Dodał admin, 2007-11-18 Autor / Opracowanie: Paweł Stasiak

Książkę, którą wybrałem o wychowaniu, nosi tytuł: O Prawie Harcerskim Przy Ognisku, autorem tej ksiązki jest W. Hauser, została wydana w Warszawie w 1998r przez Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej

 Miała to być „Wielka Gra”, jak wiele lat później o polskim harcerstwie pisał Aleksander Kamiński. U jego podstaw leżało stwierdzenie Baden-Powella o przynęcie, wędce rybaku i rybce, na końcu wędki powinna znaleźć się przynęta, którą lubi ryba, a nie rybak. Stad cały proces wychowania skautowego został ubrany w zasady gry atrakcyjnej dla młodych ludzi. Protest przeciwko życiu w dużych miastach wyprowadził skautów na łąki, do lasów i nad jeziora. Troska o przyrodę, wtopienie się w jej rytm na wycieczkach i obozach stały się podstawą harcerskiego puszczaństwa i współczesnych programów wychowania ekologicznego. Fundamentem ruchu skautowego była i jest nadal służba bliźnim, wyjście do wszystkich potrzebujących pomocy. Harcerskie wychowanie obywatelskie objęło także charakter, zdrowie i siłę oraz prace ręczne i zręczność.
Celem pracy harcerskich zastępów i drużyn nie jest zabawa, zapełnienie wolnego czasu, rozrywki, a jedynie wychowanie, kształtowanie charakteru przez stawienie wysokich wymogów etycznych i moralnych, przez wzór osobowy wychowawcy, przez podejmowanie służby. W roku 1911 Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” tak oceniło wartości wychowawcze skautingu; „ Skauting to system wychowawczy, mający na celu wykuwanie najlepszych charakterów w wielu, gdzie grunt po temu najpodatniejszy- to organizacja o wysokim poziomie moralnym, wyrabiająca w społeczeństwie najsilniejszą dźwignię każdej pracy społecznej, bo ludzi dzielnych fizycznie, a zdrowych moralnie, umiejących dać sobie radę w każdym wypadku, a ożywianych w swym działaniu szlachetną ideą pracy dla swoich i wysokim poczuciem narodowym.
Organizacja ta, to zrzeszenie młodzieży pełnej samozaparcia, karnej a ufnej w swe siły, obcej wszelkiemu egoizmowi, umiejącej słuchać i pełnić swe obowiązki, ale i umiejącej działać; to zrzeszenie młodych, ceniących swą godność i wartość społeczną, którym przyświeca zawsze myśl o pracy dla Ojczyzny – to młodzież która ma łączyć w sobie ducha i ciała, m być dzielną umysłowo i fizycznie. Harcerstwo jako zakon rycerski, gdyż wyrazem dążeń tej młodzieży są prawa (harcerskie), gdyż ślubuje im posłuszeństwo a gotowość niesienia zawsze pomocy bliźnim.
Dla Harcerza uroczystym momentem jest składanie Przyrzeczenia Harcerskiego, jest deklaracją woli. Dla wychowawcy słowa „ Mam szczerą wolę całym życiem pełnić służbę Polsce i Bogu, nieść chętną pomoc bliźnim i być posłusznym Prawu Harcerskiemu” formułują cztery wskazania programu wychowawczego:
1). Religijność (służba Bogu),
2). Patriotyzm (służba Polsce),
3). Braterstwo (służba bliźnim),
4). Praca nad sobą, samowychowanie (posłuszeństwo Prawu Harcerskiemu).
Na całym świecie wychowaniem skautowym jest objętych kilkanaście milionów młodych ludzi. Po za bardzo czytelną ideą, o sukcesie skautingu (harcerstwa) decyduje przyjęta przez niego, aktualna i stosowana do dzisiaj, metoda.
W najbardziej chyba syntetyczny sposób została ona opisana w latach II wojny światowej dla potrzeb ówczesnego kształcenia podharcmistrzowskiego. Na tzw. Rękę metodyki składają się:
RAMIĘ-czyli świeże powietrze (przyroda, Zycie polowe),
DŁOŃ-dobrowolność (oddziaływanie od wewnątrz), praca nad sobą, wskazania, a nie zakazy,
DUŻY PALEC-czyli system zastępowy (małe naturalne grupy, duch zastępu, szkoła przodownictwa, karność wobec rówieśnika),