Dodał admin, 2007-08-05 Autor / Opracowanie: Marcin D.

Sieć bezprzewodowa używa fal elektromagnetycznych (radiowych lub podczerwonych) do wysyłania i odbierania danych z jednego punktu dostępowego do drugiego przez medium, jakim...

Warstwa fizyczna IEEE 802.11
Sieć IEEE 802.11 wykorzystuje nie wymagający koncesji obszar ISM w paśmie 2,4 GHz (od 2400
do 2485 MHz). Na wspólnej warstwie kontroli dostępu do medium MAC (Medium Access Control, jedna z dwóch warstw łącza danych modelu OSI) bazują trzy różne fizyczne warianty sieci
(PHY- Physical Control Layer). Sieć pracująca w podczerwieni korzysta z fal o długości od 850
do 950 nanometrów. Dzięki temu, że wiązka nie jest kierunkowa, nie jest konieczne dokładne ustawienie nadajników i odbiorników tak, aby się "widziały". Maksymalny zasięg takiej instalacji nie przekroczy jednak kilkunastu metrów. Dwie alternatywne sieci radiowe PHY (fizyczna warstwa kontrolna, najniższy poziom modelu referencyjnego OSI. PHY odpowiada za kodowanie, dekodowanie i synchronizację na poziomie nośnika.) wykorzystują technikę rozpraszania widma, która pozwala na rozdzielenie sygnału na szeroki zakres częstotliwości.

Bezpieczeństwo sieci IEEE 802.11
W celu ochronę przed zakłóceniami stosuje się zawansowane techniki modulacji sygnału,
zaś podstawowym środkiem ochrony poufności w sieciach tego rodzaju jest frequency hoping,
czyli przełączanie użytkowych częstotliwości nośnych.
Standard 802.11b definiuje następujące poziomy bezpieczeństwa:
 System ID;
 Lista dostępu ACL (ang. Access Control List) zawierająca adresy MAC systemów upoważnionych do dostępu do punktów dostępu;
 RADIUS (ang. Remote Authentification Dial-In User Service) umożliwiający identyfikację użytkownika, a nie stacji;
Przesyłane w sieci mogą być dodatkowo szyfrowane na pomocą standardu WEP (Wire Equivalent Privacy) z 40 lub 128 bitowym kluczem szyfrującym.

802.11a
Standard został wprowadzony 16 września 1999 roku. Określa on zupełnie inną technikę transmisji
w nowym paśmie częstotliwości. Pasmo to zajmuje częstotliwości w zakresie 5,15-5,35GHz oraz 5,725-5,825GHz. Konsekwencją pracy na wyższych częstotliwościach jest zmniejszenie zasięgu
o około połowę. Maksymalna prędkość transmisji w tym standardzie wynosi 54Mbit/s i jest ona główną zaletą tego sprzętu, główną wadą jest brak zgodności z najpopularniejszym standardem 802.11b. 802.11a obejmuje 12 nie zachodzących kanałów, 8 przeznaczonych do pracy w budynkach oraz 4 przeznaczone do pracy między dwoma punktami (point to point).