Dodał admin, 2007-12-02 Autor / Opracowanie: Studentka_1984

Banki powinny oferować swoim akcjonariuszom, obecnym i potencjalnym inwestorom, konkurencyjną rentowność inwestycji. Oznacza to, że stopa zwrotu z kapitału powinna być wyższa niż stopa inflacji

Efektywność każdego produktu bankowego można scharakteryzować przez:
• przychodowość wyrażoną przez efektywne oprocentowanie w skali roku
• udział w sumie przychodów; udział ten stanowi wagę, która określa jak dany produkt wpływa na kształtowanie się przychodów
• marżę jednostkową, czyli różnicę między kosztem finansowania aktywów i przychodowością danego instrumentu
• wskaźnik efektywności –stanowiący relatywny miernik efektywności- jest wynikiem pomnożenia marży przez udział w sumie przychodów. Wskaźnik ten określa wpływ poszczególnych produktów na kształtowanie się wyniku finansowego.
Wielkość marży czy dochodowości nie pozwala na określenie faktycznego wpływu na kształtowanie wyniku finansowego z uwzględnieniem skali danego instrumentu. Instrument finansowy charakteryzujący się wysoką marżą czy przychodowością i niskim udziałem jest mniej ważący od instrumentu z mniejszą marżą, a wyższym udziałem.
Kalkulacja marży na pokrycie kosztów działania= koszty działania/pasywa razem. Uzyskana marża oprócz kosztów działania powinna pokryć też inne koszty, np. rezerw celowych, kwoty prowizji. Sposób wyliczenia zawsze będzie wynikiem odniesienia kosztów do sumy wszystkich funduszy. Po otrzymaniu średniego kosztu finansowania można porównać efektywność poszczególnych produktów, dokonując zestawienia i wyliczając dodatkowo wskaźnik efektywności. Przychodowość czy marża jednostkowa, podobnie jak kosztowość nie pozwalają na określenie wpływu na wynik finansowy z uwzględnieniem skali prowadzonych operacji dla danego produktu. O tym informuje wskaźnik efektywności. Odpowiedni poziom skali operacji pozwoli zwiększyć wynik finansowy nawet przy relatywnie niskim poziomie marży dla poszczególnego produktu.
W przypadku porównywania przychodowości i kosztowości pozycji bilansowych znajdujących się w podobnych pasmach płynności może wystąpić marża ujemna. Mogłoby to sugerować konieczność wycofania z oferty produktu aktywnego (zbyt niska przychodowość) bądź pasywnego (zbyt duża kosztowość). Zatem metodologia zakładająca, że o efektywności decyduje z jednej strony przychodowość instrumentu aktywnego a z drugiej koszt jego finansowania rozumiany jako średni ważony koszt pozyskania funduszy powiększony o narzuty z tytułu kosztów działania, rezerw, itp. pozwala ustalić pewną wartość graniczną dla poszczególnych produktów. W sytuacji gdy dochodowość produktu zbliży się do wartości granicznej, należałoby rozważyć możliwość zwiększenia dochodów przez podniesienie stopy procentowej, w przypadku dużego popytu i korzystnej sytuacji rynkowej lub obniżenia kosztowości przy obniżającym się popycie. Gdy jednak popyt na inne produkty aktywne jest duży, nie należałoby ograniczać źródeł finansowania przez obniżenie stopy procentowej. W takim przypadku można rozważyć wycofanie produktu z oferty banku.
Analiza rentowności produktów w bankach dostarcza szereg przykładów produktów nierentownych. Jednak nie mogą być one wycofane z oferty produktowej z uwagi na pozycję konkurencyjną banku. Zwykle są to produkty zagregowane z innym produktem lub komplementarne do produktów wysoko rentownych.
Można tez badać efektywność każdej transakcji, porównując ją z transakcją alternatywną. Transakcją alternatywną dla pozyskania depozytu od klienta jest pobranie depozytu z rynku międzybankowego. Dla kredytu transakcją alternatywną jest lokata na rynku międzybankowym, przy czym w przypadku aktywu należy w kalkulacji uwzględnić czynnik ryzyka.