Dodał admin, 2007-08-05

Pierwotnie sauna była miejscem kąpieli, lecz ponieważ było to jedyne czyste pomieszczenie z obfitą ilością wody, służyło także jako miejsce porodów i leczenia chorych. (lobuuuz)

Siła bodźca cieplnego zależy od ilości ciepła (promieni podczerwonych), jaką przyjmie ciało od otoczenia - rozgrzanego pieca powietrza i ścian- w jednostce czasu. Odczyn jest tym silniejszy im większa jest różnica cieplna sauny i wody służącej do ochłodzenia pod prysznicem w basenie czy przeręblu.
Odczyn na bodźce cieplne zależy również od stopnia szybkości zmian bodźca cieplnego, dlatego też stosuje się nagłe zanurzenie ciała w lodowatej wodzie, po uprzednim mocnym jego rozgrzaniu. Zanurzenie całego ciała stosuje się z tego względu, iż odczyn będzie tym silniejszy im większa będzie powierzchnia ciała, na którą czynnik cieplny wywierać będzie swoje działanie. Badania wykażą, że przy powtórnym zastosowaniu bodźca o tej samej temperaturze, siła odczynu ogólnego osłabia się, ponieważ ustrój przystosowuje się do jego działania. Pamiętać powinniśmy, więc o stopniowaniu bodźców zimna i gorąca oraz rozszerzaniu różnic (amplitudy; między najwyższą temperaturą nagrzania i oziębienia. O tym, czym jest „odczyn" organizmu miejscowy i ogólny —nieco dalej.

W celu spotęgowania bodźca cieplnego po ponownym wejściu do komory cieplnej polewa się rozpalone kamienie pieca wodą. Jej ilość uzależniona jest od tego, jaką wielkość wilgotności chcemy uzyskać. Im większe pomieszczenie oraz stopień nagrzania powietrza tym większą ilość wody musimy wylać na kamienie.
Niedosyt fizyczny powietrza powiększa się, bowiem wraz ze wzrostem temperatury - tzn., że im wyższa temperatura, tym więcej pary widnej może przyjąć jednostka objętościowa powietrza. Jeżeli więc chcemy, aby ciepło pary wodnej spotęgowało odczyn cieplny ustroju, to ilość pary wrednej w powietrzu wzrosnąć musi wyczuwalnie. Ma to być, bowiem bodziec cieplny a nie rytuał lania wody na kamienie. Nagły wzrost zawartości pary wodnej w powietrzu wytrzymać mogą jedynie osobnicy o dużej wydolności fizycznej ustroju. Po wylaniu wody na kamienie, największy wzrost ilości pary wodnej obserwuje się pod sufitem. Kto chce nagrzać swoje ciało do granic wytrzymałości, ten szukać powinien maksymalnej ciepłoty na najwyższej ławie. Po pobraniu ciepła zakumulowanego w parze wodnej i ponownym zapoceniu się raz jeszcze ochładzamy ciało zimną kąpielą. Zabiegi takie
powtórzyć możemy trzykrotnie, tzn. że trzy razy doprowadzamy ciało do zapocenia. Raz bez udziału pary, dwa razy z wylaniem wody na rozgrzane kamienie. Następnie należy ciało ochłodzić i chwilę odpocząć (10-20 minut), pobrać masaż i uzupełnić ubytek płynów w organizmie. Dodać tu trzeba, że oddychanie na zmianę gorącym i zimnym powietrzem podczas przejścia np. z komory grzejnej sauny do jeziora, dla pobrania zimnej kąpieli ma również duże znaczenie bodźcowe dla organizmu. Gorące powietrze sauny oddziaływując na powierzchnię skóry i błony śluzowe dróg oddechowych, powoduje podwyższenie temperatury organizmu do około 38°C a nawet 39,7°C.
Gdybyśmy po wyjściu z sauny nie zastosowali zabiegów ochładzających, to temperatura ciała może się utrzymać na tak wysokim poziomie od 30 minut do półtorej godziny.
Zbytnie przedłużanie pobytu w komorze grzejnej sauny przy niskiej sprawności termoregulacyjnej ustroju, może doprowadzić do wystąpienia objawów przegrzania. Lekkomyślne przekroczenie poziomu wytrzymałości cieplnej organizmu obserwowane u korzystających z sauny w wyniku przedłużenia czasu pobytu w jej wnętrzu, (kto wytrzyma dłużej), lub wystawienie ciała na wyższe temperatury niż jesteśmy w stanie to wytrzymać, (kto dłużej leżeć będzie na najwyższym stopniu ławy), powoduje między innymi zwiększenie podstawowej przemiany materii oraz przesunięcie równowagi kwasowo-zasadowej organizmu w kierunku kwaśnej. Ogrzana krew oraz produkty przemiany materii o charakterze kwaśnym powodują podrażnienie wyższych ośrodków wegetatywnych ustroju i wywołują wzrost ciśnienia krwi, przyśpieszenie tętna, szybkości oddechu oraz dalsze zwiększenie podstawowej przemiany materii prowadzące do wystąpienia zmian zarówno w obrazie jak i chemizmie krwi. Zamiast uwolnić mięśnie od, produktów zmęczenia", przyczyniamy się nieświadomie do dalszego ich zwiększania a zamiast doskonalić reakcje termoregulacyjne ustroju, doprowadzamy do ich rozregulowania.