Dodał admin, 2007-10-08 Autor / Opracowanie: Tomasz Bajdan

LASER- urządzenie generujące lub wzmacniające spójne w zakresie widmowym zawartym między daleką podczerwienią a nadfioletem.

Użycie laserów zrewolucjonizowało spektroskopię atomową i cząsteczkową i powiększyło m.in. dokładność pomiarów stałych atomowych, a przez to i uniwersalnych stałych fizycznych. Do badania ultraszybkich procesów i reakcji chemicznych w układach molekularnych i w fizyce ciała stałego służą impulsy światła o czasie trwania rzędu pikosekund, otrzymywane w układach laserowych tzw. metodą synchronizacji modów. Impulsy takie po zogniskowaniu mają gęstość mocy do 1016 W/cm2; trwają prace nad impulsami jeszcze krótszymi femtosekundowymi (rzędu 10–15 s), które otrzymuje się przez skracanie impulsów pikosekundowych. Lasery przyczyniły się do odkrycia i zbadania wielu zjawisk (m.in. bistabilności optycznej, wymuszonej przezroczystości ośrodka, generacji harmonicznych światła, wymuszonego rozpraszania światła), a także spowodowały rozwój nowych dziedzin nauki, takich jak elektronika kwantowa, optyka nieliniowa, holografia, optoelektronika i in. Rozwój techniki laserowej zmierza m.in. w kierunku: uzyskania większych mocy i energii promieniowania, zwiększenia sprawności i niezawodności działania, uzyskania promieniowania spójnego w zakresie rentgenowskim, zastosowania w trójwymiarowym filmie i telewizji oraz do realizowania kontrolowanej syntezy termojądrowej.
Duże nadzieje wiąże się z laserami elektronowymi, w których spójne promieniowanie o dużej mocy wysyła hamowana w polu magnetycznym wiązka elektronów przyspieszonych do prędkości relatywistycznych (bliskich prędkości światła).
Krótka historia laserów
Często podaje się datę 1954 r jako datę skonstruowania pierwszego wzmacniacza kwantowego
Pierwszy laser (rubinowy) zbudował w 1960 r. Theodore Maiman, ośrodkiem czynnym był kryształ korundu domieszkowany chromem- rubin
W roku kolejnym Snitzer uruchomił laser na bazie szkła neodymowego a w roku 1964 Gaisik i Karkos skonstruowali laser na bazie granatu itrowo- glinowego domieszkowanego neodymem.
W tym samym roku zbudowany został pierwszy laser półprzewodnikowy z pompowaniem diodowym.
W latach 1967-69 Bagdasarow i Kamiński zbudowali laser na bazie kryształu perowskitu- itrowo- glinowego domieszkowanego neodymem, a Homer Linz i Gable wykorzystali fluorek litowo- itrowy (YLF)
Kilka lat później (w 1979 roku) skonstruowano laser z przestrajaniem częstotliwości na krysztale aleksandrytu, a w roku 1982 Moulton zaprezentował laser na bazie tikoru.
12 grudnia 2001 roku W Centrum Badań Wysokociśnieniowych PAN po raz pierwszy zaświecił niebieski laser półprzewodnikowy z azotku galu. Był to drugi półprzewodnikowy laser niebieski w Europie. Był to również pierwszy na świecie laser bez dyslokacji,, to znaczy bez takich defektów strukturalnych, które uniemożliwiają uzyskanie dużej mocy promieniowania.