wskaźnik rezerw pożyczonych – czasami banki komercyjne korzystają z funduszy pożyczonych od banku centralnego, ponieważ bardziej może im się opłaca ponoszenie kosztów oprocentowania od pożyczonych środków finansowych w centralnej instytucji monetarnej niż utrzymywanie rezerw nadobowiązkowych.
Na wskaźnik rezerw pożyczonych oddziałuje relacja dwóch stóp procentowych: rynkowej stopy procentowej i redyskontowej stopy banku centralnego. Wzrost rynkowej stopy procentowej zachęca banki komercyjne do pożyczania rezerw w banku centralnym w drodze redyskonta weksli. Nagromadzone fundusze można z kolei ulokować na rynku pieniężnym, czyli rynku walorów krótkoterminowych. Wzrost stopy redyskontowej zmniejsza skłonność do redyskonta weksli. Gdy stopa redyskonta spada, to dzieje się dokładnie tak jak przy wzroście stopy rynkowej. Należy podkreślić, że wpływ wskaźnika rezerw pożyczonych na podaż pieniądza jest dokładnie odwrotny niż w przypadku wskaźników wcześniej opisanych. Jego wzrost powoduje wzrost kreacji pieniądza, a tym samym wzrost ilości pieniądza bankowego.
Na wskaźnik rezerw pożyczonych oddziałuje jeszcze relacja stopy redyskontowej do stopy panującej na hurtowym rynku międzybankowym. Banki handlowe wcale bowiem nie muszą pożyczać potrzebnych im funduszy w banku centralnym, ale mogą to właśnie uczynić na rynku międzybankowym. Wzrost stopy redyskontowej, czyli relatywny spadek stopy rynku międzybankowego, zwiększa popyt na pożyczki na tym właśnie rynku, a zmniejsza popyt na pożyczki zaciągnięte w banku centralnym. W skali całego systemu bankowego możliwości pożyczkowe netto zmniejszają się, co hamuje ekspansję kredytową, wprawdzie dzięki funduszom pożyczonym na rynku międzybankowym niektóre banki handlowe mogą rozszerzać kreację pieniądza, ale dzieje się to kosztem innych banków, które akurat lokują nadwyżki swych rezerw na omawianym rynku, co oczywiście ogranicza przyrost podaży pieniądza.
Spadek stopy redyskontowej, czyli relatywny wzrost stopy procentowej międzybankowego rynku hurtowego, pobudza emisję pieniądza bankowego.

Wpływ rynkowej stopy procentowej, bazy monetarnej i częściowo dochodu na podaż pieniądza jest pozytywny. Im wyższą wartość osiągają te czynniki, tym większa jest podaż pieniądza
i odwrotnie.
Wpływ banku centralnego na rezerwy banków komercyjnych
Istotną kwestią w procesie kreacji pieniądza jest pokazanie, w jaki sposób zmieniają się rezerwy banków komercyjnych w banku centralnym. To ich wysokość decyduje o kreacji pieniądza bankowego. Należy brać pod uwagę wszystkie rodzaje rezerw, zarówno obowiązkowe, jak i nadobowiązkowe. W Polsce dotyczy to stanu rachunków rezerwy obowiązkowej i stanu rachunków bieżących utrzymywanych w Narodowym Banku Polskim.
Pierwszym instrumentem są operacje otwartego rynku banku centralnego. Jest istotne, że kupując bądź sprzedając weksle skarbowe w transakcjach z bankami komercyjnymi, bank centralny zmienia ich rezerwy. Kupując weksle, powiększa rezerwy banków komercyjnych. W tym momencie następuje kreacja nowego pieniądza, a mianowicie kreacja pieniądza banku centralnego. Bank centralny kreuje swój pieniądz z niczego. Nie sięga bowiem do jakichś wcześniej nagromadzonych funduszy, lecz tworzy całkiem nową siłę nabywczą. Emisja pieniądza banku centralnego nie ma zabezpieczenia w zasobach złota banku centralnego, tak jak to było w przeszłości. Obecnie już żadna waluta nie jest wymienialna na złoto i babki centralne nie mają obowiązku uzależniania od niego emisji pieniądza.
Pieniądz banku centralnego emitowany jest w formie bezgotówkowej. Następnie może być zamieniony na gotówkę. Jest to już jednak operacja czysto techniczna, zjawisko zamiany jedynie formy pieniądza, nie zaś emisji pieniądza nowego. Bank centralny kreuje pieniądz do gospodarki w formie bezgotówkowej.