Dodał , 2007-10-09 Autor / Opracowanie: Patryk

Oczyszczalnie przydomowe wymagają dużej działki, pozwalającej na prawidłowe ułożenie drenażu oraz odpowiednich warunków gruntowo-wodnych.

- Oczyszczone ścieki nie zanieczyszczają wód gruntowych,
- Można nimi zasilić ogrodowe oczko wodne, podlewać rośliny itd.,
-Oczyszczone ścieki mogą być rozsączane do gruntu. W pobliżu dobrze zaprojektowanej i wykonanej oczyszczalni nie wyczuwa się przykrych zapachów- nie jest więc uciążliwa dla otoczenia. Koszty eksploatacji ograniczają się najczęściej do wywozu osadów ściekowych co 2-3 lata, zakupu mieszanki bakteryjnej co jakiś czas i w niektórych typach kosztu zużycia prądu do napędu przepompowni. Koszt budowy prostej oczyszczalni zwraca się po kilku latach w stosunku do kosztu eksploatacji szamba.

Sposoby doczyszczania ścieków
Najczęściej spotykanym rozwiązaniem w zakresie doczyszczania jest rozsączanie ścieków w gruncie przy pomocy systemu drenażowego. Jest to rozwiązanie zdecydowanie najtańsze wśród wszystkich oferowanych na rynku. System rozsączania ścieków składa się drenów, czyli rur perforowanych z PVC o przekroju 110 mm, ułożonych co najmniej 0,6 m pod po-wierzchnią terenu w rowach drenażowych. Aby drenaż ten był w stanie rozprowadzić odpowiednią ilość ścieków, ciągi drenarskie muszą mieć właściwą łączną długość. W praktyce przyjmuje się 15 m bieżących drenu na 1 mieszkańca.
Zastosowanie systemu oczyszczalnia ścieków z drenażem rozsączającym warunkowane jest występowaniem wód gruntowych na głębokości co najmniej 1,5 m od linii ułożenia rur drenarskich i odpowiednią przepuszczalnością gruntu.
W przypadku gdy powyższe warunki gruntowo-wodne nie pozwalają na montaż drenażu rozsączającego stosuje się inne rozwiązania.
Nad drenażem nie należy uprawiać roślin o głębokim systemie korzeniowym, gdyż może to spowodować zarastanie sączków. Z biegiem czasu powierzchnia filtrująca ulega zamuleniu, powodując spowolnienie procesów oczyszczania, zakłada się jednak, że prawidłowo wykonany i eksploatowany drenaż nie wymaga czyszczenia ani przekładania przez co najmniej 10 lat.
Do poprawnego funkcjonowania przydomowej oczyszczalni ścieków potrzebne jest zapewnienie właściwego jej napowietrzenia. Uzyskuje się to najczęściej przez zastosowanie wentylatora dynamiczno-wiatrowego umieszczonego na przewodzie wentylacyjnym pionu kanalizacyjnego. Zamontowany wentylator zwiększa cyrkulację powietrza, zapobiegając tym samym pojawianiu się przykrych zapachów w pobliżu pokryw rewizyjnych osadnika gnilnego. W miejscach gdzie niedostateczna przepuszczalność gruntu lub wysoki poziom wód gruntowych uniemożliwiają zastosowanie drenażu rozsączajacego stosuje się alternatywne
metody doczyszczania ścieków.
Jedną ze stosowanych metod doczyszczania, jest filtr piaskowo-żwirowy o przepływie pionowym. Od drenażu rozsączającego różni się tym, że dreny układa się pod warstwa piasku w dodatkowej warstwie żwiru usypanego na nieprzepuszczalnej folii. Filtr piaskowo-żwirowy stwarza lepsze warunki do oczyszczania ścieków i zajmuje mniej miejsca
w porównaniu z drenażem rozsączającym.
Nieco inaczej działa filtr piaskowo-żwirowy o przepływie poziomym. Warstwę filtracyjną umieszczoną w uszczelnionym folią wykopie stanowi leżąca na dnie warstwa żwiru i kolejne warstwy piasku o coraz drobniejszej frakcji. W tak zbudowanym filtrze piaskowym, wstępnie oczyszczone ścieki są doczyszczane, a następnie za pomocą drenów odprowadzane do odbiornika.
Kolejną metodą doczyszczania jest doczyszczanie ścieków na złożu biologicznym. W systemie tym ścieki podczyszczone w osadniku gnilnym są kierowane do zbiornika, w którym umieszczone jest złoże biologiczne. W zbiorniku tym następuje zasadniczy proces tlenowego doczyszczania, polegający na absorpcji zanieczyszczeń organicznych zawartych w ściekach przez błonę biologiczną, która w wyniku reakcji biochemicznych powoduje ich mineralizację. Ścieki wypływające ze złoża mogą być zanieczyszczone kawałkami błony biologicznej, stąd wynika konieczność zastosowania osadników wtórnych przed skierowaniem ścieków do odbiornika.