Dodał admin, 2007-11-18 Autor / Opracowanie: Paweł Stasiak

Zdarzyło się kiedyś, że dwóch młodych brodatych radykałów, dziś może niektórzy powiedzieliby-ekstremistów, przystąpiło do tajnej- można powiedzieć, że dzisiaj to by była nielegalna organizacja

 Braterstwo w tym, więc ujęciu jawi się jako nieodzowny, wręcz konieczny warunek życia całego pełnego człowieka i ludzkości uświadamiającej sobie własne człowieczeństwo. Jest to warunek trzeci z podstawowych warunków osiągnięcia jakbyśmy to powiedzieli językiem młodego Marksa- przez człowieka własnej istoty, gatunkowej istoty. Dwa pozostałe warunki organizacji życia społecznego, to wolność i równość. Sama, bowiem wolność owocuje niewolą „słabszych” słabszych powszechną nierównością na korzyść „silniejszych”. Sama zaś równość może z kończyć się równością ludzi w nędzy lub niewoli. Chociaż wielu badań ponoć wynika, że ludzie chętniej godzą się na równość w nie-woli niż na wolności w nie-równości. A więc wolność i równość bez braterstwa mogą smutnie zakończyć przygodę ludzi; Społeczność ludzi będzie zbiorowością ponad albo właścicieli siły roboczej, samolubów, albo „narzędzi”. Tylko braterstwo może harmonijnie zestroić wolność z równością, ponieważ wolność i równość są tylko formą istnienia życia, funkcjonowania ludzi i społeczności, którą wypełnić treścią może tylko braterstwo to budowanie sytuacji społecznej, także w skali w całej ludzkości, eliminującej źródła klasowych i grupowych różnic między ludźmi „ Starych”, czyli jak zwykle rozpiętych pomiędzy altruizmem egocentryzmem, wzniosłością i małością, poświeceniem i podłością, a więc „naciągniętych” na kopyto odwiecznych altruizmem i wiecznych ludzkich namiętności-dla innych ludzi, dla człowieczeństwa i w człowieczeństwie, co raz powszechniej „odnajdywanym” przez jednostki i grupy ludzkie dzięki właśnie „dopinaniu” ostatniej klamry Braterstwa- łańcucha wykutego potęgą ludzkiego umysłu, a wciąż przerywanego Małością ludzkich serc i siłą interesów wszelakich. To wmontowywanie idei Braterstwa w struktury i instytucje życia publicznego i międzynarodowego, a więc nasycenie ich mozolne formowaną normą głoszącą , że miarą człowieka jest jego indywidualno-społeczne człowieczeństwo budowane dopiero człowieczeństwo ( a może odnajdywane?) Miara ta może być oczywiście ustanowiona w rezultacie długotrwałego, pełnego sprzeczności i konfliktów uzgadniania konieczności uspołecznienia jednostki z koniecznościami humanizacji społeczeństwa.
Czy tak rozumiane braterstwo jest utopią? Nie sądzę. Sądzę natomiast, że jest koniecznością. Bo jest jedyną alternatywną samozagłady gatunku ludzkiego w wojnie nuklearnej i samozniszczenia w konflikcie z przyrodą. Nie jest ono rzewnym sentymentalizmem, ani abstrakcyjnym nakazem „miłości bliźniego”. Jest tylko odczytywaniem tropów ludzkiej historii, beznamiętnym rachunkiem strat i zysków współczesności, nieśmiałą próbą odczytania symptomów przyszłości. Dlatego sadzę, że skorupa idei Braterstwa pęka, że ludzkość stoi przed koniecznością jej transformacji w Rewolucje Braterstwa. Że Rewolucja Braterstwa nie jest już „widmem europy”, lecz realnością i to dla całego świata. Jeśli ludzkość jej nie rozpocznie to zginie.
Biorąc w ręce Manifest Komunistyczny, Manifest Rewolucji, to w tedy sięgamy do jego korzeni czyli do Rewolucji Wolności, a czytając go, zobaczymy jego słowa, sformułowania, wywody w nim zawarte, są przejrzyste , jak przedziera przez nie następna formacja ludzkich dziejów: Rewolucja Braterstwa, i to też jest miarą wielkości myśli dwóch młodych niemieckich radykałów i miarą ich trwałości.