Dodał admin, 2007-10-07 Autor / Opracowanie: Mirelka

Telepraca to nowa forma świadczenia pracy, której powstanie jest wynikiem rozwoju technologii oraz nowych form komunikacji.

Ich umiejętności i zawodowe kompetencje pozwalają im na pełniejsze wykorzystanie możliwości nowoczesnych technologii informatycznych. Potrafią pracować dla kilku telepracodawców równocześnie lub wymóc na jednym telepracodawcy umowę gwarantującą stałość zleceń. W efekcie mają większe poczucie bezpieczeństwa pracy.

VII. Ryzyko wynikające z telepracy
1)    Dla pracownika
Przy licznych zaletach telepracy pojawiają się również pewne problemy. Podstawowym z nich jest brak uregulowań prawnych dotyczących tego typu stosunków pracy. Jeżeli pracodawca i pracobiorca działają w obrębie jednego państwa to nie ma jeszcze tak dużego problemu, lecz gdy obu dzieli granica państw to zaczynają się komplikacje wynikające z różnic przepisów pracy w różnych państwach.

Ze strony pracownika występuje też pewnego ryzyko trafienia na nieuczciwego pracodawcę - ale takie przypadki występują również w tradycyjnym modelu świadczenia pracy. Jednak na oszustwo jest znacznie bardziej narażony telepracownik, który nawet nie widział swego pracodawcy, opierając się jedynie na zleceniu przesłanym mailem, które według polskiego prawa nie jest dokumentem wiążącym.

W warunkach polskich telepracownik powinien się we własnym zakresie zabezpieczyć na wypadek oszustwa - początkowo można przyjmować tylko zlecenia nie pochłaniające wiele nakładu pracy. Gdy telepracownik pisze jakiś program może napisać program działający jedynie przez ograniczony czas, a gdy otrzyma zapłatę wysłać pełną, funkcjonalną wersję.

Telepracodawcy nie podpisują z telepracownikami umów o pracę, w efekcie czego telepracownikom brakuje poczucia bezpieczeństwa, nie mają bowiem gwarancji regularnych dochodów. Następna przeszkoda jest pochodną samej natury tej formy zatrudnienia - telepraca charakteryzuje się ograniczoną liczbą ofert pracy, dość często dostępne są jedynie prace niskopłatne i mało prestiżowe. Ponadto, zdaniem telepracowników, telepracodawcy uważają ich za pracowników drugiej kategorii, nie ufają im i dlatego nie podpisują z telepracownikami umów o pracę, a czasami nawet ich oszukują (nie wypłacają albo bardzo opóźniają wypłacenie należnych telepracownikom pieniędzy). Zdalni pracownicy obawiają się też izolacji społecznej, na skutek ograniczenia lub utraty kontaktów międzyludzkich.

2)    Dla pracodawcy
Głównym problem dla pracodawcy, który rozpoczyna współpracę z telepracownikiem jest brak jakichkolwiek gwarancji wykonania pracy ze strony pracownika. Pracodawca nie ma praktycznie żadnej kontroli nad pracownikiem, nie jest w stanie określić przed zawarciem umowy, czy pracownik spełnia jego oczekiwania co do umiejętności oraz kwalifikacji. Kontakt pracodawca - pracobiorca jest bardzo ograniczony, co wpływa na niekorzyść pracodawcy.

Na początku współpracy zarówno pracownik jak i pracodawca muszą wykazać dobrą wolę, gdy jeden ani drugi nie zdecyduje się na "pierwszy krok" z obawy, żeby nie dać się oszukać. Pracownik musi najpierw włożyć trochę pracy żeby pokazać pracodawcy na co go stać, a pracodawca musi na początku w ograniczony sposób zaufać że pracownik dobrze wykona powierzone mu zadanie.