Dodał admin, 2007-12-02 Autor / Opracowanie: Studentka_1984

Analiza finansowa to ta część analizy ekonomicznej, której przedmiotem jest ocena działalności banku w aspekcie finansowym.

Zbiorem technik zarządzania ryzykiem jest metoda Value at Risk (VaR). VaR to maksymalna wartość, jaką można stracić z określonym prawdopodobieństwem w określonym czasie. Metodę tę można wykorzystywać w procesie monitorowania i informowania o ekspozycji na ryzyko oraz w polityce zarządzania aktywami i pasywami dla określenia optymalnej struktury bilansu banku. System ten zasilany jest danymi historycznymi, przy założeniu, że relacje z przeszłością będą kontynuowane w przyszłości.
RYZYKO KREDYTOWE I REZERWY
RYZYKO KREDYTOWE banków wynika z ich działalności w obszarze bankowości komercyjnej, detalicznej oraz na rynku międzybankowym.
RYZYKO KREDYTOWE to ryzyko związane z niepłaceniem przez kredytobiorcę swoich zobowiązań należnych bankowi z tytułu udzielonego kredytu i odsetek w wymagalnym terminie. Sytuacja tak powstaje na skutek ryzyka związanego z niepowodzeniem przedsięwzięcia u kredytobiorcy lub jego złej sytuacji finansowej. Ryzyko to może być też związane z wyłudzeniem kredytu, czyli z góry określonymi działaniami kredytobiorcy na szkodę banku. Ryzyko kredytowe rośnie również w wyniku pogorszenia koniunktury w gospodarce.
W związku z ponoszeniem ryzyka konieczne jest tworzenie w bankach zabezpieczeń określonych jako rezerwy. REZERWA to skalkulowane ryzyko.
Rezerwy mogą mieć charakter ogólny i celowy. Do kategorii REZERW O CHARAKTERZE OGÓLNYM należy:
•    rezerwa na ryzyko ogólne – tworzona zgodnie z prawem bankowym, w ciężar kosztów, służąca pokryciu ryzyka związanego z prowadzeniem działalności bankowej. Rezerwa może być tworzona corocznie.
•    fundusz ryzyka ogólnego – tworzony z zysku do podziału.
Druga kategoria to REZERW O CHARAKTERZE CELOWYM – tworzona zgodnie z ustawą o rachunkowości, w ciężar kosztów na podstawie zindywidualizowanej oceny ryzyka należności. Rezerwy te to odpis równoważący skutki ryzyka. Do utworzenia rezerw celowych konieczne jest określenie ekspozycji kredytowej. Ekspozycja kredytowa to bilansowe należności:
a.    z tytułu kredytów i pożyczek;
b.    skupionych wierzytelności, czeków i weksli;
c.    zrealizowanych gwarancji, innych wierzytelności o podobnym charakterze oraz udzielone zobowiązania pozabilansowe o charakterze i gwarancyjnym z wyłączeniem odsetek i prowizji, także kapitalizowanych.
KRYTERIA KWALIFIKACJI EKSPOZYCJI KREDYTOWYCH DO POSZCZEGÓLNYCH KATEGORII RYZYKA
I – KRYTERIUM TERMINOWOŚCI
Kryterium to odnosi się do wszystkich rodzajów ekspozycji kredytowych i dzieli je na ekspozycje:
•    wobec Skarbu Państwa
•    wobec osób fizycznych na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą lub prowadzeniem gospodarstwa domowego.
EKSPOZYCJE KREDYTOWE WOBEC SKARBU PAŃSTWA dzieli się według powyższego kryterium na:
•    „normalne” – opóźnienie w spłacie nie przekracza roku;
•    „wątpliwe” - opóźnienie w spłacie przekracza jeden rok i nie przekracza 2 lat;
•    o nieokreślonym terminie płatności, dla których okres od momentu klasyfikacji nie przekracza roku;
•    „stracone” - opóźnienie w spłacie przekracza 2 lata;
•    o nieokreślonym terminie płatności, dla których okres od momentu powstania zobowiązania Skarbu Państwa do momentu klasyfikacji przekracza rok;
•    wszelkie ekspozycje kredytowe sporne.