Dodał admin, 2007-10-12 Autor / Opracowanie: Dorota Rytko

Rozwój motoryczny człowieka uzależniony jest od pewnych, zmieniających się z wiekiem cech, jak wytrzymałość, czy elastyczność tkanki kostnej

Zagadnieniem motoryczności człowieka zajmowali się przedstawiciele teorii wychowania fizycznego i sportu w bogatym piśmiennictwie.
Z Gilewicz, przez pojęcie sprawności fizycznej rozumie „gotowość organizmu ludzkiego do podejmowania i rozwiązywania trudnych zadań ruchowych w różnych sytuacjach życiowych, wymagających siły, szybkości, wytrzymałości, zręczności, gibkości, zwinności, jak również szeregu nabytych i ukształtowanych umiejętności i nawyków ruchowych, opartych  o odpowiednie uzdolnienia i stan zdrowia.”
Pomiar sprawności fizycznej, podobnie jak również jej podstawowych elementów należy do badań trudnych.
Twórca pierwszego miernika sprawności fizycznej J. Mydlarski podkreślał, że „Badania wszelkiego rodzaju sprawności organizmu jest rzeczą nader trudną, gdyż organizm jest skomplikowaną maszyną i z tego powodu trudno zorientować się, co w istocie ujmują pomiarowe metody badawcze.”
Polski miernik sprawności fizycznej został opracowany w latach trzydziestych przez J. Mydlarskiego i był oparty na pomiarach czasu biegu na dystansie 60m, skoku wzwyż oraz rzucie piłeczką palantową prawą i lewą ręką, przy czym wyniki odnoszono do wzrostu i ciężaru ciała.
Miernik ten był pierwszą oryginalną próbą obiektywnego pomiaru sprawności fizycznej, a wyprzedzało go tylko opracowanie podobnego miernika dla Norwegii wykonane przez Schiötza .
Rozwinięciem polskiego miernika sprawności fizycznej było opracowanie miernika przez Romana Trześniowskiego.
Za podstawę wzięto pomiary skoku w dal, skoku wzwyż, rzutu granatem, rzutu piłeczką palantową,  czasu biegu na dystansie 40m (dla najmłodszych), 60m (dla starszych); w ustalonych normach uwzględniono podział według płci, wieku a także wzrostu i ciężaru ciała.
Również Ludwik Denisiuk  zajmował się opracowaniem miernika sprawności fizycznej. Uwzględnia on w próbie siły rzut piłką znad głowy, w próbie mocy – skok dosiężny, szybkości czas biegu na dystansie 30m (klasy I-III), 40m (klasa IV), 60m klasa V i powyżej, zwinności – bieg z przewrotem na materacu, wytrzymałości  -  przysiady z wyrzutem nóg do tyłu lub bieg na dystansie 300m . Udogodnienie testu Denisiuka polega na możliwości realizowania prób w pomieszczeniu  zamkniętym, co stwarza jednorodne warunki pomiaru