Dodał admin, 2007-10-14 Autor / Opracowanie: Gosiaczek

Przewiduje się, że po przystąpieniu do EU w Polsce nastąpi przyspieszenie tempa wzrostu gospodarczego, co powinno korzystnie wpłynąć również na branżę turystyczną, zwiększając popyt na jej usługi

 Specyficzne regulacje prawne dotyczące usług hotelarskich
Jak już zostało wcześniej wspomniane, Unia Europejska nie ma bezpośrednich kompetencji do wprowadzania regulacji prawnych w dziedzinie turystyki, w tym również w hotelarstwie. Przyjęto w tym obszarze jedynie dwa zalecenia, których spełnienie nie jest dla państw członkowskich UE obowiązkowe:
• Zalecenie 86/666 na temat bezpieczeństwa przeciwpożarowego w istniejących hotelach,
• Zalecenie 86/665 na temat ujednolicania systemu informacji hotelowej.
To drugie zalecenie dotyczy ujednolicania rodzaju i zakresu informacji o hotelach, a także symboli graficznych odnoszących się do ich wyposażenia, podawanych w informatorach hotelowych. W Polsce te kwestie nie są regulowane żadnym aktem prawnym i również w przyszłości nie przewiduje się jego wydania.
W Polsce świadczenie usług hotelarskich jest uregulowane przez wspomnianą wcześniej ustawę z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz.U. z 1997 r. nr 133, poz. 884 z późn. zm.). Ustawa ta zawiera przepisy wprowadzające do polskiego prawa wymagania UE z dziedziny ochrony konsumenta (nabywcy usług turystycznych w formie pakietu), jednakże w części dotyczącej usług hotelarskich stanowi wyłącznie prawo krajowe. Na poziomie Unii Europejskiej nie ma i prawdopodobnie nie będzie żadnego jednolitego systemu regulacji w dziedzinie zaliczania hoteli do określonych kategorii, ich wyposażenia, kwalifikacji personelu. W poszczególnych państwach członkowskich UE istnieją w tej dziedzinie odmienne przepisy, często bardzo się od siebie różniące. Czasami nie są to przepisy prawa, lecz powszechnie stosowane wytyczne samorządu gospodarczego działającego w branży hotelarskiej. Podczas prac nad polskimi przepisami dotyczącymi usług hotelarskich wykorzystywano doświadczenia krajów członkowskich UE w tej dziedzinie, szczególnie biorąc pod uwagę te rozwiązania, które są powszechnie stosowane. Podkreśla się, że funkcjonowanie wiarygodnego systemu standaryzacji i kategoryzacji usług hotelarskich jest istotne ze względu na konieczność ułatwienia klientom dokonania wyboru zakwaterowania zgodnego z ich oczekiwaniami. Podobnie, przepisy ustanawiające państwowy nadzór nad obiektami oferującymi zakwaterowanie mają na celu przede wszystkim ochronę konsumentów.
świadczenie usług hotelarskich uregulowane jest w rozdziale 5 ustawy o usługach turystycznych. "Usługi hotelarskie" zdefiniowane są w art. 3 pkt. 8 ustawy bardzo szeroko, jako "krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych".
Usługi hotelarskie mogą być świadczone w "obiektach hotelarskich" lub w "innych obiektach". Istnieją następujące rodzaje obiektów hotelarskich: hotele, motele, pensjonaty, kempingi, domy wycieczkowe, schroniska młodzieżowe, schroniska, pola biwakowe. Każdemu obiektowi hotelarskiemu nadaje się kategorię uzależnioną od jego standardu. Dla hoteli, moteli i pensjonatów istnieje pięć kategorii oznaczonych gwiazdkami (*, **, ***, ****, *****), dla kempingów cztery kategorie oznaczone gwiazdkami, dla domów wycieczkowych i schronisk młodzieżowych trzy kategorie oznaczone cyframi rzymskimi (I, II, III).
Zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju i kategorii odbywa się na zasadach dobrowolnych, na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy świadczącego usługi hotelarskie. Dokonywane jest ono przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce położenia obiektu, w formie decyzji administracyjnej. Aby obiekt mógł być zaszeregowany do określonego rodzaju i kategorii, musi spełniać odpowiednie dla tego rodzaju i kategorii wymagania co do wielkości, wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz zakresu świadczonych usług. Wobec obiektu, który nie spełnia tych wymagań i nie uzyskał decyzji o zaszeregowaniu, nie wolno posługiwać się nazwami rodzajowymi obiektów hotelarskich (hotel, motel, itd.) oraz oznaczeniami kategorii, ponieważ podlegają one ochronie prawnej. W takim „niezaszeregowanym” obiekcie usługi hotelarskie mogą być świadczone, pod warunkiem, że spełnia on (tak samo jak właściwe obiekty hotelarskie) odpowiednie wymagania sanitarne, przeciwpożarowe i budowlane, a ponadto minimalne wymagania co do wyposażenia przewidziane dla tego typu obiektów.