Dodał admin, 2007-08-05 Autor / Opracowanie: Marcin D.

Sieć bezprzewodowa używa fal elektromagnetycznych (radiowych lub podczerwonych) do wysyłania i odbierania danych z jednego punktu dostępowego do drugiego przez medium, jakim...

Rozwinięciem protokołu MACA jest protokół MACAW, w którym wprowadzono dodatkowe ramki sterujące:
DS — (ang. Data Sending) poprzedzająca rozpoczęcie nadawania danych
ACK — (ang. Acknowledge) potwierdzająca poprawny odbiór ramki danych
RRTS (ang. Request for RTS) wysyłana wtedy, gdy stacja me może wcześniej odpowiedzieć na ramkę RTS z powodu wstrzymywania transmisji.

Protokół BAPU — (Basic Access Protocol solUtions) ma na celu jeszcze sprawniejsze
niż w protokołach MACA eliminowanie zjawiska zakrytej i odkrytej stacji. Rozdzielono tu fizycznie kanał danych i kanał sterujący, przy czym ten drugi ma większy zasięg transmisji. Dzięki temu eliminuje się możliwość interferencji stacji w kanale danych. W protokole używa się pięciu typów ramek sterujących:
RTS - (ang. Request To Send) czyli zgłoszenie gotowości do nadawania
CTS — (ang. Ciear To Send) czyli zgłoszenie gotowości do odbioru
DS — (ang. Data Sending) poprzedzająca rozpoczęcie nadawania danych
NCTS — (ang. Not Ciear To Send) zgłoszenie braku gotowości do odbioru, np. wysyłana wtedy,
gdy stacja jest w zasięgu innej transmisji danych
ACK — (ang. Acknowledge) potwierdzająca poprawny odbiór ramki danych


IV. Najpopularniejsze standardy sieci bezprzewodowych.

802.11
Standard ten został przedstawiony przez Komitet Elektryków i Elektroników (IEEE - Institute
of Electrical and Electronics Engineers) w 1997 roku i określany jest jako DFWMAC (Distributed Foundation Wireless MAC). Umożliwia budowę sieci ad hoc oraz wielokomórkowych. Ad-hoc,
czyli tryb "improwizowany" jest to połączenie dwóch lub więcej kart sieciowych ze sobą
bez wykorzystywania punktu dostępowego (Access Point'a). W ustawieniu takim, jedna z kart pracuje w trybie rozgłaszania SSID, a inna dzięki temu może ją wykryć i się do niej podłączyć. Standard wykorzystuje częstotliwości z zakresu 2,4-2,4835 GHz. 802.11 zapewnia prędkość transmisji danych od 1 lub 2Mbit/s do 11 Mbit/s. Maksymalna odległość pomiędzy urządzeniami nadawczymi ściśle zależy od jakości podzespołów wyprodukowanych przez producenta. Ogólnie przyjmuje się wartość 30-60 m w pomieszczeniach zamkniętych i do kilkuset metrów na otwartej przestrzeni
przy komunikacji niezależnej. Przy użyciu HUB-ów AP promień pokrycia zwiększa się dwukrotnie. Dzisiaj rzadko już stosowana, nadaje się wyłącznie do udostępniania Internetu.
Niemal natychmiast po powstaniu standardu pojawiły się głosy, że oferowane prędkości są zbyt niskie, więc rozpoczęto prace nad szybszymi standardami. W komitecie powstał rozłam, przez
który w roku 1999 utworzono dwa nowe standardy: 802.11a oraz 802.11b.
Aktualnie urządzenia 802.11 mimo tego że są tanie są praktycznie niespotykane, wynika to zapewne
z bardzo małych maksymalnych prędkości transmisji oraz z tego że nie są one już produkowane