Dodał admin, 2007-08-05 Autor / Opracowanie: Marcin D.

Sieć bezprzewodowa używa fal elektromagnetycznych (radiowych lub podczerwonych) do wysyłania i odbierania danych z jednego punktu dostępowego do drugiego przez medium, jakim...

V. Technologia sieci bezprzewodowych.

Instalatorzy sieci bezprzewodowych mają duży wybór rozmaitych technologii przy projektowaniu rozwiązań bezprzewodowych. Każda z nich ma swoje zalety, ale i ograniczenia.

1. Technologia wąskiego pasma (ang. Narrow Band).
Wąskopasmowy system radiowy nadaje i odbiera informacje na określonej częstotliwości radiowej. Polega to na tym że zarówno nadajnik jak i odbiornik pracują w tym samym wąskim paśmie częstotliwości, sygnał rozprzeszczenia się na znacznym obszarze co pozwala na przenikanie przez przeszkody. Niepożądane przesłuchy pomiędzy kanałami komunikacyjnymi są eliminowane poprzez przydzielanie użytkownikom określonych pasm częstotliwości.
Wadą tego rozwiązania są zakłócenia, które mogą być spowodowane przez odbicia sygnału
i inne urządzenia radiowe. Sieci te osiągają szybkość transmisji rzędu kilkunastu kbit/s.
Prywatna linia telefoniczna jest podobna do częstotliwości radiowej. Każdy dom w okolicy ma swą własną linię telefoniczną. Ludzie w jednym domu nie mogą słyszeć rozmowy z innej linii. W systemie radiowym, prywatność i brak nakładania się sygnałów osiąga się przy użyciu oddzielnych częstotliwości radiowych. Odbiornik radiowy odfiltrowuje wszystkie sygnały radiowe oprócz sygnału o określonej dla niego częstotliwości.

2. Technologia szerokiego widma (ang. Spread Spectrum).
Większość sieci bezprzewodowych używa technologii szerokiego widma. Została opracowana
na potrzeby wojska do użycia w stabilnych i bezpiecznych systemach komunikacyjnych
o krytycznym znaczeniu. Technologia Spread-spectrum jest zaprojektowana tak by poświęcić prędkość transmisji (wydajność) na rzecz niezawodności, integralności i bezpieczeństwa.
Polega ona na generowaniu sygnału w szerokim paśmie częstotliwości, której chwilowy rozkład określany jest za pomocą kodu, wspólnego dla nadajnika i odbiornika. Innymi słowy, większa część całkowitej przepustowości jest zużywana w porównaniu z transmisją wąskopasmową, lecz dzięki temu sygnał jest w efekcie "głośniejszy" i łatwiejszy do odbioru, jeśli odbiornik zna parametry nadawanego sygnału. Moc sygnału jest tu niewielka, a szybkości transmisji wynosi przeciętnie 250 kbit/s.
Jeśli odbiornik nie jest dostrojony do właściwej częstotliwości, sygnał szerokiego widma wygląda
dla niego jak szum tła.

Są dwa rodzaje (modulacje) technologii szerokiego widma:

a) szereg bezpośredni w widmie rozproszonym DSSS (ang. Direct Sequence Spread Spectrum).
Generuje nadmiarową sekwencję bitów, do każdego wysyłanego bita.Ta dodatkowa sekwencja nazywana jest chip (lub kod wtrącony – chipping code). Im dłuższy chip, tym większa szansa,
że oryginalne dane będą odebrane (oczywiście pochłania więcej pasma). Nawet, jeśli jeden
lub więcej bitów w kodzie chip jest utracony podczas transmisji, techniki statystyczne zaimplementowane w odbiorniku pozwalają na odtworzenie danych bez potrzeby retransmisji.
Dla niepożądanego odbiornika, DSSS wygląda jak szerokopasmowy szum o niskiej mocy i jest ignorowany przez większość wąskopasmowych odbiorników.