Dodał admin, 2007-10-31

W połowie lat osiemdziesiątych pojawiła się architektura W połowie lat osiemdziesiątych pojawiła się architektura RISC (Reduced Instruction Set Computer).

MMX oferuje również rozmaite funkcje pomagające programistom unikać rozgałęzień kodu. Ogranicza dzięki temu zatrzymywanie potoku, które występuje wówczas gdy procesor musi pobrać kod z nieoczekiwanego miejsca i które pogarsza wydajność przetwarzania. Na przykład arytmetyka MMX „z nasycaniem” ogranicza wartość funkcji matematycznych, wykluczając kłopotliwe przepełnienia numeryczne. MMX umożliwia także programistom korzystanie z masek dzięki którym rozkazy są wykonywane tylko na niektórych elementach umieszczonych w 64-bitowym rejestrze. Rozkazy MMX w większości są wykonywane w ciągu jednego cyklu zegara. W logice równoczesnego wykonywania przez PENTIUM dwóch rozkazów kwalifikują się zatem jako rozkazy proste i mogą w pełni wykorzystywać supersakalarne możliwości procesora.

PENTIUM PRO, PENTIUM II
Znaczna część procesora wyglądała w obu tak samo. W przypadku PENTIUM PRO umieszczenie w jednej obudowie procesora i zewnętrznej pamięci cache spowodowało, że kość można było testować dopiero po zmontowaniu całości. Często okazywało się, że znaczną część roboty wykonano niepotrzebnie, bo procesor nie nadawał się do niczego. W efekcie PENTIUM PRO było bardzo drogie. Intel wprowadził więc na rynek PENTIUM II, różniące się głównie sposobem montażu (dwie niezależne części zamocowane do wspólnej płytki) i złączem. Zniknęły nóżki spod brzuszka, teraz procesor wygląda jak kartridż do
C64, z wystającym od spodu złączem krawędziowym.
Procesor PENTIUM II łączy w sobie 32-bitową architekturę procesora Pentium Pro z techniką MMX. Jądro procesora o powierzchni 203 mm2 zawiera 7,5 mln tranzystorów. Do jego wykonania zastosowano zaawansowaną architektórę P6 Intela w technice 0,35 mikrona. Pentium II stanowi moduł osłonięty plastikowo-metalową obudową i zakończony złączem krawędziowym typu SEC (single edge contact). Elementy wchodzące w skład P II są montowane (montaż powierzchniowy) na płytce drukowanej o wielkości zbliżonej do najnowszych tefonów komórkowych. Procesor ten jest w pełni zgodny z systemami operacyjnymi, takimi jak MS-DOS, Windows 3x, Windows NT, OS/2, Windows 95,98, Unix Ware, SCO Unix, OPENSTEP oraz Sun Solaris
Charakteryzuje się m.in.:
• Nową, dynamiczną techniką wykonywania rozkazów (DTE- Dynamic Execution Technology), pozwalającą na przyspieszenie wydajności procesora dzięki zwiększeniu ilości danych przetwarzanych w jednostce czasu.
• Przetwarzaniem potokowym (Superpipelining), składającym się (w przybliżeniu) z 12 poziomów (Pentium-5; Pentium MMX-6).
• Nową; architekturą (po raz pierwszy zastosowaną w Pentium Pro), nazwaną Dual Independent Bus (D.I.B.), która składa się z dwóch, niezależnych od siebie magistrali: magistrali pamięci podręcznej L2 oraz magistrali systemowej, przeznaczonej dla układów grafiki, pamięci oraz urządzeń I/O.
• Wewnętrzną pamięcią podręczną L1 o pojemności 32 KB, która podzielona jest na pamięci rozkazów (obie po 16 KB) i która pracuje z tą samą szybkością co procesor.
• Zewnętrzną pamięcią podręczną L2 o pojemności 512 KB, która pracuje z częstotliwością o połowę niższą niż sam procesor (np.: z procesorem 300 Mhz działa z szybkością 150 Mhz). Pamięć L2 zbudowana z dostępnych na rynku układów Burst SRAM, połączona jest z procesorem 64- bitową wydzieloną szyną danych.
• Techniką MMX przyspieszającą przetwarzanie dźwięków, obrazów wideo i grafiki oraz szyfrowanie i kompresowanie danych.