Dodał admin, 2007-10-26 Autor / Opracowanie: MonikaKulińska85

Rynek pracy jest systemem regulacji, w skład tego systemu wchodzą prawa popytu i podaży na pracę, mniej czy bardziej złożone okoliczności wyznaczające poziom wynagrodzeń,

Kolejny artykuł jest przygotowany przez Z. Wiśniewskiego Wiśniewskiego dotyczy deregulacji rynku pracy w krajach Unii Europejskiej. Ocenia on stan rzeczy w poszczególnych krajach Unii, ale również na zróżnicowanie procesów nich zachodzących.
M. Kabaj próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy deregulacja rynku pracy umożliwi utworzenie 2 mln miejsc pracy do 2010r. stwierdza też, że Polska należy do krajów o wysokiej elastyczności rynku pracy i w związku z tym nie należy oczekiwać, że deregulacja zwiększy istotnie zatrudnienie oraz zmniejszy bezrobocie. A w Polsce ani zbyt wysokie podatki, ani koszty pracy, czy sztywność kodeksu pracy nie wpłynęły na wzrost bezrobocia.
W drugiej części E. Kryńska wnioskuje, że deregulacja pogłębia segmentację rynku pracy nie zawsze korzystnie z punktu widzenia pracobiorców, pracobiorców także prowadzi do powstania mniej lub bardziej wyraźnych barier zatrudnienia.
Z. Czepulis-Rutkowska omawia nietypowe formy zatrudnienia i systemy emerytalne. Nietypowe formy zatrudnienia prowadzą do obniżenia pozapłacowych kosztów pracy, ale jednocześnie prowadzi to do ograniczenia możliwości finansowania zabezpieczenia społecznego, w tym świadczeń emerytalnych.
J. Wratny omawia nietypowe formy zatrudnienia z punktu widzenia potrzeby ingerencji państwa. Wyraźnie oddziela rozszerzenie się umów cywilno-prawnych jako konieczność zapewnienia niezbędnej ochrony świadczącym pracę poprzez nietypowe świadczenia pracy.
Trzecią część publikacji otwiera artykuł J. Gardawskiego dotyczy prezentacji opinii pracodawców i pracobiorców pracobiorców małych i średnich przedsiębiorstw prywatnych na temat deregulacji rynku pracy. Pokazuje on krytyczny stosunek pracodawców do oficjalnych regulacji państwa w sferze działalności gospodarczej. Wynika to z poczucia, że normy, którymi państwo próbuje regulować rzeczywistość, są nieżyciowe, zbyt wyśrubowane z punktu widzenia małych i średnich przedsiębiorstw. Na to nakłada się też świadomość słabości instytucji kontrolujących przestrzeganie tych przepisów. W rezultacie normy oficjalne mają niewielkie znaczenie praktyczne. Sprzyja temu możliwość łatwego zastępstwa pracownika lub zatrudnienia go na „czarno”. Tylko w przypadku niewielkiej grupy przedsiębiorstw prywatnych, przeważnie zaawansowanych technologicznie, regulacje prawne są respektowane, choć i to nie odnosi się do reguł podatkowych.
W następnym artykule, autorka W. Kozek jest za wprowadzeniem do firm regulacji wewnętrznych, ułatwiają przystosowanie kosztów funkcjonowania do sytuacji firmy, pracodawcom chodzi zatem o zwiększenie możliwości działania na wewnętrznym rynku pracy (płace, czas pracy, zwolnienia itd.).
Problem regulacji, zwłaszcza do odniesieniu małych i średnich przedsiębiorstw, polega wyłącznie na zobowiązaniach formalno-prawnych. Lecz na tym, czy partnerzy dotrzymują swoich zobowiązań. Zdaniem Kazimierza W. Frieske w Polsce formalno-prawne mechanizmy regulacji powodują osłabienie regulacyjnych działań zasady wzajemności. Konieczne jest poszukiwanie nie deregulacji, lecz efektywnej regulacji, budowanej również z uwzględnieniem zasady wzajemności – trzeba jednak podkreślić potrzebę określenia i stwarzania warunków, aby zasada ta mogła szerzej zaistnieć w naszej rzeczywistości.
Omawiana praca jest pierwszym, poważnym polskim opracowaniem, które dotyczy różnych form i metod deregulacji, przynosi także sporo nowych
ustaleń. Deregulacja jest warunkiem koniecznym zmian w sferze pracy. Istotne wydaje się przy tym uświadomienie nie tylko konieczności likwidacji czy zmiany ograniczeń, ale również wprowadzenie nowych regulacji, ich dostosowanie do zmian w sferze pracy, lepsze powiązanie ze świadczeniami społecznymi